Blue or Red? Vminkook

V🤍

Merhaba bebişlerim💙🤍❤
Geç attığım için üzgünüm

Güzel yorumlar yazın tamam mı?😭🥺🧚‍♀️

Sınır: 80 yorum

Herkesin farklı bir penceresi vardır. Kendisinin haklı olduğunu düşünür. Ve bunun için sebepler sunar.

“Anlamıyorum seni Jimin. İhanetin affı yok. Sen onunla boşanacağına Jungkook’u eve sokuyorsun”

Derince nefes alışverişleri. İşe yaramayan nefes egzersizleri.

“Hyung! Ne yapmamı bekliyorsun?! Jungkook’un karnında bir bebekle sokakta kalmasına müsaade mi etmeliydim?”

Acınası bir kıkırdama kazandı Yoongi’den. Elleri yumruk oldu. Elbette ihanetin affı olmadığını biliyordu.

“Sorularımdan kaçıyorsun... 22 yaşındaymış Jungkook. Kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenmeli. Bu bir. İkincisi çocuk aşk ilişkisinden doğacak bir çocuk da olmayacak. Doğurmak zorunda değil”

Gözleri büyümüştü Jimin’in. Asla sesini yükseltmediği ağabeyine karşı sınırlarını yıktı.

“Ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu hyung? Bir insanı katledecek miydik? Suçsuz bir bebek mi bedel ödeyecekti?!”

Yoongi başını iki yana sallarken soğukkanlı şekilde “O daha insan değil. Bir hücre. 15 günlük hücre. Olaya profesyonel yanaş. Sen bir doktorsun. Aldırıp kendi yoluna bakmalıydı” dediğinde Jimin öfkeyle bakmıştı ona.

“Hoseok hyung 15 günlük hamile olsa karnını ‘hücre’ mi deyip seveceksin? Yoksa ‘bebeğim’ mi? Doktorum ama insanım. Bir bebek hasretiyle yanıp tutuşan, aylarca kapımda sıra tutan insanlar var. Jungkook bebeğini doğurmak istiyor. Bunu sakın onların yanında dile getirme. Jungkook şu an o bebeğe tutunup yaşıyor. Ondan güç alıyor. Kendini fazlalık olarak hissediyor çünkü”

Yoongi kalemi önlüğünün yakasına taktığında ürpertici şekilde gülmüştü. Kenardan bakan ona deli diye bilirdi.

“Çünkü fazlalık Jimin. Doğurmak istiyorsa sizin hayatınıza girmeden doğurmalıydı. Taehyung bir bok yemiş. En azından evli olduğunu söylemiş. Ne diye size bildiriyor ki?! Gözlerini aç. Ben küçüklüğünden bu yana senin iyi kalbinle başa çıkamıyorum. İyimser olmaktan vazgeç... Ve o bebeğe tutunan yalnızca Jungkook değil. Ona bağlanan ilk kişi sensin”

Mavi saçlı kulaklarına inanamıyordu. Karşısındaki kişi sanki yıllardır tanıdığı hyungu değil, bir başkasıydı. O başka kişi sarf ediyordu korkunç cümleleri.

“Ailesi beş parasız, üstsüz sokağa atmış. Bir kez bile dışarı tek çıkmamış. 22 yaşında yeni üniversite mezunu olan bir adam oraya bir kez bile ayakla yürüyerek gitmemiş. Hapishane gibi arabadan inip derse girmiş, bittiğinde yeniden arabaya binip eve dönmüş. Arkadaşlarıyla denize, lunaparka, kafeye gitmemiş. Gidecek kapısı yok. Karnında bir bebekle çalışacak mıydı? Doktorsun hyung. Profesyonel davran”

Elindeki kahve fincanını sıkarken yavaş tonda söylemişti. Sanki bunları ondan başka kimse aklına getirmiyor, düşünmüyordu. Herkes kendi penceresinden bakıyordu. Kimisinin penceresindeki manzara olay yerinin doğru dürüst gözükmediği bir açıdaydı.

“Biz onu zorla Taehyung’un altına yatırmadık. Arkadaş adıyla bara kaçıp bilmem kaç bardak içince olacağı buydu. Sinirlerim bozuluyor. Olaya nasıl bu kadar sakin yanaşıyorsun beynim algılayamıyor. Kocan kafa dağıtmak için barda içmeğe gider. Yanında hamile bıraktığı adamla geri döner. Sen de o adamın yemeğini bile kendin yaparsın. Enayi! Kafa dağıtmak istiyor bize gelsin. Bara niye gidiyor?”