BERZAH

18.Bölüm

Helloo. Nasılsın? Medyadaki şarkıyı sevdiğim için koydum sevenler dinleyebilir. Bölümü umarım beğenirsiniz. Bitiminde görüşmek üzereee öpüldünüz:**

Bana odayı gösterip çarşaf yorgan ve yastık getirdi. Hemen koltuğa yatak hazırlayıp uzandım. Güzel bir gündü. Gözlerimi kapattım. Uyur uyanık bir haldeyken kapımın açılması ile uykum açılma durumuna geldi. Yanımda bir hareketlenme oldu. Ve sonra o ses. "Mira'm o kadar çok özledim ki seni. Yoruldum uzaktan izlerken. Yanına gelememek yordu beni. Ama artık burdasın, burdayım. Güzel Kızım benim. Biriciğim. Minik kardeşim."

Sabah uyandığımda hala dün gece ki sözler aklımdaydı. Minik kardeşim derken neyi kast ediyo. Tamam saf veya salak değilim ortada çok boktan olaylar var ve ben saf dışıyım.

Şuan kahvaltı masasında Ali Cihan abi Ediz abi ve ben varım. Olduğum yerden çekiniyorum çünkü karşımda sürekli beni izleyen bir EDİZ ABİ var. "Ecrin neden yemiyosun bir tanem?"

"Hı?"

Cihan abiye dönmemle tek kaşını kaldırıp dik dik bana bakmaya başladı. Noldu ya neden bakıyo bu böyle?

Hızlıca bişeyler yiyip kalktım. Abim ve Ediz abi hakkında gidip araştırma yapmam gerekiyor. Ve bitince bir sürü işim var. "Ben çıkıyorum Ilgız ın yanından uğrarım ordan da bir şirketi yoklarım. Görüşürüz."

Cevap beklemeden hızlıca evden çıkıp araba- Lan ben dün Ali ile geldim. Ve dün akşam Cihan abi salsaymış büyük göt olurmuşum. Telefonumu çıkartıp taksi çağırdım.
○
Hastaneye girdiğim zaman herkeste bir telaş vardı. Yanımdan geçen hemşireyi durdurup "Noluyor?" dedim.

"Bilmiyorum bende. Bize sadece hazır olmamızı derin yaraları olan birilerini getireceklerini söylediler."

"Tamam. Kolay gelsin."

"Teşekkürler."

Ilgız'ın olduğu odaya gelip tıktıkladım. Beklenmeyen hareketler. "Gel."

İçeri girip kapıyı kapatt- "Kızım sen kimsin?"

Arkamı dönmem ile odanın mahşer alanı gibi iğne atsan yere düşmeyecek kıvamda olduğunu gördüm. Sanırım anne baba her taraf gelmişti. "Ben Ilgız a bakmıştım ama."

"Burdayım."

Sesin geldiği tarafa baktım. Tek kişilik yatakta 5 kişi. Ilgız ve bebekleri adlı film çıkabilecek kadar kalabalık. "Nasılsın küçüğüm?"

"İyiyim turp gibiyim hatta. Ne zaman çıkarım?"

"Doktor ne dedi?"

"Bugün gelmedi acil kalabalık galba."

"Koşuşturma vardı ağıt yaralılar falan varmış. Hemşirede çok bişey bilmiyormuş."

Anladım der gibi kafa sallayıp tek boş olan Acar! ın yanını gösterdi. "Abla geç otur gitme hemen."

Sakince Acar ın yanına oturup arkama yaslandım. "Pek güzelsin kızım maşallah. Annen baban iyidir inşallah."

"Teşekkürler teyzecim. Annem vefat etti. Babam nerde bilmiyorum. Yakın değiliz onunla."

"Kusura bakma kızım. Bilsem açmazdım konuyu."

"Yok önemli değil."

Ne kadar önemli değil desemde annem aklıma gelince gözlerim doluyo. Uzun süredir mezarına gitmemiştim. "İyi misin? Biraz dışarı çıkalım istersen."

Acar ın sesi ile ona döndüm. "Olur."

Ayağa kalkıp Ilgız'ın alnından öpüp Acar ın yanına gittim. Belimden! tutup yön vererek dışarı çıkardı. Göster patileri kızım. "Ya sen ne hakla belimden tutuyorsun."