12.Bölüm

1K 58 10
                                    

Arkadaşlar biliyorum biraz geç geldi bölüm. Ama şu salgına bende yakalandım. Bir kaç gündür yerimden kalkmayı bırak gözlerimi açamıyorum. Bölüm yazamadım o yüzden. Umarım bölümü beğenirsiniz. Kısa vakitte hızlıca yazdım. Yanlışlar varsa kusura bakmayın. Neyse iyi okumalar. Öpüldünüz:*

"Kim vardı odamda." Şaşırınca yüzü çok komik oluyodu. Yine öyle komik olunca gülmemek için kendisini kastı Ilgız.

" Ben girmeden önce biri çıktı." Şaşırmış gibi yapıp sonrasında kaşlarını çattı.

"Ben senin gelmeden önce uyuyodum. Kapı sesinde uyandım." Yalandan kim ölmüştü ki.

"Kameralara bakıp geliyorum."

Ya Ecrin i görürse. O zaman ne olucaktı.

Ilgız dan

Abim odadan çıktığı gibi telefonu elime aldım. Dur bi dakika numarası bende yok ki. Yani var da eski numarası var. Gerçi kapşonlu hırkası vardı. Belli olmazdı yüzü. Yarın yanıma gelince anlatırım.

Sırtımdaki yastığı kafamı koyacağım yere koyup yattım. Vücudum yorgun düştüğü için sürekli uykum var.

Odada ki sesle gözlerimi açtım. Hava hala karanlıktı ama odada biri vardı. Ve sanırım bir şey arıyor. Ama ne?

"Kahretsin nerde bu flash bellek? Nereye koydu bu sokuk doktor?"

Yastığımın altında olan telefonu alıp yorganın altında açıp ilk denk gelen kişiye yazdım. Şansıma babamdı.

Siz:Acil odama gel biri var.

Mesajı yazıp telefonu yatağın içinde bırakıp uyuyormuş gibi yapmaya devam ettim.

Kapının aniden açılması ve bütün abimler ve babam ile annemin içeriye girmesi bir oldu.

Gözlerimi açıp odanın içerisindeki kim diye baktım. Tanımadığım biriydi. Ellerini yukarıya kaldırıp "Bana zarar vermeyin, gerekirse bildiğim her şeyi anlatırım size."

Bu kadar kolay mıydı cidden. Demek ki korku her şeyi yaptırabiliyormuş. "Ne yapacaksınız şimdi bununla?"

Sorumla hepsi bana döndü. Büyük ihtimal onlarda ne yapacaklarını bilmiyor. Aras abimin burda ne işi var acaba. Sanki tek kaza geçiren benim. Ailem acaba farkında mı onun ayakta olduğuna. Şahsen annem farkında olsa onu bu şekilde kesinlikle gezdirmez.

Babam aklımı okumuş gibi kaşlarını çatıp anneme döndü. "Karıcım bizim bu haytanın ayakta ne işi var? Hadi ben yaşlandım unuttum sen neden hatırlatmıyorsun?"

Sonunda be. Ben burda böyle gariban gariban yatarken herkes ayakta olamaz. Yani hepsi yatmasın tabi ama en azından biri, 'ki şuan o Aras abim oluyo' yatmalı. Haksız mıyım? Siz sadece yatsanız canınız sıkılmaz mı?

Annem Aras abimin kolundan tutup koltuğa yatırdı. "Ah benim salak oğlum, sen neden ayaktasın ha?"

Abim bebek gibi dudak büzüp omuzlarını kaldırıp indirdi. Acar abim beni inceliyor. Neden ki ben naptım yine? "Abi hayırdır ben bişey mi yaptım bana öyle bakıyorsun."

Bir anda kendisine gelmiş gibi irkildi. "Yok bebeğim dalmışım."

Burak abim babama dönüp "Baba Alper abinin düğünü ne zaman?"

Alper abi babamın abisinin ilk çocuğu. Yani benim en büyük kuzenim. Kendisi 30 yaşında. Yani Acar abimden 1 yaş büyük. Ve oda asker. Ne çok asker ve polis tanıdığım var. Maşallah maşallah.

BERZAHHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin