gözden kaybolacağım dük

102

Uzun süredir Julia'yı iyice inceleyen Fernan, gözlerinin ıslak olduğunu fark etti.

Umutsuz gözleri hafifçe kısıldı. Elini uzattı ve başparmağıyla yavaşça Julia'nın gözlerinin köşesine bastırdı.

"Yaralandın mı?"

Olabildiğince sakin kalarak çıkan sesin sonunda gizlenemeyen bir sabırsızlık vardı.

Julia sanki onun önünde olduğuna inanamıyormuş gibi gözlerini bir anlığına yavaşça kırptı.

"HAYIR...."

Diye mırıldanırken elindeki güç tükendi. Elinde tuttuğu bıçak yere düştü.

Fernan onun yoğun baskıdan dolayı kırmızı olan ellerine bakarken dudaklarını ısırdı.

Sonra hızla hareketsiz yüzünü ortaya çıkardı ve hafifçe fısıldadı.

"Şimdi tamam."

Fernan kollarını uzatarak onu kollarına aldı. Julia vücudunu destekleyen sert elleri hissetti ve onu anında dolaptan çıkardı.

Tam o sırada dışarıda büyük bir gürültü duyuldu.

"Majesteleri, şövalyeler buraya geliyor. Acele etmelisin."

Kapının dışında duran şövalye aceleyle Fernan'a yaklaştı ve konuştu.

Başını sallayan Fernan, Julia'yı daha da kollarının arasına alıp adımlarını attı.

Ona bakan Julia bakışlarını yavaşça indirdi. Daha sonra gömleğinin yakasının kırmızıya boyalı olduğunu gördü.

Sonra yavaş yavaş zihni berraklaşmaya başladı.

"Majesteleri, yaralandınız mı?"

Julia kekelerken onun sözleri üzerine Fernan, adımlarını durdurmadan ona baktı.

"Merak etme, yaralanmadım."

Açık cevabına rağmen Julia soluk dudaklarını ısırdı ve elini onun ensesine koydu.

Boynundaki kan ellerine bulaştı. Neyse ki kan lekesi kolayca silindi ve o da yaralanmadı.

Yine de Julia, yüzü suçluluk duygusuyla doluyken başını eğmekten kendini alamadı.

Ek binadan dışarı adım atar atmaz kılıç seslerinin titreştiği savaş sahnesi gözüne çarptı.

Sıçrayan kanları ve uzakta kavga eden ve çığlık atan adamları gören Julia gerildi.

Her yer isyan çıktığını düşünecek kadar savaş alanıydı.

Julia'nın bakışları titrerken, Fernan sanki görüşünü engellemek istercesine onun yumuşak bedenini daha da derinden kucakladı.

Bu nedenle biraz daha yakından bakıldığında Julia duygularını içeren bir sesle mırıldandı.

"Sözümü tutamadığım için üzgünüm. Buraya getirilmeseydim bile..."

"Bu senin hatan değil."

Fernan aceleci adımlarını durdurmadı ve hemen cevap verdi.

"Senin yüzünden olmasa bile olmuş olmalı."

Sakindi. Onun güven veren yumuşak sesi Julia'nın kalbinin daha da titremesine neden oldu.

Yine de savaş her tarafta devam etti. Ancak Fernan sanki bu kanlı savaş alanından çok uzak bir dünyadaymış gibi onu sımsıkı tuttu ve hiç tereddüt etmeden öne çıktı.