BERZAH

19.Bölüm

Helloo. Bir kaç gündür çok yoğundum. Bölüm yazamadım. Boş vaktimde hızlıca yazdım umarım olmuştur. Beğenmeniz dileğiyle. İyi okumalarrr. Öpüldünüzzzz:**

"Kızmadım sinirlendim."

"O zaman çok dövme olur mu? Tipine zarar gelmesin."

Cevap vereceğim zaman aniden açılan kapı ile ağzım kapandı. Ali ve arkasında kalan tim nefes nefese kalmış ve korku dolu gözlerle bana bakıyolar. "Ne oluyo? Arkanızdan atlılar mı kovalıyo?"

"Ecrin, abin."

"Nolmuş abime?"

"Hortlamış."

Bunca zamandır anne hasreti çektim. Yıllarca abim annelik yaptı bana. Yeri geldi babam oldu. Ama anne sevgisi çok başkaydı. Abim iki kişiye birden bakmak zorunda kaldı. Hatta üç. Kendisi için uğraşırken bana ve kardeşime, kardeşimize de baktı. Bi çocuğu büyütmek hiçte kolay değildir. Sevgi gerekir, saygı gerekir, huzur gerekir, mutlu olmak gerekir ve kan bağı olmasa da aile olmak gerekir. Abim bizim herşeyimizdi. Yağmurdan korunduğumuz şemsiye, ısınmak için ateşimiz ve yaşamak için nefesimiz. Benim yıllardır nefesim yoktu. Ve bana aniden gelip nefes alman için abin geri döndü dediler.

Yazardan:

"Ne!"

Delirmek üzereydi kadın. Başı dönüyor ve dengesi gidip geliyordu. Ali nin yakasından tutup duvara yasladı. Bilinci yerinde değil gibi istem dışı haraket ediyordu. "Ne diyosun lan sen. Benim abim şehit oldu Ali. Ben onu kendim gömdüm. Bak bu ellerimle gömdüm."

Ellerini gösterdi kadın arkadaşına. Ellerine baktıkça daha çok sinirleniyor başı git gide dönüyor ve ağrıyordu. "İLK TOPRAĞI BEN KENDİM ATTIM LAN ABİMİN ÜSTÜNE. NE DEMEK GERİ GELDİ."

"Ecrin sak-"

"NE DEMEK SAKİN OL. OLAMAM LAN SAKİN MAKİN. OLMİCAM."

Başının iyice dönmesi ile dengesini kaybeden kadın iki adım gerileyip Acar a çarpıp düşmekten kurtuldu. "Hadi gel bakalım."

Kadını kucağına alıp odadan çıktı adam. Başka bir odaya girip hemşireyi çağırdı. Kendinden geçmeye başlayan kadın daha fazla dayanamayıp bayıldı. Acar yavaşça yatağa yatırıp serum taktı. Ağrı kesici ve uyuması için bir kaç tane daha ilaç verip sandalyeye oturdu.

Diğer odada ise Ilgız abisinin yanına gitmek için çırpınıyordu. Ne olurdu sanki bir kere görse. Ali ve ailesi onu sakinleştirmeye çalıştılar. Ama nafile. En sonunda hemşireyi çağırıp onu da uyuttular. Abla kardeş uyuyan ve hayatıyla mücadele eden bir abi. Üç kardeş ve üçünün de açısı aynı yerden. Aile.

Yorulan aile fertleri hastanenin kantinine gidip çay veya kahve içtiler.

Emir (Ecrin in abisi) zor bi ameliyat geçirmişti. Hala hayati tehlikesi devam ediyordu.

Ecrin rüyasında abisini görüyor yanına yaklaştıkça abisi uzaklaşıyordu. Diğer taraftan ses duyunca kafasını o tarafa çevirdi. "K-kimsin sen?" "Bu kadar hızlı unutucağını sanmıyordum." Neler oluyor diye düşünmeye başladı. Kimdi bu çocuk. "Kimsin sen dedim." "Yaklaş." Bir adım yaklaştı çocuğa. Ve bir adım daha. Elindeki bıçağı gördüğü gibi kaçmaya çalıştı ama çok geçti. Elinde tuttuğu bıçağı Ecrin in karnına saplamıştı.