■● « 49 Pages with 49 Days »●■

23 - දැවිල්ල මරණය.

■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□
○●○●□■□ 49 Pages with 49 Days □■□●○●○
■□■□■□■□☆23☆□■□■□■□■

______________________________
2017.05.17
26ᵗʰ Day
(Laya pov)
___________________

කාලෙකට පස්සෙ මට ඩයරි එක ලියන්න පුළුවන් වුනා.
රෑට කෑම කාලා දැනුයි අපි නිදාගන්න හෝල් එකට ආවෙ. වෙනදා මෙහෙ කෑම සැර නැති වුනත් , අද නම් ගොඩාක් සැරයි. ඒක මට ඒ තරම් අවුලක් නැති වුනාට මෙහෙ අනිත් මිනිස්සුන්ට නම් කඳුළු එන්නම දැවිල්ල වෙලා.
ඒක මට නම් හරිම ජොලි.

කලින් දවස් මතක් කරන්නත් මම අකමැතී. ඒ තරම් මට මාවම පිළිකුල් වෙනවා ඒ දවස් මතක් වෙනකොට.
මම තවම පුළුවන් තරම් ඉවසගෙන ඉන්නවා.

ශානිකාවයි ටේයොංවයි මම මගෙ ඇස් දෙකෙන්ම දැක්කා.
ශානිකාගෙ ඔලුව වතුරෙ පාවෙවී තිබුණා. ටේයොං මිනී පෙට්ටියක් ඇතුළෙ පණ අදිනවා තාම. එයාගෙන් තෙල් ගන්නවා.

ඇත්තටම මට ඒ දේවල් බල බල නිකමෙක් වගේ ඉන්න වුන එක මහා කරුමයක්.

මට ප්‍රශ්න ගොඩක් තියනවා.
මේ නිකායෙ කුමාරයා කවුද ?
ඒ වගේම පින්තූරෙ හිටපු රැජිනයි , මම දැක්ක රැජිනයි වෙනස් ඇයි ?
සංහූන් හිටපු පින්තුරෙ හිටිය පිරිමි කෙනා අයිස් කුට්ටියක දාලා හිටියෙ ඇයි ?

මේ හැම ප්‍රශ්නෙකටම මට උත්තර මම හොයාගන්න ඕනෙ.
මට දැන් නිකන්ම මැරිලා යන්න බැහැ.
මම නොමැරී ජීවත් වෙන්න උපරිමෙන් උත්සාහ කරනවා.
මම කොහොම හරි ඒක කරනවා.

අද දවස කිසිම කරදරයක් වුනේ නැති වුනත් , හෙට දවස ශුවර් නෑ. කොහොම වුනත් මම දැන්ම මැරෙන්නෙ නෑ.

_________________
2017.05.19
28ᵗʰ Day
(Laya pov)
___________________

මට දැනුයි තේරෙන්නෙ 17 වෙනිදා කෑම සැර වැඩි වෙලා තිබුනෙ ඇයි කියලා. ඊයෙ ගොඩාක් අයගෙ ජීවිත නැති වුනා.
මම ටිකක් හරි බේරුණේ සැර පුරුදු නිසා. ඒත් මේ වගේ සැරක් නම් ජීවිතේ කවදාවත් මට හිතාගන්නවත් පුළුවන් වෙලා නැහැ.
අනිත් එක .. මිරිස් කරල් තුනකට ජීවිතයකට මෙච්චර දේවල් කරන්න පුළුවන් ද ? ඒක මම හීනෙකින්වත් හිතුවෙ නැහැ.
අද හැමෝම ඉන්නෙ ඇඳවල් උඩ සේලයින් ගහගෙන. මං වගේ දකුණු ආසියාවෙ කට්ටිය ටිකකුයි පිලිපීන් කට්ටියකුයි විතරයි ටිකක් හරි ඔලුව උස්සන් ඉන්නෙ.
යේසංට වගේම සංහූන්ටත් ගොඩක් අමාරුයි.