အေႂကြေစ့ေလးတစ္ေစ့ [Completed]

အပိုင္း၉၂[Z]

一个钢镚儿(A lucky coin)

အပိုင္း၉၂

ဒီစူးပင္းက လံုး၀ကို အထိုးမခံႏိုင္ေပ။

သူ႔ ခႏၶာကိုယ္ကို ယမ့္ဟန္ ေျခေထာက္ျဖင့္ တစ္ခ်က္ လွမ္းကန္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ၊ အားပင္ မသံုးလိုက္ေပ။သူက ေျမျပင္ေပၚတြင္ ကိုယ္လံုး ေကြးလိုက္ၿပီး လႈပ္မလာေတာ့ေပ။

"ေသသြားၿပီလား?"

တာ့လီက သံုးဘီးဆိုင္ကယ္ အစုတ္ေပၚကေန ေခါင္းျပဴထြက္၍ ေမးလာသည္။

"ဒီေျခကန္ခ်က္က ပုရြက္ဆိတ္ေတာင္ မေသႏိုင္ဘူး"

ယမ့္ဟန္က ေျပာလိုက္သည္။

"ဟန္ေဆာင္ေနတယ္ေပါ့"

တာ့လီက ဆိုင္ကယ္ေပၚမွ ဆင္းလာၿပီး ၊ စူးပင္းေဘးကို ေလ်ွာက္သြားလိုက္ကာ ၊ ခါးကိုကိုင္း၍ တစ္ခ်က္ ေအာ္ေျပာလိုက္သည္။

"ပိုက္ဆံ ! ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္ဆပ္မွာလဲ ! "

"ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားတို႔ဆီမွာ ပိုက္ဆံအေႂကြး မရိွပါဘူး ! "

စူးပင္းကလည္း ငိုသံပါေနသည့္ အသံျဖင့္ တစ္ခ်က္ ျပန္ေအာ္ေျပာလာသည္။

"ခင္ဗ်ားတို႔ လူမွားေနၾကၿပီ ! "

"မင္းက စူးပင္း ဟုတ္လား မဟုတ္ဘူးလား"

ယမ့္ဟန္က ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေျပာကာ ေမးလိုက္သည္။

"ခုနက မင္းကို ေမးတယ္ေလ ၊ မင္းေျပာေတာ့ ဟုတ္တယ္ဆို"

စူးပင္းက အေလာတႀကီး ေျပာလာသည္။ :

"ကြၽန္ေတာ္ ဟုတ္ပါတယ္ ၊ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ ........"

"ပိုက္ဆံျပန္ဆပ္ ! "

ယမ့္ဟန္မွာ စူးပင္း၏ တင္ပါးကို ေျခေထာက္ျဖင့္ တစ္ခ်က္ ကန္ပစ္လိုက္သည္။

"ခင္ဗ်ားတို႔က ဘယ္သူေတြလဲ ! "

စူးပင္းက အသံအက္ကြဲသည္အထိ ေအာ္ေျပာလာသည္။

"မင္းအေဖေလ"

ယမ့္ဟန္က စူးပင္းကို ေနာက္တစ္ခ်က္ ထပ္ကန္လိုက္ၿပီး

"မင္းအေဖက မင္းကို လူဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုတာ လာသင္ေပးတာ"

"အေႂကြးျပန္ဆပ္ ! "