Stuck in Between

Chapter 11

Chapter 11

SANDRO's Point of View

Napapalunok kong sinalubong ang mga namumungay, namumula-mula at basa sa luha niyang mga mata. “Thank you, Sandeng.” Saka siya pumikit kaagad at mas lalo pang humigpit ang pagkakayakap sa braso ko.

I stilled when I heard her utter those words. Did she just say my name? She... she recognized me.

Napatitig ako kay Reign na ngayon ay yakap-yakap pa rin ang braso ko. Naka-awang ang mga labi niya ng bahagya at ramdam na ramdam ko rin ang init ng katawan niya.

Out of the blue, I just found myself smiling. I don’t know what’s happening. All I know is that I felt something light inside me when I realized that she actually recognized me. Small thing but... small things do really count.

Ilang minuto pa ang pinalipas ko ng ganoon ang posisyon namin, nangangalay na ako pero tiniis ko. At makalipas ang ilang minuto, nang masiguro kong malalim na ang tulog niya ay saka ko dahan-dahang binawi ang braso ko mula sa pagkakayakap niya. Saglit pa akong tumingin sa kaniya bago kinuha ang baso at lumabas ng kwarto.

Napatingin ako sa mga pagkaing nakahanda na sa lamesa. Napabuntong hininga na lang ako saka tinakpan ang mga iyon. Bigla na lang ay naramdaman kong nag-vibrate ang cellphone ko sa loob ng cargo shorts na suot ko kaya naman sinagot ko ang tawag.

“Yeah, Simon?” bungad ko sa kaniya.

I heard him cleared his throat. “Your schedule is settled. And you have to attend a very important meeting at exactly one pm. I don’t know wants the agenda is so you better go and see it yourself.”

Tss, sungit. Inutusan ko kasi siyang ayusin ang schedule ko para ngayong umaga. Hindi ako pwedeng umabsent dahil hindi ako nakapag-file ng leave. “Thanks,” ang tanging nasabi ko.

“Anyway, how’s Reign?”

Napahalukipkip ako. “She’s not fine. And...” napabuntong hininga ako saka napa-cross legs. “She keeps mentioning her ex.”

“What now, Kuya?”

“It’s annoying, Simon.”

Narinig ko siyang tumawa dahilan para mapairap ako. “Really, huh? Hahaha! What now?”

“Damn, shut it.” Umayos ako ng tayo. “Anyway, so since I have a meeting to attend today, I’ll leave Reign in your company, I know you’re not as busy as me.”

“Actually, Kuya. I already saw it coming.”

“Glad and you do. Now, come here already before I left her condo—” natigilan ako nang may kumatok. “Wait a second.” Saka ko binuksan ang pintuan, at napangiwi na lang ako nang makita ang nakangisi kong kapatid.

“I’m here na.”

Napailing na lang ako saka binabaan siya ng tawag. “Nag-lunch ka na ba?”

“Yeah, kanina lang. Sa BGC.”

Pumasok siya sa loob kaya naman isinara ko na ang pintuan. “She’s having a rest sa kwarto niya. And, she’s really burning in fever, Si. It’s 39.” Sabi ko at hindi nakatakas sa paningin ko ang pagkagulat niya. “Hindi siya nakakain ng lunch.”

“Did she drink medicine already?”

“Yeah,”

“And nothing happened after that?”

“Yeah,”

“Why not confine her at the hospital? We’ll inform her best friend.” Suhestiyon niya.