အလင္းေခါင္းမ်ားထိသြားသလားစမ္းၾကည့္ရသည္ ေသသြားတာလားဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္
အခုအေျခေနႀကီးက ဘယ္လိုႀကီးလဲ
ျမန္မာနိုင္ငံအႏွံ႕ေလွ်ာက္သြားဖူးေပမဲ့ ဒီၿမိဳ႕နာမည္ ႐ြာနာမည္ေတြမၾကားဖူးပါ ေျမပုံထဲပင္ပါရဲ႕လား မသိ။
ေကာင္မေလးၾကည့္ေတာ့လည္း အလင္းကိုအကဲခတ္ေနတဲ့ပုံစံနဲ႕ၾကည့္ေနသည္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆိုၿပီး ထိုအမ်ိဳးသမီးကို ေရတံခြန္ေပၚကျပဳတ္က်လာေၾကာင္း ရွင္းျပလိုက္သည္။
သူ႕႐ြာကိုလိုက္ခဲ့ပါ ၿပီးမွ အိမ္ျပန္လမ္းကိုရွာဖို႔ကူညီပါ့မယ္ဆိုၿပီး ထိုအမ်ိဳးသမီးေနာက္ပါသြားေတာ့တယ္။
႐ြာဆိုတဲ့အတိုင္း မထူးဆန္းေပမဲ့ ထူးဆန္းေနတာက အလင္းကို လူထူးဆန္းသဖြယ္လိုက္ၾကည့္ေနၾကသည္။
တိုးတိုးတစ္မ်ိဳး က်ယ္က်ယ္တစ္မ်ိဳး လက္တို႔ၿပီး ေျပာေနၾကသည္။
ဟုတ္ေနတာပါပဲေလ သူတို႔ပုံစံနဲ႕ အလင္းက အေတာ္ျခားနားေနတာကိုး တီရွပ္နဲ႕ေဘာင္းဘီနဲ႕ကိုယ္က သူတို႔အျမင္မွာအေတာ္ထူးဆန္းေနသည့္ပုံ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ႏွစ္ထပ္အိမ္ႀကီးရဲ႕အေရွ႕ ေရာက္ေတာ့ ထိုအမ်ိဳးသမီးကရပ္ၿပီး အလင္းကိုသူအနားလာဖို႔ေခၚသည္။
ထိုအခ်ိန္ အိမ္အေပၚထပ္ကေန
"ဘယ္သူလဲေဟ့"
"ဦးႀကီး ဒိဗၺ ကြၽန္မပုဏၰမီပါ ဒီမွာ ေခ်ာင္းစပ္မွာ ဒီေမာင္ႀကီးကိုေတြ႕လို႔ ဦးႀကီးဆီေခၚလာတာ"
အလင္းကို ထိုလူႀကီးကေဆးတံႀကီးခဲၿပီး မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ကာေျခဆုံးေခါင္းဆုံးၾကည့္ေနရင္း
"ေမာင္ရင္က ဘယ္ကေနလာခဲ့သတုန္း ဦးႀကီးတို႔နဲ႕ ဝတ္စားဆင္ယင္ပုံကကြာေနတယ္ဆိုေတာ့"
"က်ေနာ္လည္း မသိပါဘူးဗ်ာ ေရတံခြန္ေပၚကျပဳတ္က်ၿပီး သတိရေတာ့ မပုဏၰမီနဲ႕ေတြ႕ၿပီး ဒီေရာက္လာတာပါပဲ"
"ဒီအနီးအနားေတာ့ရေတံခွန်ရှိတယ်လို့ ဦးႀကီးေတာ့ မၾကားမိဘူးကြယ့္ ေမာင္ရင္ ေရစီးနဲ႕ အေတာ္ေဝးေဝးကေန ပါလာပုံထင္ပါရဲ႕ ဘာပျဖစ္ျဖစ္ပါ ဦးႀကီးတို႔႐ြာမွာခဏတည္းရင္း အိမ္ျပန္လမ္းရွာေပါ့ကြယ္ ဟုတ္ပီလား"
"ဟုတ္ကဲ့"
"အဲဆို ဦးႀကီး ဒီေမာင္ႀကီးကို ပုဏၰမီေခၚသြားမယ္ေနာ္ အိမ္မွာလည္း ေမာင္ငယ္ရွိေတာ့ အဆင္ေျပတာေပါ့"
"ေအးကြယ္ အဲ့ဆိုလည္း အဆင္ေျပတာေပါ့ကြယ္"
ပုဏၰမီတို႔အိမ္သြားရင္း အလင္းကေန
"မပုဏၰမီအသက္ ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလဲဗ်"
သိပ္မရင္းႏွီးေသးပဲ အသက္ေမးတာ ရိုင္းေပမဲ့ ကိုယ္ကဘယ္လိုေခၚရမလဲ မသိေတာ့ ေမးလိုက္မိတယ္
"ပုဏၰမီက ၂၂ႏွစ္ျပည့္ၿပီ ေမာင္ႀကီးရဲ႕ ေမာင်ကြီး အသက္နဲ႕ နာမည္ကို ေျပာျပဦးေလ ပုဏၰမီကဘယ္လိုေခၚရမွန္းမသိဘူးရယ္"
အလင္းကၿပဳံးလိုက္ရင္း
"ကိုယ့္အသက္က ၂၅ရွိၿပီခင္ဗ် ကို႔အသက္က လင္းျမတ္မာန္တဲ့ အလင္းလို႔ မိတ္ေဆြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေခၚၾကတယ္ ပုဏၰမီလည္း အဲ့လိုပဲေခၚေပါ့ ေနာ့ဗ်ာ"
စကားေျပာရင္း ပုဏၰမီအိမ္ေရာက္ေတာ့ ပုဏၰမီက အလင္းေနရမဲ့အခန္းကိုျပတယ္ အခန္းက ကုတင္တစ္လုံးနဲ႕ ဘီရိုတစ္ခုပဲရွိတယ္ အလင္းလည္း အိပ္ရာကိုျမင္ေတာ့ ေက်ာပိုးအိတ္ခြၽတ္ ေသနတ္ကို တိုင္မွာခ်ိတ္ထားလိုက္သည္။ ကုတင္ေပၚလွဲၿပီး ခဏအၾကာမွာပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္။
YOU ARE READING
စေဝတ္တရာပြည်သို့ တမ်းချင်း
Fantasyအချစ်ဆိုတာ အချိန်မရွေး နေရာမရွေး ချစ်မိသွားတာမျိုး ဦးနှောဏ်ကမချစ်ဖို့ သတိပေးနေတုန်းမှာပဲ နှလုံးသားကချစ်လိုက်မိပြီ လင်းမြတ်မာန် ကျွန်တော့ရဲ့ ပထမဆုံးစိတ်ကူးယဥ်ဇာတ်လမ်းလေးပါ
