Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazar'dan
Kutay koltukta uyuya kalan kardeşini süzdüğünde üzerindeki hırkayı yavaşça üzerine örtüp, karşısına geçti. İncelediği yüzle buruk bir tebessüm yüzünde belirdi. Kardeşi yorulmuştu. Bunu bu kadar net ve yakından görmek içini sızlatmıştı. Aynı zamanda dedikleri...
Oğuz'un bağırarak yüzüne vurduğu gerçekleri aşmış değildi.
"Çok düşündüm! Ailem olurlarsa ne olur diye? İki kardeşim daha olsa kendimi nasıl hissederim, abim nasıl olur diye çok düşündüm...Allah kahretsin ki ben bunu çok istedim Kutay!"
Kafasının içinde yankılanan sesi susturamıyordu. Kalbi adeta her kelimenin ağırlığı ile sıkışıyordu. İçten içe biliyordu ki bir çocuğun hayallerini de öldürmüştü. Şimdi ise öldürdüğü şeylerin canlanmasını istiyordu.
Ölen şeylerin canlandığı daha hiç görülmemişken, kırık umutlara inanıyordu.
"Abim..." Fısıltıdan farksız bir sesle seslendiğinde yanına yaklaşıp, elini korkarak saçlarına koydu. Öyle yavaş okşuyordu ki, uyanmasından korkarcasınaydı. Burnuna dolan mayıştırıcı koku ile gözlerini bir süre huzurla kapatmıştı.
Nasıl böylesine güzel bir ruhu mahvedebilmişti?
"Keşke tüm acını kendime çekebilsem..."
Yanağına tüy kadar hafif bir öpücük kondurduğunda hiç çekilmek istememişti. Oğuz'da anlam veremediği bir huzur vardı.
"Ata..."
Oğuz'un ağzından çıkan isimle kendini geriye çekip, hırkaya sinen kardeşine baktı.
"Ata...abim."
Nefes alışverişleri hızlandığında Kutay kabus gördüğünü anlamıştı. Eli yanağına gittiğinde diğer eli omzundan dürtmüştü. "Oğuz, abim." Uyanmayışı, Oğuz'un hafiften titremesi endişelendirmişti. Nasıl bir kabus gördüğünü düşünmek bile istemedi.
"Oğuz."
Oğuz irkilerek gözlerini açtığında kendini geriye çekip, derin derin nefesler aldı. Günler sonra ilk defa bu kadar kötü bir kabus görmüştü. "İyi misin ?" Sürahiden doldurduğu suyu uzattığında elinden alıp, bir iki yudum içebilmişti.
Oğuz gördüğü rüyayı daha aklından silemezken kardeşinin ismi ile tüyleri tiken tiken olmuştu. "Ölüyordu." Dedi tek solukta. Yattığı yerden kalkıp, lavaboya ilerlediğinde Kutay arkasından üzgün gözlerle bakmakla yetindi.
