Araba Aşkı(ZeyKer)

28.Bölüm-Şaka

Zeynep'ten...
Yeni evimize taşınalı üç gün olmuştu.Kerem alışverişe çıkıp evin eksiklerini alıyordu.Ben ise evi toplayıp,yemek felan yapıyordum.Şimdiden güzel bir aile olmuştuk.Annemle hiç konuşmamıştım onu aramayı düşünüyordum ama babam ile konuşmak hayatta istemiyordum.O yüzden araya biraz zaman sokmanın sakıncası olmayacağını düşündüm.

Sabah evde Kerem'le kahvaltı yaptıktan sonra okula doğru yola çıktık.Muhtemelen okula gitmemle İstanbul'a geri geldiğimi annemler de dahil herkes öğrenecekti.Umrumda değildi.Araba yolculuğu boyunca Kerem ile tek kelime etmedik.Onunla yaşadığım bu huzurlu sımsıcak aile ortamı bozulacak diye çok korkuyordum.Onu kaybetmekten de çok korkuyorum denilebilir.
"Hazır mısın?" dedi Kerem okulun bahçe kapısına doğru arabayı park ederken.
"Seninle her şeye hazırım." dedim gülümseyerek.Kerem yanağıma eğilip öpücük kondurururken,ellerim buz kesilmişti.

Arabadan indiğimizde ellerimiz yine birbirimizi kavradı.Kerem'in ellerinin sıcaklığı benim buz kesilmiş ellerime değince Kerem sesini çıkarmadı.Okulun bahçesinde yürürken yine,yeniden tüm gözler bizdeydi.Beraberdik,herkesi karşımıza almıştık ve her engele hazırdık.Artık önümüzde ne babam,ne Begüm ne de başka kimse durabilirdi.Biz birdik,bir bütündük ve hiç ayrılmayacaktık.Karşıdan gelen Can gülümsüyordu.
"İşte bu be,favori çiftim geri döndü." diyerek Kerem'e sarıldı.
"Can,yavaş kemiklerimi kıracaksın." diyerek Kerem,Can'ı biraz kendinden uzak tuttu.Can geri adım atarak bana sarıldı.
"Can,sevgilime kibar davran lütfen.Bana yaptığın gibi yapma rica ederim." dedi Kerem bir çırpıda.
"Tamam abicim ya abartma istersen." diyerek Can benden ayrıldı.
"Tamam beyler kesin artık.Yağmur ve Melis neredeler?Onları çok özledim." dedim Can'a bakarak.
"Yağmur sınıfta da.Melis büyük ihtimalle Aksel'in yanındadır." dedi Can,tam bu sırada Kerem Can'ın ayağına tekme attı.
"Ne yapıyorsun abicim ya.Görmüyor musun ayak bu." dedi ayağına ovarak Can.Anlamaz bakışlarım Kerem'i bulurken konuşma isteğimi durduramadım tabi ki.
"Ne Aksel'i ya.Onlar en son bıraktığımda arkadaştı." dedim şüphelenerek.
"Aman be ben söylüyorum artık sonuçta Zeynep Melis'in kardeşi bilmeye hakkı var." dedi Can Kerem'e ters ters bakarak.Kerem'in kaş göz işaretleri söyleme derken araya girdim.
"Söyle çabuk Can." dedim kollarımı birleştirerek.
"Bak Zeynep,senin kız kardeşin Melis varya..." dedi Can.
"Eee var." dedim sabırla.
"Heh o işte şu bizim Aksel'le...çıkıyorlar.Hem de sen New York'a gittiğin günden beri." dedi Can bana bakarak.
"İnanmıyorum,bana bunu nasıl söylemez ya." dedim sinirle Kerem'e dönerek. "Yoksa sen de mi biliyordun Kerem." gözlerimi büyültüp Kerem'e baktığımda tepki vermedi.
"Tabi biliyordu.Okulda herkes biliyor bir tek sen kaldın." dedi Can araya karışarak.Nasıl yani ya,kardeşim okuldaki herkese söylemiş,dibimdeki Kerem bile biliyor bir ben mi kalmışım.

Kerem,Can'ın ayağına bir daha tekme attı bu sefer.
"Aferin iyi halt yaptın söylemekle." dedi Kerem.Gözlerimi Kerem'e çevirdim.
"İyi yaptı tabi.Sen niye bana bir şey söylemedin Kerem?" dedim hafif sesimi yükselterek.
"Güzelim bak,Aksel ve Melis öyle istedi.Bende onlar söyler zamanı gelince sana da diye düşündüm.Ama Can beyefendi çenesini tutamadı." dedi Kerem Can'a ölümcül bakışlarını fırlatırken.
"Ben Melis'e güzel bir hesap sorarım şimdi." diyerek hızla merdivenleri çıkıp okulun koridorlarına geçiş yaptım.Arkamdan gelen Can ve Kerem beni takip ediyorlardı.Önceliğin kantine gitmek olduğu kararına vardım.Kantine gittiğimde arkamda hissettiğim Can ve Kerem beni takipteydiler.Gözlerim hemen kantinde masada oturan Melis ve Aksel'i gördü.Melis,Aksel'in omzuna başını yaslamış biçimdeydi.Hızla onlara yaklaştım.
"Vayy Melis hanım,demek sevgili yapıyorsunuz ama bizim haberimiz yok." dedim Melis'in şaşkın ifadesine bakarak.
"Zeynep,sen ne ara geldin...ne ara öğrendin." dedi Melis kelimeleri zor söylerken.
"Boşver beni kendini anlat istersen." dedim imayla.Aklım hâlâ onların birlikte olup benim en son duymamda kalmıştı.Kırılmıştım biraz da.
"Ben özür dilerim Zeynep.Sana yüz yüze söylemek istedim." diyerek bana yaklaştı Melis ve devam etti. "Seni çok özledim canım." dedikten sonra Melis bana sarıldı.Onu gerçekten bende çok özlemiştim.
"Bende seni kardeşim." dedim sarılmamazın arasından.Melis ve ben kendimizi tutamayıp göz yaşlarımızı bırakmıştık.Her şeyden önce beni bekleyen bir babam da vardı.