gözden kaybolacağım dük

95

O gün Julia her zamankinden daha geç uyandı.

Uyandığında Fernan'ın yanında olduğunu düşündü ama onu görmedi.

Bunun yerine aradığı hizmetçi ona hizmet etmek için bekliyordu.

"Majesteleri nerede?"

Julia giyinmesine yardım eden hizmetçiye sessizce sordu. Elbisesinin arka kısmındaki bağcıkları bağlayan hizmetçi anında cevap verdi.

"Daha önce lobiye indiğini gördüm."

"Gerçekten mi?"

Julia ellerini yavaşça bir araya getirirken yüzünde parlak bir ışık parladı.

Dün gece Fernan'ın kollarında çok rahat bir uykudan uyandı.

Onun da dün gece kendisi gibi rahat uyuyup uyumadığını merak etti.

Julia giyinmeyi bitirdikten sonra hemen yatak odasından çıktı. Öğle vaktiydi ve koridorların arasındaki pencereden güneş ışığı içeri giriyordu.

Julia canlandığını hissetti ve koridorda yürüdü.

"Ah, Büyük Düşes."

Merdivenlerden inmek üzereyken arkadan biri ona seslendi.

Julia bir an durdu ve arkasına baktı, Judy'nin elinde bir sürü mektup tuttuğunu gördü.

"İşte geçen sefer istediğin mektuplar!"

"Edebiyat?"

Julia başını eğdiğinde Judy kollarının arasından eski bir zarf çıkarıp uzattı.

"Evet, sana Vanosa'dan bir mektup daha getirmemi istemiştin. Dün akşam oradan bir mektup aldım. Diğer hizmetçilerin yanına gitmeden önce onu getirdim."

Aniden mektubu alan Julia'nın yüzüne bir anlık gerginlik kazındı. Çünkü bunu tamamen unutmuştu.

Julia aceleyle mektubu açtı ve içeriğini hemen okudu.

[Vanosa'dan. Lütfen bunu kızıma ilet. Koşullardan dolayı çocuğun adını açıklayamam ama eğer bunu okursa beni tanır. Umarım Vanosa'nın küçük merkezinde, sokağın sonundaki çiçekçide annesiyle geçirdiği zamanı hatırlar.........]

"..."

Mektubu tutan narin eller hafifçe titremeye başladı.

Bakışlarını mektuptan alamayan Julia donup kaldı.

Sokağın en ucunda bir çiçekçi dükkanı. Belli ki annesinin sahibi olduğu çiçekçi dükkanıydı.

"Ah..."

Julia artık emin olabilirdi. Bu mektubun annesinden geldiğini.

Eliyle ağzını kapatarak yavaşça korkuluklara yaslandı. Onu böyle gören Judy şaşkınlıkla ağzını açtı.

"İyi misin?"

Judy'ye dönüp baktığında Julia geç de olsa ifadesini saklamaya çalıştı.

"Mühim değil. Bir an başım döndü.''

Elbette hiç kimse bu mektubun sahibinin o olduğunu öğrenmemeli.

Eğer böyle olsaydı onun gayri meşru bir çocuk olduğu gerçeği ortaya çıkacaktı.

"Onu bana getirdiğin için teşekkürler Judy."

Julia mektubu Judy'ye geri verdi ve rahat adımlarla ilerlemeye çalıştı. Ama kafası zaten annesiyle ilgili düşüncelerle doluydu.