Leto'nun Adası - Denizin Yuttuğu Ev III

11. Lotus

Merhabalaaar! Bugün günlerden 26 Mayıs. DYE evreninde 12 yıl önce bugün Pınar sırra kadem basmış, 4 yıl önce yine bugün Kudret Feridun Ferdi'sine ve Sıla'sına kavuşmuştu... Ben de kurgu için böyle önemli bir günü boş geçmek istemediğim için tam da bugün yeni bölüm atmak istedim. Bu bölüme ise tam bir yaz havası hakim. İyi okumalar ^^

EKİM 2006

"Ve işte sonraaa... bana bu akşam kahve içmeyi teklif etti!"

"Yaa, Pınar!" dedi Derya büyük bir coşkuyla. "İnanamıyorum! Her şey senin için o kadar güzel ilerliyor ki!"

"Biliyor musun, ben de inanamıyorum! Her şey o kadar istediğim gibi gidiyor ki, kendimi o kadar mutlu hissediyorum ki... Resmen sabahları isteyerek uyanıyorum, onu göreceğim diye hemen hazırlanıp evden çıkmak istiyorum. Umarım hep böyle devam eder."

Derya uzanıp elimi tuttu ve "Edecek! Sana olan bakışlarında aşkı okunuyor zaten. Çok mutlu olacaksınız, şüphem yok," dedi. "Bence Tolga senin için doğru kişi. Senin yanına da böylesi yakışırdı zaten. Esmer, uzun boylu, karizmatik... Yakışıklılığına söz yok! Hem de okulun basket takımının kaptanı, en popüleri, en göz önünde olanı... Sense Pınar Feridun'sun zaten, seni bilmeyen yok. Güzelsin, popülersin, akıllısın. Bütün bunlar yetmiyormuş gibi bir de aileleriniz birlikte çalışmaya başladı! Hazır ol, yakın tarihte herkesin konuşacağı o çift olacaksınız! Bu ne uyum ya! Üniversitenin ilk yılında tanışıp bitirince evleneceksiniz! Ve Yekta da ağlarken gözyaşlarıyla bitkilerini sular artık."

Kendimi tutamayıp kıkırdasam da birkaç saniye sonra duruldum. "Derya, ama bunlar o kadar umurumda değil ki," dedim içimden gelerek. "Ailelerimizin beraber çalışması, birbirimize uygun olmamız, herkesin bizi konuşacak olması... Bunlar hissettiklerim yanında hiçbir şey! Kendimi o kadar mutlu hissediyorum ki. Tolga'yı kısa süredir tanıyorum ama resmen ona kapılıp gitmiş gibiyim. Beraber olduğumuzda, sadece yan yana hiçbir şey yapmadan otursak bile benden keyiflisi yok! Gerçekten tuhaf... Kendimi daha önce hiç bu kadar şapşal hissetmemiştim. Galiba ona aşık oluyorum! Korkmam gerekiyor mu sence?"

Derya "Bu muhteşem!" diye resmen bağırdı. "Ayyy, ne korkması saçmalama! Bu mutluluğu o kadar hak ettin ki! Emin ol, o da sana çok aşık. Bunu görebiliyorum. Hem... sen Pınar Feridun'sun. Sana aşık olmayacak da kime olacak?"

Derya'nın dedikleri beni yine sesli bir şekilde güldürürken ona sımsıkı sarıldım.

"Sağ ol, canım benim! Sen de olmasan kime anlatacağım hislerimi?"

Sırtımı sıvazlarken "Her zaman, Pınar, her zaman..." dedi. "Ama yakında Tolga'ya da anlatmaya başlarsın gibi geliyor bana. Sen konuşurken ağzından çıkan her kelimeye ayrı bir dikkat ettiği belli zaten!"

Heyecanla kıpırdanarak "Öyle mi gerçekten?" diye sordum. Derya'nın bana sadece arkadaşım olduğu için gaz vermediğini ümit ediyordum. Her zaman arkamdaydı, her zaman destekçimdi ama bu seferlik dileğim gerçekten gördüklerini bana söylüyor olmasıydı.

"Öyle ya! Üzerinden at bu huzursuz hâli! Her şey yolunda gidecek diyorum sana. Bahsettiğin kahve randevusundan sonra sizi kimse tutamayacak."

"Off! Umarım! Bir terslik çıkacak diye ödüm patlıyor!"

Derya bu dediğime güldü. "Pınar... İkiniz de mükemmelsiniz! Mutlusunuz ve aşıksınız! Allah aşkına, ne terslik çıkabilir ki?"

***

HAZİRAN 2013

Ona aşık olmamam imkansızdı. Artık bunu açık ve net görebiliyordum. Eğer ona aşık olmasaydım asıl o zaman kendimden şüpheye düşmem gerekirdi. Kalbimin düzgün çalışmadığı anlamına gelirdi bu. Ve kalbim düzgün çalışmasaydı da iyi bir anne olamazdım. Falan filan... Ama bir yandan da aşık olmayı o kadar istemiyordum ki! Böylesine yanlış bir zamanda... Gerçi benim için doğru bir zaman var mıydı ki? Aşık olmamam gerekiyordu işte. Hatta Alex'i hiç tanımamam gerekiyordu. Nereden o dükkanı Mavi Patisserie'nin karşısına açtı ki? Keşke gerçekten dükkandaki tadilatı görür görmez düşüncesiz ve odun olduğunu öne sürdüğüm adam olsaydı. O zaman bütün bunları yaşamıyor olurdum. Mesela şimdiki gibi, gecenin bir vakti, o uykuya daldığında ben onu izlemeye dalmış olmazdım.