KRAL VE HIRSIZ |Omegaverse

-4-

       Gömleğimin düğmelerini iliklerken hala aklımda dün olanlar vardı. Rory Sürüsünün bölgesine girmiştik ve Rory denilen o adamla tanışmıştım. Rex Wilhelmina. Gerçek adı buydu. Aynadaki yansımama baktım. Artık gömleğimin altından belli olan kol kaslarım vardı. Karın ve göğüs kası bile yapmıştım. Bir Omegaydım ama güçlü olmayı herkes isterdi.

"Genç Efendi, kahvaltınız hazır." Kapının arkasından gelen ses ile omuzlarımı dikleştirdim. Hafifçe boğazımı temizledim.

"Geliyorum," dedim ve aynadaki yansımama son kez bakıp kapıya doğru yürümeye başladım. Ben daha kapıyı açmadan kapı açıldı ve içeriye Evan girdi.

"Abi! Dün gece neden yanıma gelmedin?" dediğinde sertçe yutkundum. Dün gece eve odamdaki açık olan pencereden girmiştim ve hemen uyumuştum. Evan'ın yanına gitmek aklıma gelmemişti. "Üzgünüm Evan," dedim ve saçlarını karıştırdım. "Bir arkadaşımın yanındaydım ve gece çok geç döndüm. Uyuduğunu düşündüm." Kollarını göğsünde birleştirdi ve somurtmaya devam etti.

"Uyumuştum."

"Uyandırmak istemedim. Ama bu gece sana istediğin masalı okuyacağım."

"Gerçekten mi?"

"Evet," dedim gülümseyerek ve elimi uzattım. "Hadi şimdi kahvaltımızı yapmaya gidelim."

       Evan bir bana bir de elime baktı. Sonra gülümsedi ve elimi tuttu. Birlikte odadan çıkıp aşağıya indik. Salona girdiğimizde konuşmalar kesilmişti. Yemek masasındaki herkes bana ve Evan'a bakıyordu. Evan'ın benim yanımda olmasını hiçbiri istemiyorlardı. Irving Ailesinden yıllar sonra çıkan Omeganın, Alfa oğullarını alçaltacağını düşünüyorlardı.

"Günaydın Frank," dedi annem. Başımı salladım. "Günaydın anne," dedim. Annem bana kocaman bir gülümseme ile bakıyordu. Babam, abilerim ve ablalarımdan farklı olarak Omega doğduğum için mutluydu. Yoksa Irving Ailesine giren Omegalar gibi o da delirirdi.

     Yemek masasında yerime oturdum. Hemen yanımda Evan oturuyordu. Annemin yanında babamın kız kardeşi Emilia oturuyordu.

"Francis," dedi Emilia. "Dün gece ne zaman geldin?" Annem de bana baktı. Ne yani ikisi kafa kafaya verip bunu mu düşünmüşlerdi?

"Sürümün yanındaydım."

"Omega ve Betalardan oluşan şu sürü mü?" dedi Gwen alayla. Benden bir yıl önce doğan sinir bozucu kız kardeşim... "Evet, senin bölgeni işgal eden Beta ve Omegalardan oluşan sürü," dediğimde en büyük abim kahkaha attı. Gwen sinirden kızarırken ben yemeğimi yemeye başladım.

"Francis," dedi babam yavaşça. Ona doğru döndüm. Aynaya bakıyormuş gibi hissetmeme neden oluyordu. Tek fark o kadın bir Alfaydı, ben erkek bir Omegaydım. İkincil cinsiyetim ortaya çıkmadan önce babam her zaman bana katkısız sevgi gösterirdi. Ona benzediğimi ve başa geçeceğimi söylerdi. Omega olmamı beklemiyordu.

"Evet, baba."

"Dün Rory bölgesinde ne işin vardı?"

       Masadaki tüm bakışlar bana döndüğünde sertçe yutkundum. Bundan haberi olmasaydı o zaman şaşırırdım aslında. Bu soruya cevap vermek zorundaydım. Eğer susarsam ya da babamın istemediği bir cevap verirsem cezalandırılırdım. Cezalandırılmak istemiyorum.

"Geraldine," dedi annem. "Elbette bir sebebi vardır. Belki özledir, değil mi Frank?" Başımı hafifçe salladım.

"Irving Ailesinde özle şeylere yer olmadığını biliyorsun Helena. Orada ne işin vardı? O bölgeyi işgal etmek gibi bir aptallık yapmadın değil mi?"

"Baba," dedi Willy. "Eğer öyle bir aptallık yapsaydı burada olmazdı."

"Willy haklı baba," dedi Willy'nin ikizi Wilfred. Bana aşağılarcasına baktı. "Sonuçta bozuk saat bile günde iki kez doğruyu gösterir." Babam onlara yandan bir bakış atınca ikisi de sustu. Bu evde bir en büyük abim Miles'i bir de en küçük kardeşim Evan'ı seviyordum. Annem ve Emilia'nın yeri ayrıydı.

"Seni dinliyorum Francis."

       Konuşmaya nereden başlayacağımı bilmiyordum. Eğer o bölgeyi işgal için orada olduğumu söylersem babam bu sefer tüm umudunu kesecekti. Zaten beni istemediğini hissettiriyordu. Ama söyleyeceklerimden sonra bunu dile getirmeye başlayabilirdi. Derin bir nefes aldım. Dudaklarımı araladığım sırada evin baş hizmetçisi içeri girdi. Endişeli görünüyordu. Hemen yanıma geldi.

"Genç Efendi, çok önemli bir şey oldu." Kaşlarımı çattım.

"Ne oldu?"

"Sürünüzdeki Omega ve Betalar isyan çıkarmışlar Efendim. Bölgeleriniz işgal altında."

Sürüm...

Sadakat...

Sadık...

Omega...

Beta...

      Bazı şeyler istediğim gibi olmuyordu. Babam bir keresinde bana "bir kez düşersen artık lider olarak anılmazsın" demişti. Ve ben şimdi onun ne kadar haklı olduğunu anlıyordum. Sürüm bana ihanet ediyordu. İsyan ediyorlardı. Çünkü beni artık bir lider olarak görmüyorlardı. Belki de babam her zaman olduğu gibi şimdi de haklıydı.

Belki gerçekten de bir Omeganın tek vasfı iyi bir eş olmaktı.

***