gözden kaybolacağım dük

5

"Büyük Dük de İmparatorluk Ailesi'nin bir üyesi değil mi? Majestelerinin güvenliğinin korunmasını tek bir şövalye düzenine bırakamayız."

Fernan, kendisini ısrarla ikna eden Veliaht Prens'e acıyarak baktı. Ona bu şekilde baskı yapmaya çalışmak hem imparator hem de oğlu için aynıydı. Sinir bozucu olmak da kalıtsal görünüyordu.

"Pekala, o halde, lütfen bunu olumlu değerlendir, Grandük."

Fernan, Veliaht Prens'in son sözlerini görmezden gelerek kabul odasından ayrıldı. Toplantı beklediğinden uzun sürdüğü için kendini kötü hissetti.

Eve döndüğünde hemen üniformasını çıkardı ve soyunma odasına doğru yürüdü.

Sonra aniden garip bir varlık hissetti ve durdu ve başını çevirdi. Kanepede yatan küçük bir kişi doğruca görüş alanına girdi.

Fernan gözlerini kıstı ve kanepeye yaklaştı. Dağınık açık kahverengi saçlarının arasından uyuyan bir kadının yüzünü görebiliyordu.

"O sahip."

Kadının Julia olduğunu doğrulayan Fernan küçük bir kahkaha attı.

Efendisi olmayan bir odada ne işin vardı? Kaşlarını çatarak Julia'ya baktı.

Onun huzur içinde uyuduğunu görünce bir an için rahatsız oldu ama aynı zamanda dikkati de dağıldı.

Fernan dilini hafifçe tıklatarak odaya hızlıca bir göz attı. Özellikle rahatsız edici bir şey görmedi.

Etrafta dolanırken bakışları masanın üzerindeki çay fincanına takıldı. Bu durumda çay içtiğini görünce daha da dili tutulmuştu.

Fernan kollarını kavuşturdu ve bir süre Julia'nın solgun yüzüne baktı.

Sonra aniden, şüpheli bir bakışla başını hafifçe eğdi.

Sığ nefes alışından dolayı başta fark etmemişti ama nefesi oldukça düzensizdi. Beyaz alnında soğuk bir ter gözlerini yakaladı.

O sadece uykuda değildi. O hastaydı.

İfadesiz bir yüzle düşünen Fernan, hızla yatak odasından çıktı.

****

Julia zonklayan bir baş ağrısıyla yavaşça uyandı. Yarı açık mavi gözleri sersemlemiş ve ıslaktı.

Döndü ve yorganın altına sürünerek sersemlemiş gözleri parladı.

Sonra aniden gözleri kocaman açıldı ve hızla oturdu. Bunun onun yeri olmadığını anladığı içindi.

"Uyandın mı?"

Kulaklarında kısık bir ses duyuldu. Julia sesin geldiği yöne baktı ve ağzını hafifçe açtı.

"... Ekselânsları?"

Şöminenin önündeki koltukta oturan Fernan'ı gördü, ona bakıyordu.

Yüzünde şaşkın bir ifadeyle olanları hatırlamaya çalıştı. Belli ki kanepede oturmuş, onun dönmesini bekliyordu. Sonra biraz uykusu geldi ve...

Az önce uykumda yatağına mı girdim? Julia'nın dudakları panikle titredi.

"Majesteleri, bu..."

"Doktor hasta olduğunu söyledi."

Onun sözlerini kesen Fernan, elindeki kağıtları masanın üzerine koydu. Sessiz gözleri, bir ışık lekesi değil, yavaşça onu taradı.

"Doktor...?"

O zaman Julia küçük masanın üzerindeki ilacı keşfettiğinde şaşırmıştı.

Uzun zamandır halsiz hissediyordu, ama hasta olduğunu düşünmüyordu. Julia dudaklarını ihtiyatla araladı.