□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□
○●○●□■□ 49 Pages with 49 Days □■□●○●○
■□■□■□■□☆11☆□■□■□■□■_________________________________
2017. 05.06
15ᵗʰ Day
(Author's pov)
_______________________________ලයා බාල්කෙ එල්ලිලා ආරක්ෂකයන්ගෙ ඔක්කොම කතා අහගෙන හිටියා.
" එතකොට මේ ඔක්කොම ලෝකෙ දැනට තියන නැත්නම් වෙන දේවල් ද ? ඒවා වල ආකෘති අරගෙන ද අපිට මේ ටාස්ක් දෙන්නෙ ?
ඒ කියන්නෙ මේ හැම ටාස්ක් එකකටම හේතුවක් තියනවා...... එහෙමද ?"ලයා තනියම හිතන්න පටන් ගත්තා. ඒ ලොකු සිතුවිල්ලෙ පැටලිලා ලයා එදා රෑ පුරාවම හිටියා.
___________________________
2017.05.07
16ᵗʰ Day
(Author's pov)
___________________________උදේ පාන්දර 2ට විතර ලයාවයි අනිත් දෙන්නවයි බිමට බැස්සුවා. ඒ එක්කම එයාලගෙ ඉස්සරහහින් හිනා මූණක් එක්ක එල්ලි එල්ලි හිටිය එයාලා අතින් මැරුණ බෝනික්කනවත් පහළට අරගත්තා. මාංචු දාලා ලොකු දම්වැලට එකට ගැටගහලා පේළියට මේ තුන්දෙනාව එක්කගෙන ගියා.
අනිත් අය පෝළිමට ඉද්දි ලයාලව එක්කන් ගියේ හැමෝටම පේන්න.සංහූන් , ටෝරු , ශානිකා , යේසං හැමෝම ලයාගෙ ඇඟේ කස පාරවල් වලින් තිබ්බ තුවාල දිහා බය වෙලා බලන් හිටියා. ලයාගෙ පෙනුම ගොඩක් වෙනස් ඒ වෙලාවෙ. ලයා ඒ හැමෝම දිහා එක පාරක් බැලුවා. ඒ ඇස් වල තිබුණෙ නපුරු කමකින් වැහිච්ච ලොකු අසරණ කමක්. දුකක්.
ලයාවයි අනිත් දෙන්නවයි එක්කගෙන ගියේ උමඟ ඇතුලෙ ලොකු හෝල් එකකට. එකේ මැද්දෙන් තනි තනි කලු , අලු , සුදු කර්ට්න් එල්ලලා තිබ්බා. හරියට බාධක දාලා වගේ.
හෝල් එකේ අයිස් කුට්ටි තැනින් තැන තිබුණා. ඒ එක අයිස් කුට්ටියක් ඇතුළෙ බාගෙට හිනාවෙන කණ්ණාඩි දාපු මනුස්සයෙක් හිටියා. සාමාන්ය කොරියානු පෙනුමට වඩා වෙනස් පෙනුමක් එයාට ඇවිල්ලා තිබ්බෙ කොණ්ඩෙ ලාවට කර්ල් වගේ නිසා. ඒත් ඇයි එයාව එහෙම තියල තියෙන්නෙ කියලා හිතාගන්න බැරි වුනා.
එතනින් ටිකක් එහා තිබුණ සිරස් වීදුරු පෙට්ටි ළඟට ලයාලව එක්කගෙන ගියා. සාමාන්ය මිනිස්සු දෙන්නෙක්ට ඉන්න පුළුවන් සයිස් පෙට්ටියක් ඒක.
YOU ARE READING
■● « 49 Pages with 49 Days »●■
Mystery / Thriller■●■« *49 Pages with 49 Days* »■●■ ___________________________________________ මේක තවත් එක fan fiction එකක් නෙවෙයි. මේක ඔයාලගෙ ආදරණීය දකුණු කොරියාව පාදක කරගෙන දිවෙන , මේ ලෝකෙ ලස්සනෙන් වැහිලා තියන අඳුරු , ගඳ ගහන , භයානක පැතිකඩ පෙන්වන කතාවක්. මරණය කියන...