Sitio. Biringan

29

Chapter 29: Illusio

Ara's

Matapos ang mahabang pag iisip naisipan kong tumayo saking kinahihigaan, hawak ang habak at agimat na ibinigay nang albulary, dali dali akong nagpunta sa mesa at kumuha nang papel  at ballpen panulat

'Papa,Ate, mauuna nako pumunta dun, kailangan ko makakuhanang sagot'

iniwan ko ang aking maleta, at cellphone, dakot dakot ang  perang natitira, umalis na ako,

patakbo  kong tinahak ang corridor nang hotel  hanggang sa makababa na ako  at  makalabas na ako, ang mga tao ay nagtitinginan saking ginawang pagtakbo, habol ang hiningang pumunta ako sa sakayan

"kuya, sa palengke po" isang tango  ang tugon sakin nang drayber

nang makasakay ay kinakabahan ako sa susunod kong gagawin, iniisip kung magpapakita ba sakin ang hinahanap ko, o pupunta ako na walang mapapala

lumilipad ang aking isipan sa mga bagay bagay  na nangyayari  ngayon  sa  akin,napatingin ako  sa daan na aming tinatahak, ang dati'y sementado ay ngayon lupa nalang, mga bulaklak na namumukadkad, mga paro-parong nagsisilaruan, mga ibon na nag aawitan, mga hayop na nagtatakbuhan, mga batang masayang nagtatawanan,

ang aking mata ay napadako sa kastilyong napaka engrande,  pawang mga diwata ang nakatira dahil sa ganda nang kastilyo, at  sa dulo nang hagdan papa-akyat papunta sa  malalaking pintuan nang kastilyo si Eld ay  nakatayo sa dulo nito, hawak ang kamay nang  batang babae na di  ko padin makita ang mukha, 

"Mama?,babalik kana po samin?"

"sino ka?"

"di mo paako napapangalanan mama" malungkot niyang  tugon sakin

"Miss?, nasa palengke na tayo" pukaw sakin nang drayber saking pagkatulala

"ah, sige kuya, eto po pamasahe"  iniabot ko sakanya ang bayad ko

"sige miss, ingat ho kayo nang  anak niyo" sabi  sakin nang drayber

nakatayo ako sa gilid nang kalsada na may halong pagtataka saking mukha, anong anak? wala pako nun

isinawalang bahala ko nalang ang sinabi ni kuya drayber, hawak ang pinamigay sakin nang albularyo, naglakad ako sa gitna nang palengke hawak ang pag asang andun sana  si Carolina, siya ang makakasagot sakin nang mga katanungan ko,

dumating nako sa pwesto  kung  nasaan ang tindahan ni Carolina nakalagay, isang matandang babae ang bumungad sakin, nasaan si Carolina?

nilapitan ko ang  matanda nang bigla itong lumingon sakin

"sabi niya dadating ka daw, kitain  mo siya sa  puno sa likod nang simbahan, at mag ingat kayo nang anak mo"  at  tumalikod na siya at bumalik sakanyang ginagawa

anak? 

dali, dali akong naglakad papunta sa likod  nang simbahan na  sinasabi nang matanda,  nakita ko  ang pinaka malaking puno nang ilang ilang sa tanang buhay  ko, sa  punong yun isang babaeng batang bata ang itsura, mukhang kaedad ko lang, may itim na itiim na buhok at mala nyebeng balat, ang buhok na sobrang haba na  naka abot na sa bandang tuhod niya ay tinatangay nang malamyang hangin, kasama nang mga bulaklak nang ilangilang na sumasabay sa hangin, ang babaeng ang damit ay hango pa sa sinaunang panahon, ang mga paang walang sapin pero mala rosas ang kulay na animo di pa nakakatikim nang pagtapak sa lupa

unting unti lumingon sakin ang babae, hawak  ang mahahaba at kulot na buhok na dumadapo sakanyang mukha, bumungad sakin ang gintong mata na bumabangungot sakin, mga labing kulay rosas at di man lang nasayaran nang tinta sa labi

"Carolina" sambit ko na di ko namamalayan

isang ngitin lang ang kanyang isinagot saaking pagtawag sakanya,ang dating matandang mukha nang babaeng aking hinahanap ay naging mala dyosa, ano ang nangyayari?

"hatid ko ay kasunduan Ara" sambit niya

nang sana'y ibubuka  ko na  ang aking bibig, isang napakalakas na sigaw ang nagpalingon sakin

sa gilid nang simbahan, ang aking Ama, at nakakatandang kapatid ay naka yuko, habol habol ang hininga, luha nang aking  Ate ay tumutulo na, mga mata nang aking Ama ay nakikiusap,

"Ara, wag" sabi sakin nang aking Ama, isang ngiti lamang aking isinagot at lumingon kay Carolina

ang aking dibdib ay kumakabog at buong tapang kong sinagot si Carolina

"ano ang iyong kasunduan?"

ngumiti ito  nang pagkatamis tamis  at sinimulan niya nang magsalita

"itatago ko kayo nang pamilya ay anak mo saking pamangkin,  ang kapalit ay sa sampung taong gulang nang bata,hahayaan mo  itong mag desisyon"

hindi ko maintindihan bakit ganun ang kasunduan niya

"alam niya ba to?" tanong ko

ngumiti lang ito at humindi

"pumapayag ako sa kasunduan mo"

 ang mga tanong na  nangangating lumabas saking labi, ay pawang isang bara lamang sa lalamunan ko.

sa pag kurap muli nang aking mata ay naglaho na si Carolina,  kasabay nang malaking puno  nang ilang-ilang.

nilingon ko ang aking pamilya na may ngiti sa labi, oo hindi pa  natatapos ang problema  ko, pero  kailangan ko to ngayon.

-----------------------------------
Epilouge next, wag muna aalis kasunod niya to...

oo  maliit lang chapters niya,pero kung isasalaysay  ko ito nang buo ay mahihirapan ako  see you in part 2 :)

ps. si Ara yung sa pic
pictures are not mine ccto.