အေႂကြေစ့ေလးတစ္ေစ့ [Completed]

အပိုင္း၁၉[Z]

一个钢镚儿(A lucky coin)

အပိုင္း၁၉

ေန့လည္ ေက်ာင္းဆင္းေခါင္းေလာင္းထိုးသံ ျမည္လာခ်ိန္တြင္ ခ်ူးယိမွာ ျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္ကို ၾကည့္၍ အေတြးမ်ား ျပန္႔လြင့္ေနလ်က္ရိွသည္။ဒီေခါင္းေလာင္းသံ ျမည္လာမည့္အခ်ိန္ကို သူေစာင့္ေနသည္မွာ တစ္မနက္ခင္းလံုးပင္။အေတြးေတြ ျပန္႔လြင့္ေနသည့္ စိတ္အေျခအေနက တစ္စကၠန္႔ပင္ မၾကာလိုက္ပဲ ျပန္လည္ စုစည္းသြားခဲ့သည္။

ဆရာက ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာဆ္ိုျခင္းမ်ိဳးေတာင္ မလုပ္ေတာ့ပဲ လက္ဟန္ တစ္ခ်က္ျပလာၿပီး အတန္းဆင္းေပးလိုက္သည္။

သို႔ေသာ္ ခ်ူးယိ ထဖို႔ ျပင္လိုက္သည့္အခ်ိန္တြင္ ထလို႔မရျဖစ္ေနကာ ၊ ထိုင္ခံုမွာ ေကာ္ႏွင့္ကပ္ခံထားရသကဲ့သို႔ နည္းနည္းေလးပင္ မေရြ့ေပ။

သူ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည့္အခ်ိန္တြင္ ေနာက္ဆံုးတန္းေထာင့္တြင္ ခပ္ေလွာင္ေလွာင္အၿပံဳးျဖင့္ ထိုင္ေနသည့္ လီဇီေဟာင္ကို ေတြ့လိုက္ရၿပီး ၊ ေအာက္ဘက္ကို ထပ္ၾကည့္လိုက္ရာ လီဇီေဟာင္၏ ေျခေထာက္က သူ႔ထိုင္ခိုင္ကို ကန္ထားေလသည္။

"ဘာလို႔ မသြားေသးတာလဲ"

လီဇီေဟာင္က သူ႔ကို ၾကည့္လာၿပီး

"ငါ မင္းကိုၾကည့္ေနတာ ၊ မင္း အရမ္းအေလာႀကီးေနသလားလို႔"

ခ်ူးယိက ဘာမျွပန္မေျပာပဲ ၊ ေခါင္းျပန္လွည့္လိုက္ကာ ထိုင္ခံုေပၚမွာပဲ ဆက္ထိုင္ေနလိုက္သည္။

"သြားေလ"

လီဇီေဟာင္က အရမ္းေပ်ာ္ေနၿပီး ေျပာလာသည္။

"ဒီမွါထိုင္ငိုင္ၿပီး ဘာလုပ္ေနတာလဲ ၊ ငါၾကည့္ေနတာေတာ့ မင္း ခုနက......."

အတန္းေရ႔ွက အတန္းေဖာ္က ထသြားတာႏွင့္ ခ်ူးယိက စာေရးစားပြဲကို အေရ႔ွသို႔ တြန္းလိုက္ၿပီး မတ္တပ္ထရပ္၍ တံခါးရိွရာဆီ ေလ်ွာက္လာခဲ့လိုက္သည္။

လီဇီေဟာင္၏ ေျခေထာက္ကန္ထားသည့္ ေနရာက လူမရိွေတာ့တာေၾကာင့္ ထိုင္ခံုက ၾကမ္းျပင္ေပၚ လဲက်သြားရာ အသံအက်ယ္ႀကီး ျမည္သြားခဲ့သည္။

"မင္း ရပ္ေန!"

ဒီအရါက လီဇီေဟာင္ကို အေတာ္ေလး မ်က္ႏွာပ်က္သြားေစတာေၾကာင့္ စာေရးစားပြဲကို တစ္ခ်က္ ရိုက္လိုက္ၿပီး ခုန္ထလာခဲ့သည္။