BERZAH

29.bölüm

Üzgünüm çok geç geldi bölüm. Bende salgına yakalanan tayfadanım anca kendime geldim. Daha fazla uzatmadan iyi okumalar diliyorum. Öpüldünüzzzz:*

Beraber salona girmemizle kalabalıktan gözlerim irice açıldı.

Ortaya konmuş masanın yanına gidip sandalyelere oturduk. Şahitlerde gelmesiyle nikah memuru da sorularını sormak için yerinde dikleşti.

"Siz sayın Ecrin Demir hiçbir baskı altında kalmadan kendi iradenizle sayın Acar Akar ile evlenmeyi kabul ediyor musunuz?"

Yazardan;

"BERZAAH!"

Kafasını kapıya çevirmesiyle şaşkınlıktan ağzı hafif açıldı. Ne?

"Ama sen- sen ölmüş-"

"Ölmedim asker intikamımı almadan da ölmem."

Silahını yavaşça kaldırdı. Hedefinde genç kadın yoktu. Olayın şokunu atlatamadan silah patladı.

Etraf mahşer alanına döndü bi anda. Herkes bağırıyor yardım istiyordu. Silah sesleri susmuyordu.

Gelinliği kan içinde kalmıştı. Acar ın kanı.

Acar a bakmak için kafasını çevireceği anda birisi tarafından tutulup sarmalandı.

"Şimdi bakma. Yardım ediyorlar zaten."

Hala daha kendime gelememişti genç kadın. Şaşkındı, napması gerektiğini bilmiyordu.

İlk kez sevdiği bir insan vurulmuyordu ama ilk kez aşık olduğu birisini kaybediyordu.

Belki de her şey o anda bitti. Kalbi durdu belki de sevdiği adamın ama kadın daha hiç bir şeyi ayırt edemiyordu.

Abisi yüzüne bakmak için geri çekildiğinde kız bir anda ürperdi ve kendine geldi.

Acar? Sevdiği adam nerdeydi?

"ACAR"

Koşarak gitti yanına, eğildi hızlıca, sanki hızlı haraket eden o değilmiş gibi yavaşça elini uzattı sevdiği adamın kafasına. Saçlarını okşadı.

Elleri boynuna indi. Nabzını yokladı.

Küçük bir fısıltı çıktı ağzından. "Çok zayıf ölüyor."

Neden o diye düşündü. Neden kendisi değil de sevdiği adam?

"Seni öldürücem."

İşte bu Ecrin in kendisine ve Acar a verdiği bir sözdü.

Acelesi yokmuş gibi kalktı yerinden. Etrafına bakındı.

İnsanlar dağılmış, asker ve polisler bir şey hakkında konuşuyo. Sağlık görevlileri Acar ın başında işlerini yapıyorlar.

3 saat sonra

Hastane kokusundan yüzünü buruşturmasına rağmen oturuyordu Ecrin.

"Kızım eve gidip üstünü değiştir istersen gelinlikle kaldın."

"Yok söylerim abime o getirir buraya."

Telefonundan abisine yazdı hızla. Kıyafet istedi ve telefonu kapattı.

Aradan geçen yarım saat sonra abisi kıyafetleri getirmişti.

Boş bi odada üstünü değiştirdi ve ameliyathanenin önüne geri geldi.

Hiç bir bekleyiş bu kadar uzun gelmemişti ona.

Duvara sırtını yaslayıp yavaşça yere kaydı. Kafasını öne eğip ellerinin arasına aldı.