ភាគ 8

970 57 1
                                    


           ពន្លឺព្រះអាទិត្យរះស្រឡះបញ្ចេញថាមពលរបស់ខ្លួនក្រហមឆ្អៅបុកប៉ះកញ្ចក់បង្អួចថ្លាជះមកប៉ះមនុស្សពីនាក់គេង លង់លក់ក្នុងភួយតែមួយសែនកក់ក្ដៅមិនទាន់ភ្ញាក់ក្នុងសភាពអាក្រាតហត់នឺយបន្ទាប់ពីសង្គ្រាមក្ដៅគគុកយប់មិញបានបញ្ចប់ទៅ។

« អ្ហឹម! » រង្វង់ភ្នែកតូចច្រម៉ង់ធ្មិចព្រិចៗដោយសារចាំងនឹងពន្លឺ រើបម្រាស់ក្នុងដៃនាយកំពុងតែអោបមិនឲ្យរបូតពីដៃ។

« សឺត... » យ៉ុនហ្គីថើបថ្ងាស់រាងតូចមួយដង្ហើមយ៉ាងវែងទាំងមិនទាន់បើកភ្នែក តាមពិតនោះគេដឹងខ្លួនយូរមកហើយ គ្រាន់តែមិនចង់ក្រោកទៅវិញទេ មិនចង់ប្រលែងរាងតូចចេញពីដៃ ចង់អោយឲ្យយូរបំផុត។

« យ៉ុនហ្គី....» ភ្នែកភ្នែកស្រទន់មូលក្រឡង់សម្លឹងមុខអ្នកកំពុងបិទភ្នែកអោបរឹបខ្លួនខ្លាំងជាងមុន ដោយការស្រឡាញ់ ទាមទារឲ្យខ្លួនមានចំណែកទៅរហូតក្នុងបេះដូងនាយ ការទាមទារមិនឲ្យនាយបោះបង់ខ្លួនចេញ។

« អូនចុកពោះទេ? »សម្លេងធំស្អកសួរដោយក្ដីបារម្ភ មុននឹងថើបថ្ពាល់កក្រពុំក្រហមដូចថ្ពាល់ទារកខ្សឺតៗជាច្រើនដង ដៃលួកក្ដោបចង្កេះទទេស្អាតតូចអោបមករកខ្លួនយ៉ាងណែន

« ឈឺ...អូនឈឺគ្រប់កន្លែង »ភ្នែកមូលៗក្រឡង់ភ្ងើយក្បាល មើលមុខប្រុសមាឌធំសង្ហារទាំងពេបមាត់ត្អូញត្អែឈឺសព្វ រាងកាយដែលនាយប៉ះពាល់ នៅដិតដាមក្នុងខួរក្បាលមិនទាន់បាត់ នឹកដល់ក៏ធ្វើឲ្យគេអៀនថ្ពាល់ឡើងក្រហមដូចត្រូវគេចាប់ច្របាច់។

ដំណាក់កាលនេះហើយ គេមិនអាចហាមឃាត់បេះដូងខ្លួនឯងរាងៗខ្លួនមិនឲ្យស្រេករកគ្នាបានទេ គេទទួលស្គាល់ថាវាមិនសាកសមរវាងគ្រួសារទាំងពីរ ប៉ុន្តែបំណាច់បេះដូង វាទាមទារកញ្រ្ជោហៅរកគ្នាមិនអាចនិយាយបានប្រៀបដូច ស្នេហាក្មេងខ្ចីចង់បាន ត្រូវតែបានឲ្យឆាប់ៗ។

« បងសូមទោស..មកពីបងស្រឡាញ់អូនខ្លាំងពេក » សម្ដីដោយទឹកមុខពិតប្រាកដធ្វើឲ្យជីមីនញញឹមអឹបអៀនជាមួយប្រុសមាត់ត្រង់ដូចបន្ទាត់ម្នាក់នេះ ទ្រាំមិនបានអោនមកថើប បបូរមាត់កាយតូចជញ្ជក់តិចៗដោយមនោសញ្ចេតនា នឹងទំនុកចិត្តជាមួយគ្នារ៉ូមែនទិចរកថាមិនត្រូវ។

និរាសបេះដូង (ចប់)Where stories live. Discover now