一个钢镚儿(A lucky coin)
အပိုင္း၇၄
"အနမ္း" ဆိုသည့္ စကားလံုးကို ခ်ူးယိ ဘာထင္ျမင္ခ်က္မွ မရိွေပ။တစ္ခုတည္းေသာ မွတ္ဥာဏ္မွာ ယမ့္ဟန္၏ ႏႈတ္ခမ္းေပၚ ထိကပ္လိုက္ျခင္းပင္။စိတ္ကူးၾကည့္လိုက္သည့္ အခ်ိန္မွာပင္ ႏူးညံ့သည့္ အထိအေတြ့ထက္ မပိုခဲ့ေပ။
ဒီလိုအထိအေတြ့မွာ သူ႔အတြက္ကေတာ့ အာရံုေၾကာမ်ားကို ႏိႈးဆြဖို႔ လံုေလာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။
အခုလိုမ်ိဳး ယမ့္ဟန္၏ စိုစြတ္ေနသည့္ လ်ွာဖ်ားက သူ႔ပါးစပ္ထဲ စူးစမ္းေနသည့္ အျပဳအမူမွာ ၊ သူ႔အတြက္ေတာ့ အာရံုေၾကာမ်ားကို ေပါက္ထြက္သြားေစခဲ့သည္။
အာရံုေၾကာေတြ ေပါက္ထြက္သြားၿပီဆိုလ်ွင္ ရူးသြားၿပီပင္။
ဘယ္လိုအေတြ့အႀကံဳမွ မရိွဖူးခဲ့သည့္ အရူးမွာ အရူးထလာၿပီဆိုလ်ွင္ အရမ္းကို ေရာက္ယပ္ခတ္သြားခဲ့သည္။
မိမိမွာ ဘယ္လိုလုပ္သင့္သလဲ ဆိုသည္ကို ခ်ူးယိ မသိေတာ့ေပ။အခု ဘာေတြ လုပ္ေနမိတယ္ ဆိုတာကိုလည္း မသိေတာ့ေပ။ပင္ကိုယ္ဗီဇကိုသာ မွီခိုေနရသည္။
ယမ့္ဟန္၏ လ်ွာဖ်ား ျဖတ္သြားသည့္ အခ်ိန္၌ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ႏူးညံ့သည့္ အထိအေတြ့က သူ႔ကို အသက္ရႉျမန္လာေစသည္။သူ စဥ္းပင္စဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ အျမန္လိုက္ၿပီး သြားမည့္လမ္းကို ပိတ္လိုက္သည္။လမ္းလည္း မခ်န္ေပးသလို ျဖတ္သြားခြင့္လည္း မေပးေပ။
ယမ့္ဟန္ကလည္း အရႈးမေပးသလိုမ်ိဳး သူႏွင့္ တိုက္ခိုက္လာသည္။
ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ လ်ွာတို႔ျဖင့္ တိုက္ခိုက္သည့္ စစ္ပြဲပင္။
ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ လ်ွာတို႔ျဖင့္ တိုက္ခိုက္ျခင္း၏ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈမွာ မီးေတာက္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာျခင္းပင္။
မိမိ၏ သတၲိမ်ားမွာ မီးေတာက္ေၾကာင့္ ႏွစ္ဆေလာက္ ႀကီးထြားလာသည္ဟု ခ်ူးယိေတြးလိုက္မိသည္။ယမ့္ဟန္၏ ခါးေပၚရိွ အက်ႌကို ဆြဲဟ၍ လက္ကို အတြင္းထဲထည့္သြင္းလိုက္သည္။
ယမ့္ဟန္၏ ခါးအခ်ိဳင့္ေလးက အရမ္းကို ၾကည့္ေကာင္းလြန္းလွသည္။သူ တစ္ေလ်ွာက္လံုး ပြတ္သတ္ၾကည့္ရန္ ေတြးေနမိေသာ္လည္း ၊ အခြင့္အေရး ရွာမေတြ့ခဲ့ေပ။
![အေႂကြေစ့ေလးတစ္ေစ့ [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/313353574-64-k77759.jpg)