အေႂကြေစ့ေလးတစ္ေစ့ [Completed]

အပိုင္း၈၃[Z]

一个钢镚儿(A lucky coin)

အပိုင္း၈၃

မိမိမွာ အရမ္းကို အၾကမ္းခံႏိုင္သည္ဟု ခ်ူးယိ အၿမဲတမ္း ေတြးမိခဲ့သည္ပင္။သို႔ေသာ္လည္း ဒီေန့ ခ်ဲးက်ီးေတာက္မွ အလုပ္ဆင္း၍ အိမ္ျပန္လာသည့္ အခ်ိန္၌ ၊ သူ အရမ္းကို ပင္ပမ္းေနသလို ခံစားေနရသည္။လက္ေဝ႔ွရံုတြင္ သန္႔ရွင္းေရး အလုပ္လုပ္ခဲ့စဥ္ကထက္ အမ်ားႀကီး ပိုပင္ပမ္းလွသည္။တစ္ေနကုန္ အလုပ္လုပ္ေနရသည္။

အိမ္ကို ျပန္ေရာက္လာသည့္ အခ်ိန္၌ ယမ့္ဟန္မွာ ျပန္မေရာက္ေသးေပ။သူ ဆိုဖာေပၚ လွဲခ်လိုက္သည္။ဒီေန့ ည သူ နားရလို႔ ေတာ္ေသးသည္ပင္။ေကာ္ဖီဆိုင္သြားၿပီး ညပိုင္း အလုပ္လုပ္စရာ မလိုေပ။

အမွန္ေတာ့ ၀န္ထမ္းေဟာင္းေတြက သူ႔ေလာက္ မပင္ပန္းၾကဘူးဟု သူထင္မိသည္။သူက အသစ္ေရာက္လာသည့္သူ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္သည္ပင္။ေနြရာသီ အလုပ္လည္း ျဖစ္ေနေသးရာ ၊ ၀န္ထမ္းေဟာင္းေတြက သူတို႔မလုပ္ခ်င္သည့္ အလုပ္အကုန္လံုးကို သူ႔အား အကုန္လုပ္ခိုင္းၾကသည္။ကားေရေဆး ၊ ကားေနရာေရႊ့ ၊ ေတာက္တိုမယ္ရ ျဖင့္ လုပ္ေနရသည္မွာ ေန့လည္စာစားခ်ိန္မွလြဲ၍ ဒီတစ္ေန့လံုး သူ မနားခဲ့ရေပ။

သ္ို႔ေသာ္လည္း အစားအေသာက္မ်ားကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး အဆင္ေျပသည္ပင္။ထမင္းခ်က္ အေဒၚႀကီးက အသားမ်ားကို ရက္ရက္ေရာေရာ ထည့္ေပးသည္။အရြက္ဟင္းမ်ားထဲတြင္ပင္ အသားမ်ား ထည့္ထားသည္။

ညစာစားသည့္ အခ်ိန္၌ လ်ံဳေကာ သူ႔က္ို ေခၚ၍ ၊ အတူတူသြားစားခဲ့ၾကသည္။သူ ယမ့္ဟန္ႏွင့္ ထမင္းအတူတူ စားရန္အတြက္ ဗ္ိုက္ေနရာ ခ်န္ထားခဲ့ၿပီး ၊ သိပ္မစားခဲ့ေပ။တစ္ညေနလံုး အလုပ္ေတြ ရႈပ္ရွပ္ခတ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ရတာေၾကာင့္ ၊ အခု အရမ္းကို ဗိုက္ဆာလာသည္။

ယမ့္ဟန္ ျပန္ေရာက္လာသည့္ အခ်ိန္၌ ၊ ခ်ူးယိမွာ ဗိုက္ဆာလြန္း၍ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီ ျဖစ္သည္။

မီးဖိုခန္းထဲတြင္ ယမ့္ဟန္ ထမင္းခ်က္ေနသည့္ အသံကိုၾကားမွသာ သူ ႏိုးလာခဲ့သည္။

"မင္း ဘယ္,ဘယ္အခ်ိန္တုန္းက ျပန္,လာတာလဲ ! "

ခ်ူးယိက ဆိုဖာေပၚမွ ခုန္ဆင္း၍ မီးဖိုခန္းထဲ ေျပး၀င္သြားလိုက္သည္။