Çift Kişilik [Tamamlandı]

20.Bölüm | Sina ve Uraz

Wildfire - SYLM

Wildfire Piano and Violin Version - SYLM

20.Bölüm | Sina ve Uraz

🍽️ | ⚓

| 28 Mayıs 2019 |

Bugün o büyük gündü ve ben hiç mutlu değildim. Çeyiz alışverişi yapmak da hangi yüzyıldan kalmıştı ki?

Adetler önemlidir Sina.

Her neyse.

"Sina, bak kızım geç kalıyoruz in aşağı. Uraz'ın babaannesi ve halaları da gelicekmiş ona göre ayıp olmasın." aslında gerginliğimin tek sebebi Uraz'ın babaannesiydi. Çünkü Uraz'ın babaannesi dünyaya bile nam salmış bir mimardı. Ayrıca kendisi has Trabzonlu ve dört çocuk annesiydi. Tüm çocuklarının mükemmel bir hayatı ve kariyerleri olmasının yanı sıra hepsinin mükemmel hayatları vardı. Sadece çoçukları da değil, on bir torunun on biri de Türkiye de belirli bir üne sahipti. Gülay Sağyaşar ailesini bile en ince şekilde inşaa etmişti.

Beni korkutan şey de buydu.

Google da yazan şeylere göre tanımadığın bir insanı yargılayamazsın Sina.

"Geliyorum anne!" aslında kıyafetimden hiç hoşlanmamıştım. Küçüklüğümden beri annem veya babam asla giydiklerime karışmadığından hep istediği şekilde giyinirdim ama Uraz'ın babaanesi ile buluşmya gideceğimiz için giyeceklerimi Sinan seçmişti. O kesinlikle evimizin maçosuydu. Bana siyah kumaş bir pantolan ve siyah uzun kollu saten bir gömlek giydirmişti. Ancak giydiklerim içinde hiç hoş hissetmiyordum.

Merdivenden aşağı indiğimde annem ve babamın orda olduğunu gördüm. İkisi de bana çok garip bakıyordu. "Ne? Niye öyle bakıyorsunuz?"

"Cenazeye gidiyor gibi görünüyorsun." babamın bunu söylemesi kırıcıydı.

"Sina, normal bir şeyler giyip gelir misin?" annem ise üzerimdekilerin normal olmadığını düşünüyordu.

"Ama Uraz'ın babaanesi de gelecekmiş ve benim giyimimden hoşlanır mı bilmiyorum."

"Sen bizim kızımızsın Sina, Uraz'ın babaanesinin değil. Lütfen gidip bizim seni yetiştirdiğimize uygun bir şekilde, yani özgürce giyinip gel. Ve eğer Gülay Hanım giyimine laf ederse de cevabını annene bırakabilirsin."

"Seni bu yaşına kadar biz büyüttük ve bir kere bile absürt bir hareketini görmedik. Şimdi yukarı çık ve babanın doğum gününde aldığı elbiseyi giyip gel Sina." annem konuyu üstelemeyerek bana bir öneride bulunduğunda kendimi daha rahat hissederek yukarı çıkıp üzerimi değiştirdim. Aşağı geri döndüğümde ikisi de daha memnun görünüyordu. Daha fazla oyalanmadan arabaya binip alışveriz merkezindeki buluşma yerimize doğru yola çıktık.

Alışveriş merkezine geldiğimiz zaman babam ve annemin ortasında yürümeye başladım. Uraz hangi mağazanın önünde olduklarını bana söylediği için annem ve babamı oraya yönlendirmiştim. Uraz'ı ve ailesini gördüğümde olduğumdan daha da gergindim çünkü gerçekrten kalabalıklardı. En azından bize göre kalabalıklardı.

"Hoş geldiniz Serap Hanım." Nermin Hanım anneme sıkıca sarılıp neşeyle onla konuşmaya başlarken babam da ahmet Bey ile konuşmaya başlamıştı. Uraz'ın halası olduğunu tahmin ettiğim iki kadın bana gülümseyerek bakıyordu ancak ben tam olarak nasıl bir tepki vereceğimden emin olmadığım için öylece duruyordum.