Araba Aşkı(ZeyKer)

20.Bölüm-Gerçekler

Zeynep'ten...

  Begüm'ün ardından restaurant'a gittim.Korkuyla içeri girdiğimde içerinin sıcacık olduğunu hissettim.O kadar çok üşümüştüm ki bir anda içim ısındı.Bizimkiler toplanmış bir masada oturuyorlardı.Yağmur beni görünce el salladı:

  "Zeeynep burdayız.Hadi gel yemeğe."

  "Tamam geliyorum." dedikten sonra masaya oturdum.Aksel, Melis, Yağmur ve Can zaten oturuyorlardı.Ama ben oturduktan sonra 3 boş yer daha kaldı.İki tanesi Kerem ve Barış da diğeri kim?Hemen hafifce yutkunarak konuştum:

  "Burada 3 yer daha var.İki tanesi Kerem ve Barış ise üçüncüsü kim?" Aksel bana suratı asık bir biçimde bakıyor:

  "Zeynep, kızma ama Begüm'de gelecekmiş bizim masaya.Gelme dedim ama dinleyen kim.Şimdi lavobaya gitti.Sen sakin ol bulaşma ona nolur." gözlerimi kocaman açıyorum Allah'ım sen yardım et.Ben şimdi ne yapacağım yemek mi yiyeceğim yoksa korkudan zehir mi yiyeceğim.

  Vücuduma basan teri durduramadım artık restaurant'ın sıcaklığı mı yoksa içimdeki korkunun sıcaklığı mı bilemedim.Hemen üstümdeki montu, atkıyı ve bereyi çıkardım.Daha sonra bizim masaya Kerem ve Barış geldi.Kerem hemen yanıma oturdu, Barış da Can'ın yan tarafına geçti.Ama karşımdaki yer boştu.Bittim ben ya bittim.Neyse sevdiğim adam yanımda en azından öyle düşüneyim bari.Kerem kulağıma eğilerek:

  "Güzelim,bir sorun mu var çok terlemişsin."

  "Yook yook.Ne sorunu sıcaktandır." diyorum saçlarımı arka tarafa atarak.Tam o sırada Begüm bizim masaya geliyor.Kerem Begüm'ü görmesiyle sinirlenerek bana yaklaşıyor:

  "Ben yanındayım unutma." kafamı sallıyorum.Begüm tam karşıma oturuyor.

  "Merhaba arkadaşlar.Biliyorum hiç biriniz beni istemiyorsunuz." diyor Begüm, Kerem ise hafifce gülerek:

  "İnsanın kendini bilmesi güzel bir şeymiş." Begüm hafifce bir Kerem'e bir de bana doğru bakarak:

  "Evet Kerem'cim güzel bir şey gerçekten.Biliyor musun hepiniz beni psikopatım diye istemiyorsunuz.Evet doğru psikopatım ve istersem herkesin canını yakabilirim hem de hiç acımadan." dedikten sonra Begüm bana göz kırparak gülüyor.Korkudan kalbim teklerken bir yudum su içiyorum.Kerem bana bakıp elimi kimse görmeden tuttu.Korkuyordum evet çok korkuyordum,ya bu kız bana zarar verirse.Peki ya Kerem ya ona bir şey olursa o zaman ben naparım.Bu güzel adamı nasıl kaybederim.Ben onu çok seviyorum.Bu kızın derdi ne ne!
~~~

  Kalbimin çarpışı hızla devam ederken herkez yemeğini yiyordu.Ağzımdan bir lokma geçmemesine rağmen ufak tefek bir şeyler yiyordum.Kerem yavaşca bana yaklaştı:

  "Ye bak bir şeyler.Aç kalırsan bayılırsın.O zaman ben naparım."

  "Tamam,sen iste yeter ki." dedim ve gülümsedim.Aksel'ler gayet yemeğe odaklı bir biçimde yiyorlardı.Kafamı karşı tarafa kaldırmam ile Begüm'ün delici bakışları beni yine korkuttu.Bana bakarak:

  "Canım,niye bu kadar durgunsun.Hem bak çok eğleneceğiz yemekten sonra dışarıda hep beraber dolaşırız." kafamı sallayarak:

  "Yook canım, hem dışarı çok soğuktur şimdi." kıvırmaya çalışsam da beni aldırmayan Begüm devam etti:

  "İtiraz yokk.Gideceğiz." Kerem bana derin derin bakmaya başlamıştı korkudan gözlerimi ona çevirdiğim an içim eridi.O kadar güzel ve aşkla bakıyordu ki.Gözlerinde beni her zaman koruyacak bir adamı görebiliyordum.Seviyordum, hem de çok.Bu bakışlarımızı Begüm kesti:

  "Ahmm yemek bittiyse gidelim bence." herkes bir anda kalktılar bende hafifce kalkarak yürümeye başladım.
~~~

Neredeyse 15 dakikadır saçma sapan yürüyorduk.O kadar hava soğuktu ki Can ve Yağmur birbirine sarılmış.Melis'te soğuğu bahane ederek Aksel'in koluna girmişti.Sanki yedik de neyse.Ama bir tek bomboş yürüyen Kerem, ben ve Begüm vardı.Kerem bir iki adım önden gidiyordu.Ben ve Begüm yan yana iken Begüm bana yaklaşarak: