"PROMISE"(BTS Series #5) PARK JIMIN

CHAPTER 50

CHAPTER 50

"HANUEL SORRY"

napa lunok naman ako, at mabilis na pinahiran ang luha gamit ang likog ng kamay ko, hindi ko siya sinagot

Nanatili lang akong naka titig sa puntod ni papa,
nakikinig lang sa susunod na sasabihin niya,

"Sorry Kung Nandito ako, gusto kolang kasing Humingi nang tawad sa papa mo, dahil hindi kita naprotektahan Noon,"sabi niya unti unti na ang pag biggat nang pag hinga niya, hatalang nag pipigil nang Luha.

"Mr Kang Sorry, Hindi ko natupad ang pangako ko sa inyo"

Tinignan ko naman siya nang napa luhod siya sa tapat ko.

"Sorry Nasaktan ko po siya, Sorry"sabi niya at Nagbow sa may Damuhan, napa tulo naman ang luha ko nang makita yun, naiiyak na din, ramdam ko ang hirap niya at sakit na nadama niya, nahihirapan ako dahil doon.

"Jimin, Ano ba kasing nangyari? nung pag gising ko sa Hospital Bigla ka nalang nawala."hindi kona napigilan ang mag tanong, Ngayon Gusto kong pakinggan ang sasabihin niya "Sabihin mo," bulong ko nag mamakaawa.

umayos naman siya nang upo pinahiran niya ang nangyari at tinignan ako, puno nang sakit ang manga mata.

"Ang dami kasing nangyayari sa amin eh" sabi niya at bumuntong hininga nag pipigil nang luha "Noon hindi pwedeng malaman nang company at manga Fans ang tungkol sa pag kakabaril sa akin, kaya kahit hindi pa magaling ang sugat ko, pinilit kong magtrabaho at umalis."sabi niya at mapait na ngumiti

Napa awang naman ang labi ko sa sinabi niya.

"Nababaliw kanaba may tama ka nang baril nun"hindi maka paniwalang sabi ko.

"kailangan kong gawin yun"sabi niya

napa iling na lamang ako sa sinabi niya, grave na ang sacripisyo niya para sa pangarap niya.

"Kaya gustohin komang puntahan ka hindi ko magawa  Sub-sub kami sa trabaho, tanggap ng tanggap nang trabaho ang managment, para maayos namin ang Finacial problem nang Company,"sabi niya.

"Hindi moba talaga alam ang nangyari kay papa noon?" tanong ko, pero hindi maka tingin sa kanya.
pero wala ding halong galit o hinanakit ang tono ko, gusto kolang malaman.

"Hindi ko napansin na may nangyayari noon, tungkol sa papa mo, tinago din nang Manager namin namin ang tungkol doon, nung oras na iyon naka focus lang kami sa trabaho" sabi niya na parang may bumabara sa lalamunan niya halatang nagpipigil siya nang ikalawang pagbugso ng iyak niya.

"Kailan mo nalaman ang tungkol doon?" tanong ko uli.

"Nalaman kolang nitong huli.. Pero Kahit nalaman ko, Hindi pa din ako pwedeng mag salita, dahil sa ngayon sunod sunod ang problema namin, si Hoseok hyung and Jin Hyung nagkaka issue na,  si Namjoon hyung nag kakaproblema, ang ibang member nahihirapan na din,"his Voice broke, sinyales na umiiyak na siya ng tuluyan

Hindi kona alam kung anong mararamdaman ko sa sinabi niya, nanatiling nanahimik na lanang ako.

"gustong Gustong kong Ipag tanggol ang pangalan ng papa mo Haneul, pero natatakot ako at naduwag dahil.... pag nagsalita ako at dumagdag sa issue namin, maaring tuluyan nang masira ang career namin, Ok lang sana kung career kolang, i can Give up all, pero damay ang Groupo doon eh kaya,... Sorry I-i can't risk that, we work hard so much, para maabot namin ang pangarap namin, ang dami na naming na sinacripisyo, Haneul Kaya Hindi.."umiiyak na sabi niya, ramdam na ramdam ko ang Guilt niya habang nagsasalita siya. "Hindi ako pwedeng makialam sa issue, bawal.  Mawala na ng tuluyan ang bagay na matagal na naming pinag hirapan, kaya I'am So sorry, wala akong magawa, hindi ko naipag tanggol ang papa mo "His Voice broke, sign na umiiyak na naman siya, naramdaman ko ang sakit sa bawat salitang sinabi niya.