Araba Aşkı(ZeyKer)

32.Bölüm-Kavga

MERHABA ARKADAŞLAR.ARABA AŞKI 100K OKUNMA SAYISINI GEÇTİ :) GERÇEKTEN SİZE NE KADAR TEŞEKKÜR ETSEM AZ.SİZLER HARİKASINIZ.ÇOK TEŞEKKÜR EDİYORUM.VE HEMEN BÖLÜME GEÇİYORUM.KEYİFLİ OKUMALAR...;)

Zeynep'ten...
O hafta kazasız,belasız geçmişti.Yani Kerem'in neredeyse Mert'e yumruk atmasını ve delici bakışlarını saymazsak.Bugün ise hayatımın neredeyse geri kalanını belirleyecek olan sınava girecektim.Hem ben,hem de Kerem.Bizim için kritik bir sınavdı.İkimizin de isteği aynı üniversiteyi kazanmak ve aynı şehirde okumak tabiki de.Hiç ayrılmak istemiyoruz.
"Anne,suyum hazır mı?" dedim merdivenlerden koşarak indiğimde.Annem mutfaktan çıktı.
"Evet canım.Hadi bakalım,Allah yardımcın olsun.Ha bir soruyu anlamazsan direk atla diğerine geç tamam mı? Stres yok bak." dedi annem heyecanla yüzümü okşayıp.

Annem her zaman gergin bir kadındır.Açıkçası bu sınav için ben de fena geriliyordum.
"Tamam annem." dedim gülümseyerek.O sırada Mert yanıma geldi.Evet hâlâ dibimde,bir yere gittiği yok.
"Ben bırakayım seni sınava." dedi Mert suratını bana dikerek.Göz temasından kaçınarak yanıtladım.
"Gerek yok.Babam bırakır." dedim sertçe.Benden iki yaş felan büyüktü Mert.Zaten onunla yarış pistlerinde tanışmıştık ve çok iyi arkadaş olmuştuk.Tanışmaz olsaymışım keşke.
"Tamam." dedi Mert sertçe.

Onu takmayarak bahçeye çıktım.Melis heyecandan bahçede oturmuş titrerken yanına yaklaştım.
"Kuzum,sakin ol.Atlatacağız bunu." dedim sesimin yumuşak çıkmasına gayret ederek.
"Çok korkuyorum.Ya yapamazsam." dedi Melis elleri titrerken.
"Bunu aklından çıkar bir kere.Yapamamak yok,yapacaksın.Kendine güven." dedim Melis'e sarılarak.Melis kadar ben de panik olsam da bunu dışarıya yansıtmamaya özen gösteriyordum.
"Hazır mısınız bakalım kızlarım?" dedi babam yanımıza gelerek.
"E-evet." dedi Melis.Heyecandan ayaklarım beni geri iterken anneme son kez sarıldım.
"Hadi kuzularım benim.Yapın sular seller gibi." dedi annem.

Melis'te anneme sarıldıktan sonra babamın arabasına doğru ilerlerken Mert'in itici sesi beni durdurdu.
"Zeynep,bekle." dedi yanıma koşarak.
"Ne var?" dedim gözlerimi devirerek.Bu çocuk bir işe karışmasa gözlerim yaşaracaktı ya.Her yerden çıkıyordu.
"Ben de geliyorum sizinle." dedi Mert.Hah tamam bir tek sen eksik kal.
"Sebep?" dedim tek kaşımı kaldırarak.Yani bir sebepi olmalı,öyle değil mi?
"Gezerim ben de.Hep evdeyim." dedi arabaya bizden önce oturan Mert.Kıvır Mert kıvır.Sinirle nefesimi vererek ben de arabaya geçtim.

Mert arka koltuğa otururken onun yanına oturmamak için ön koltuğa yerleştim.Mert yüzünü asmıştı,oh canıma değsin.Gıcıkk.Heyecandan kafam donarken telefonuma mesaj geldi.
'Piştt,bunu okuyorsan gülümse :) aynen öyle.Şimdi beyninde bulunan bütün düşünceleri at kenara ve yapacağına inan.Seni seviyorum ;)♡ -Kerem.' mesaji okurken yüzümde bulunan gülümseme sönmemişti.Bu adam her şeyiyle her şeyim olmuştu.Bu mesaja karşılık hemen cevap yazdım.
'Kalbim seni ezberlerken soruları yanıtlamak zor olacak.Ama unutmayacağım sen de yapacaksın bu sınavı ben de,inanıyorum.Seni seviyorum ♡' mesaji tek seferde tıklayarak göndermiştim.Ellerim terlerken bu mesaj bana iyi gelmişti.

Çok geçmeden sınavın olacağı okula geldik.Şansımıza Melis ile aynı okulda sınava girecektik.Bu iyi olmuştu.Melis ve ben babama sarıldıktan sonra Mert'e itici bakışlarımı atarken Mert kollarını bana ahtapot gibi sardı.
"Bıraksana ya!" dedim kaşlarımı çatarak.
"Başarılar Zeynep." dedi sırıtarak.Gerçekten çok iticiydi,ama şu an ona takılmayacaktım.Aceleyle sınavın olacağı sınıfa gittiğimde artık her şeyi en azından bu süre zarfında geride bırakmıştım.Tek diyebileceğim kelime kalmıştı 'Hayırlısı.'

~~~
Sınav bitmişti.Ve fena da geçmemişti.Umarım sonuçları da iyi gelir hadi bakalım.Bahçeye çıktığımda babam ve Mert beni gördüler.Hızla babama sarıldım.
"Nasıldı Zeynep?" dedi babam suratını bana dikerek.
"İyiydi ya." dedim gülümseyerek.En azından New York'a gittiğim zaman bulunan eksiklerimi bir şekilde tamamlamıştım.Ve bu baya iyi olmuştu.
"Çok sevindim Zeynep." dedi Mert bana bakarak.Aman sen sevinme,sen eksik kal.Ay iyice gıcık kaptım çocuğa ya.Nasıl bir tiptir bu ya.
"Sağol." dedim yapmacık bir biçimde sırıtarak.O anda Melis'te gözüktü ve yanımıza ulaştı.
"Nasıldı Melis?" dedi babam heyecanla.Melis hafif bir biçimde gülümsedi.
"Fena değildi ya.Zeynep senin nasıldı?" dedi bana dönerek.
"Benim de aynı canım." dedim sırıtarak.