Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kalbim acıyla kasılıyordu.
Nedenini bilmiyordum ama acı en derinime işlemişti. Bunu hissetmek, midemi bulandırıyordu. Üzülmem gereken son insan bile değilken bu üzüntü içler acısıydı.
Polis karakolundan çıkıp, dudaklarıma yerleştirdiğim sigarayı yakarak yürüdüm.
Kutay'ın kendini feda edişini,
Gökhan'ın çaresiz af dileyişlerini geride bırakarak emin adımlar attım. Yüreğim her adımımda yeni bir acıya ev sahipliği yapmıştı ama garip bir şekilde hafiflemiştim. Büyük bir ateşten küçük mum ateşi kadar.
Bir yanım acırken diğer yanım sanki yükünden kurtulmuştu. Dudaklarımda beliren tebessümle gözümden bir yaş yere düştü ve içimdeki zehiri dışarıya verdim.
"Bitti Oğuz."
Bitmişti.
Acım, öfkem her şey son bulmuştu.
"İçin, o sigara kadar yanıyor mu?"
Tanıdık sesle beraber adımlarım durmuştu. Kafam ne kadar arkaya dönmek istemesede, dönmüştüm.
Gökhan.
Sessiz kalıp, arkama döndüğümde kolumdan tutmuştu. "Amına koyayım yapma şunu!" Sesindeki çaresizlik her şeyden daha can yakıcıydı. Benim ailem, kardeşim yeri zamansa abimdi. Bunu biliyordu. Çok iyi biliyordu.
"Hiç bir şey yapmıyorum." Dedim sakince. Sigarayı dudaklarıma götürdüğümde bıkkın nefesi içine çekmişti. "Özür dilerim...Aptallık ettim." Güzel, farkındaydı en azından. "Yani Gökhan?"
Bunlar bir şey ifade etseydi içimde ona karşı kardeşlik duygusu biraz da olsa kabarırdı.
"Oğuz korktum...Kabullenemedim siktiğimin meselesini. Yapmaz dedim, abim bu kadar benim için çabalamışken kardeşim dediğim çocuğa yapmaz dedim."
Biliyordum. Oda çaresizdi.
Herkes gibi tutunduğu tek dalın gitmesinden korkmuştu. Ailesizlik, bu kadar mı zordu ?
"Yaptı ama Gökhan." Dedim buruk bir tebessümle. "Nedenini bilmiyorum bile!" Bu acımasızlığın elbet bir nedeni olmalıydı. "Ulan acı içinde kıvrandım ben! Canlı canlı ameliyat edildim, babam denilen adam tarafından sapık bir adama satıldım! Bunların tek sorumlusu abin!"
Kafasını eğdiğinde içimde patlayan öfkeye binlerce kez küfrettim. Patlamam gereken kişi Gökhan değildi.
"Ölmek için dua ettim ben Gökhan." Sesim artık kısık çıktığında ağlamamak için dudaklarımı dişledim. "Oğuz böyle olsun istemedim...Yemin ederim istemedim." Biten sigaramı önüne doğru atıp, boş gözlerle baktım.
