Hata

12

Ağrılarımın azaldığını hissettiğim bir güne başlamak beklenmedikti. Daha garip olanı ise hiç kabus görmemiş olmam. Geldiğim günden beri kabusları peşimi bırakmıyordu ama dün gece diğer günlerin aksine rahat bir uyku çekmiştim.

Bu uyku, diğer günlerin yorgunluğunu atacak kadar güçlü olmuştu.

Uzandığım yataktan kalkıp, valizimden temiz kıyafetler çıkardım. Banyoya yöneldiğimde kapıyı üzerime kitleyerek üzerimdekilerden kurtuldum.

Odada değiştirebilirdim ama içeriye birinin girmesini göze alamıyordum. Hala o adamlardan tırsan yanım bazen ağır basıyordu.

Sonuçta ırz düşmanı bir adama sattı.

Belki banyo kapısını bile kitliyorsam bunun verdiği korku yüzünden.

Düşüncelerim aynadaki bedenimi süzmemle son bulmuştu. Gözlerim tiksinerek baktı aynadakine. Kalbime sarılan sargı, çeşitli yerlerimdeki morarıklar can sıkıcı türdendi. Bedenimden tiksinmiştim, elimde olan bir neden bile değilken...

Bıkkın nefesi içime çekerek aynadan bakışlarımı çektim. Kıyafetlerimi kirli bölümüne atıp, yanıma aldıklarımı giydim. Bedenimi izlemek kendime işkence yapmaktan farksızdı. Yeterince acı çekiyordum, bir de bedenimin geldiği hal için mi üzülecektim?

"Oğuz?"

Aşina olduğum sesle kilidi açıp, içeriye girdim. Civan Kara bana gülümseyerek baktığında kaşlarım havalanmıştı. Bu gülümseme içten bir gülümsemeydi. Gülümsemek gibi güzel bir şey bu adama yakışır şey değildi.

"Ne var?"

Sert sesimle bana doğru yaklaştığında korku bedenimde cirit atıyordu.

"Yaklaşma."

Adımları bıçak etkisine uğramış gibi kesilmişti. Yüzündeki tebessüm hızla düşerken duvar kenarına sağ omzunu yaslamıştı. Siyah gözlerine gölgeler düşmüştü. Elindeki dosyaya döndüğünde derin bir iç çekti.

"Kurtuluyorsun."

Ne dedi o?

"Ne?"

Sesime ve yüzüme yansıyan şaşkınlıkla bana buruk bir tebessümle baktı. "Özgür olacaksın." Duyduklarım bedenime şok etkisi yaratmıştı. Şok etkisinden daha büyük bir şey varsa bile şuan onu yaşıyordum.

Ölmek için yalvardığım adam özgür olacaksın dedi.

Boğazımdan geçen yumru ile ona baktım. Gözleri neden dediğini doğrular şekilde bakıyordu?

"Bu seferki amacın ne?" Dedim titreyen sesimle. Bana bu kadar acı çektirmişken bırakacak mıydı ? Hemde öylesine, bir hiç gibi. Buna nasıl inanacaktım ben? Arkama dönmemle silahla vurmayacağı ne malumdu?

Ondan kurtulmayı deli gibi istesem de oltaya hızlı atılamazdım.

"Amaç yok, yemin ederim."

Dosyayı yatağın üzerine koyup, eski yerine geçmişti. "Beni hiç bir şey olmamış gibi bırakacaksın öyle mi? Bu kadar acı çektirip, siktir git demen gözlerimi yaşarttı doğrusu Civan Kara!"

Sinirle söylediklerim bana sadece pişmanlık içinde bakmasına neden olmuştu. Bu adam neden böyle bakıyordu günlerdir ?

"Özgür olmak istemiyor muydun?" Sorusu ile dolan gözlerimi elimin tersiyle sildim. "Ölmek de istemiştim...İzin vermemiştin hatırlıyor musun ? Şimdi şu sikik özgür olacaksın laflarını bırak! Kandırma beni. Hakkın yok amına koyayım!"