Blue or Red? Vminkook

II🤍

Sınır: 50 yorum

Jimin'in dilinden:

Kapıyı anahtarla açıp eve girmiştim. Dün soluksuz şekilde kaldırımda ağladıktan sonra hastahaneye gitmiştim. Mesaim yoktu ve beni görenler şaşırmıştı. Odamda öylece oturup sabaha kadar karanlık geceyi izlemiştim.

Gün başladığında işimi yapmıştım kafamı dağıtmak için. Ama bir boka yaradığını söylemem. Ultrasonda bebek gördükçe aklıma eşimin bebeği gelmişti. Eşimin bir bebeği olacaktı.

Ama bizim değildi...

Akşama kadar beynimde yankılanmıştı bu cümle. Her defasında kalbim daha şiddetli acımıştı.

Salona adımladığımda yerde oturan Taehyung ile karşılaşmıştım. Sırtının kanepeye yaslamışken öylece boş boş duvarı izliyordu.

Yanına ilerleyip yanına oturmuştum. Başını bana çevirdiğinde anbean dolan gözlerine şahit oldum.

“Özür dilerim...”

Sesi fısıltı şeklinde çıkmıştı. Kaç zamandır ağladığını düşünemiyorum bile. Gözleri acımıştır şimdi Alba’mın...

Ve 7 seneden sonra ilk kez ağladığıma şahit oldu Taehyung. Gözyaşlarım yanağıma süzülürken omzunu yumruklamaya başladım.

“Lanet olsun! Kahrolası! Neden ha neden?! Neden sözlerini çiğnedin?! Söz vermiştin! Bu dudaklar yalnız benimkine değecekti! Bu kalp bana ihanet etmeyecekti. Gözlerin sadece her an-siktiğimin en ücra anında bile, beni görecekti, seçecekti. Aklında yalnız ben olacaktım!

Senin yüzünden sözlerimi bozdum ben! Söz vermiştim babama. Ağlamayacaktım! Her zaman en kötü şeye karşı bile gülümseyerek dik duracaktım!

Lanet olsun! Tamam mı?! Dünden bu yana gözyaşlarım durmaksızın akıyor! Ciğerim sökülüyor! Kalbimde ağrı var!”

Sesim evi kaplamıştı. Haykırışlarım gökyüzü. Oksijen her yerdeydi, sadece ciğerlerimde yoktu.

Onu öylece yumruklayıp bağırırken sadece özür diledi peş peşe. Yorulup eskisi gibi sırtımı kanepeye yasladığımda başını omzuma yasladı.

“Özür dilerim. Yemin ederim ki, bile isteye olmadı. Sana atan kalbimi bilmiyor musun?”

Biliyorum Taehyung. Benim için karşına almıştın aileni. Beş parasız sokağa atılmıştın bana olan aşkından. Nasıl bilmem?

Her baktığında, 7 senedir gözlerinde asla ışığı sönmeyen aşkını görmez miyim?

“Seni seviyorum Taehyung. Aşığım deliler gibi. Fakat yaptığın? Kalbim, gururum, en çokta güvenim sarsıldı.

Beyazdın Taehyung. 18 yaşımda sevgili olurken yanakları utandığından kızaran masum, saf çocuktun sen.

Neden Maviye ihanet ettin? Bu hayatta benim için ilk gelen şeyin güven olduğunu biliyorsun. Takıntılı psikopat gibi ne alsam mavi alırım.

Kalem, defter, giysi, araba. Odamız bile beyaz ve mavi. Oraya üçüncü bir renk eklenecek...”

Cevap vermedi. İçli içli ağladı omzumda. Her zamanki gibi. Sevgili olduğumuz günden bu yana her zaman birbirimize omuz olduk. Tek fark o ağlardı, ben ağlamazdım. Kalbimin ağlaması yeterdi bence...

“Neden hâlâ buradasın? Sana ihanet eden beni sensizlikle cezalandırmak yerine o bebeğin doğmasına müsaade ediyorsun? Seni hakketmiyorum bile”