"PROMISE"(BTS Series #5) PARK JIMIN

CHAPTER 42

CHAPTER 42

"SORRY HINDI KO alam na ganito ka magiging worried sa trabahong meron ako, Kaya i am so sorry, Pero trabaho koto Jimin eh, trabaho kong mag ligtas at mag protekta nang taong binabantayan ko, Jimin This is My Work"sabi ko

napa tingin naman siya sa malayo Nag iisip.

"J-jimin I- I can't just give up my Works for you and i know you can't to" sabi ko pilit na pinipigilan ang luhang kanina pa gustong kumawala kaya tumingala ako para pigilan ang pag tulo nun " Youre a Public Figure you must maintain a distance from Everything that will ruin you and if thats Includes me then you must Distance your self from me" nahihirapang sabi ko.

Umiling iling naman siya.

"No" Bulong niya.

I faked A smile "so if that's your desicion, I understand" sabi ko trying so Hard para hindi Mabiyak ang boses.
tinignan naman niya ako sa Mata, Nag susumamo na Hindi ako papayag Sa Nasabi niya kanina.

"Jimin You don't have to Fight, kung nahihirapan kana kasi ako nalang ang Susuko para sayo" my Voice shake.

pailing iling lang siya at hindi matanggap ang pinag sasabi ko at wlaamg maisagot, sa manga sinasabi ko.

napa sabunot lang siya ng buhok niya dahil sa labis na Frustration. "Kung yun ang gusto mo ibibigay ko naman sayo...."

"No please!"pag susumamo nito, at hinarap ako. "I-i am so sorry I didn't mean to say that words, its Just i am just frustrated sa nangyayari ngagon please i am So sorry" sabi niya at hinawakan ang dalawang kamay ko "Please, Sorry kung naging padalalos dalos ako at nasabi ko yun forgive me." sabi niya at yumuko sa dalawang kamay ko."I didn't mean to say Those words, So please Don't give up, i am so so sorry"pag hingi niya nang tawad.

Umiling naman ako at mapait na ngumiti.

"Jimin kaya mo nga nasabi Yun kasi nahihirapan kana sa sitwasyon natin eh, if you Choose to Give me up, then Its Fine"sabi ko at hinawakan ang ulo niya "Its Fine"i squeezed his Hand.

umiling naman siya, ramdam ko ang pag tulo tubig na kamay ko, oh God he crying kaya mas sumikip ang dibdib ko dahil doon at doon na ang simulang tumulo ang isang butil nang luha sa manga Mata ko.

"J-jimin" may Voice broke "If nahihirapan kana, you Can let me go" sabi ko at Hindi na mapigilan ang pag tulo nang luha ko "Mahal mo ang Career mo..."

"Pero mas mahal kita!" putol niya sa sasabihin ko sa gina nang snob niya. he said it but the most painfull is nakikita ko sa manga mata niya na hindi siya sigurado doon.

kaya parang tinusok ako nang kutchilo sa sobrang sakit parang may bumabara sa lalamunan ko nahihirapan akong Lumunok.

Tumango naman ako, Oo Mahal niya ako ramdaman ko naman yun, pero alam kong nasasaktan na siya sa point na kailangan niyang pumili sa Career niya at ako.

At alam niya pag pinili niya ako o i kekeep niya ang replasyon namin na to may malaking consequences sa Career niya, pareho lang kaming mahihirapan na dalawa.

"Alam ko yun, hindi ka naman nag mimintis sa pagpapakita at sa pag paparamdam nun eh, but we can't just Give up everything, Dahil Mahal natin ang isa't isa. we Can be happy in the Future if we have What if's in Our Mine."bulong ko " ayaw kong pag pinili moko at darating ang araw na may pagsisihan ka" sabi ko.

"Pero ayaw kong mawala ka!" iyak niya umiling naman ako, at hinawakan ang magkabilang pisngi niya at pinaharap sa akin, pinahirap ko ang Manga luha niya gamit ang manga maliit kong Thumbs.

"Jimin Hindi naman ako mawawala sayo eh" sabi ko, at hinuli ang tingin niya "Nandito lang naman ako, its Just kailangan lang muna natin nang distancia" sabi ko