အေႂကြေစ့ေလးတစ္ေစ့ [Completed]

အပိုင္း၈၉[Z]

一个钢镚儿(A lucky coin)

အပိုင္း၈၉

တစ္ခါတစ္ေလ ခ်ူးယိက ေျခေထာက္ကို ယမ့္ဟန္ကိုယ္ေပၚ တင္ထားလ်ွင္ ၊ ယမ့္ဟန္က အလ်င္းသင့္သလို အခ်က္အနည္းငယ္ေလာက္ ေျခေထာက္ကို ဖိႏိွပ္ေပးတတ္သည္။

ဖိႏိွပ္ေပးေနသည့္ အခ်ိန္ဆိုလ်ွင္ မိမိမွာ ေကာင္းကင္ေပၚ ေရာက္သြားေတာ့မလို(ေသေတာ့မလို)မ်ိဳး ခံစားေနရသည္။အရမ္းကို သက္ေသာင့္သက္သာ ရိွၿပီး ၊ စိတ္ထဲတြင္ ယားယံေနမိသည္။ေနာက္ပိုင္းက်မွသာ သတိထားမိသည္။ယမ့္ဟန္က ေခြးကိုပြတ္ေပးသည့္ အခ်ိန္ကမွ ေကာင္းကင္ေပၚ ေရာက္တာပင္။အသက္ပင္ မရႉႏိုင္ေတာ့ေပ။

ထို႔အျပင္ အခုဒီစကၠန္႔အတြင္းတြင္ မိမိမွာ ဘာအေတြ့အႀကံဳမွ မရိွသည့္ ေခြးအ ျဖစ္ေၾကာင္းက္ို သူ နက္နက္နဲနဲကို ကိုယ္ေတြ့ ႀကံဳေတြ့လိုက္ရသည္။အလြယ္တကူျဖင့္ ေကာင္းကင္ေပၚ ေရာက္ေတာ့မည္ျဖစ္ၿပီး ၊ တကယ္ႀကီး ေကာင္းကင္ေပၚေရာက္ေတာ့မည့္ အခ်ိန္၌ စကားလံုးပင္ ရွာမရေတာ့ေပ။

ေဖာ္ျပႏိုင္သည့္ စကားလံုး တကယ္ႀကီး ရိွေနသည္ဆိုလ်ွင္ေတာင္မွ ၊ သူ အခု ဂရုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ေပ။

ယမ့္ဟန္က သူ၏ရင္ဘတ္မွတစ္ဆင့္ ၀မ္းဗိုက္ဆီ တစ္ေလ်ွာက္လံုး နမ္းသြားသည့္ အခ်ိန္အတြင္းတြင္ ၊ သူ႔ေခါင္းထဲ၌ ေက်ာက္ရည္ပူမ်ားသာ ရိွေတာ့သည္။စိတ္လႈပ္ရွားမႈမ်ား ျမႇင့္တက္လာသည္မွလြဲ၍ ၊ တစ္ျခား ဘာအေတြးမွ မရိွေတာ့ေပ။

ဤသည္မွာ သူ တစ္ခါမွ မႀကံဳဖူး ၊ ေတြးလည္း မေတြးမိဖူးခဲ့သည့္ ခံစားခ်က္ပင္။ေခါင္းက မေတြးႏိုင္တာက္ို မေျပာႏွင့္ ၊ အသက္ရႉႏႈန္းပင္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့သည္။သူ အသက္ရႉဖို႔ပင္ မလိုေတာ့ေပ။

သူ၏ အေရျပားတစ္ေနရာခ်င္း ၊ ေခြၽးေပါက္ တစ္ခုခ်င္း ၊ ဆဲလ္တစ္ခုခ်င္း ၊ အားလံုးမွာ အျပင္းအထန္ လႈ႔ေဆာ္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈမ်ားျဖင့္ ရစ္ပတ္သြားခဲ့သည္။အာရံုခံအဂၤါအားလံုးမွာ ယမ့္ဟန္ဆိုသည့္ အာရံုမွလြဲ၍ အားလံုးေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့သည္။

သူ ျမင္ႏိုင္ ၊ ၾကားႏိုင္ ၊ ေတြးေတာႏိုင္ ၊ ခံစားႏိုင္သည့္ အရာမွာ ၊ ယမ့္ဟန္ သူ႔အား ေပးေနသည့္ ၊ ေနြးေထြးစိုစြတ္မႈမ်ားျဖင့္ရစ္ပတ္ေနမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ျပင္းထန္သည့္ သာယာမႈတစ္ခုသာ ရိွေတာ့သည္။