Library | Hyunin

2.8

Jisung'la beraber kütüphaneye giderken bana son zamanlarda aşk hayatında ne olduysa anlatıyordu. Her şey iyiydi güzeldi ama aşk hayatının içine fazla dahil ediyordu beni.

"Sence de aşırı romantik değil mi?"

Sırf sevgilisi kendisine çiçek verdi diye sabahtan beri aynı şeyi söyleyip duruyordu. En sonunda bütün bu dediklerinden bunaldığım için kendimi tutamadım.

"Değil Jisung. Nerden bileyim ben senin sevgilini?"

Önce bana şok olmuş bir ifadeyle bakmış sonra yüzüne tripli bir surat ifadesi takınmıştı.

"İyi, bir daha sana bir şey anlatmayayım zaten."

Sakin kalmaya çalışarak Jisung'a döndüm.

"Sabahtan beri aynı şeyi söylüyorsun."

"Sen de bir tepki ver o zaman."

"Verdim işte."

Sinirle sessiz bir çığlık atıp yerinde tepindi. Onun bu görüntüsüyle var olan bütün sinirim gitmişti. Jisung'u sinirlendirmek ciddi bir şekilde eğlendiriyordu beni. Hâline gülerken sinirle koluma bir tane yapıştırdı.

"Ne gülüyorsun be?"

Gülmekten nefes nefese kalırken can çekişir bir tonla konuştum.

"Çok komiksin."

Bana ters ters bakıp tavırlı bir şekilde önüne döndü. Kütüphane önümüzde belirdiği vakit Jisung'a döndüm.

"Bu arada sen neden kütüphaneye geliyorsun?"

Kütüphaneye çıkan merdivenleri adımlarken yandan bana baktı.

"Hayırdır bir tek sen mi gidebiliyorsun kütüphaneye?"

"Ondan değil de, ne bileyim sen çok uğramazsın buraya."

Az önceki söylediklerini unutup sırıtırken yüzüme uzanıp yanaklarımı sıktı.

"Beni ne kadar da iyi tanıyorsun! İşte gerçek dost."

Ellerini yanaklarımdan çekince konuşmasına devam etti. "Ya ben bir kitap almıştım." durdu düşündü. "Bir ay oluyordur herhalde. Onu iade edecektim."

"Sen kitap okuyor muydun?"

"Ayıp ediyorsun Jeongin. Okumuyorum tabii ki."

Dediğine yüzümü buruşturdum. "Çok iyi yapıyorsun."

Kütüphanenin kapısını açmadan önce durdu. "Minho okuyor arada. Yanında çok cahil durmamak için aldığım bir kitaptı."

Kapıyı açıp içeri girdiğimizde fısıldayarak konuştum.

"Bitirdin mi peki?"

"Neden öyle şüpheyle yaklaştın ki? Bitiremeyeceğimden mi endişelendin?"

İçeriye girdiğimiz gibi etrafında insanlar olmayan bir masaya yerleşirken Jisung'un dediğine omuz silktim.