ေဖာင္ကိုၿပီးသြားတဲ့ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ညေနေတာင္ေစာင္းေရာမယ္ ျမန္ျမန္ပဲ ေဖာင္ကိုေရထဲခ် ပစၥည္းေတြတင္ၿပီး ဟိုဘက္ကမ္း ကူးေတာ့ ဟိုဘက္ကိုတည့္မကူးလို႔မရပဲ ေမ်ာကူးေနရသည္။
ျမစ္လယ္နည္းနည္ေက်ာ္မွ အေျခအေနက႐ုတ္တရက္ေျပာင္းသြားသည္ အလင္းထင္တဲ့အတိုင္းပဲ ဝဲေပၚလာသည္ သတိထားမိသည့္အခ်ိန္မွာပဲ ဝဲကအေတာ္ေတာ္ႀကီးလာၿပီး ေဘးအနားကအရာေတြ ဆြဲေနေတာ့သည္။
ကူးမားနဲ႕ ဗညားတို႔လည္း ဝဲနားမေရာက္ေအာင္ ထိန္းရင္းပင္ ေဖာင္က ျမစ္ေအာက္က သစ္ငုတ္ကိုတိုက္မိၿပီးအကုန္ဟန္ခ်က္ပ်က္ကာ ေဖာင္ကြဲၿပီး လူေတြလည္း တစ္ကြဲတစ္ျပားစီ လြင့္ထြက္သြားသည္။
အလင္းလည္း ေရထဲလြင့္က်သြားသည္။
ေရကူးကြၽမ္းက်င္သူျဖစ္ပါေသာ္လည္း လြယ္ထားသည့္ ေကျာပိုးအိတ်ဝိတ်ကြောင့် လြတ္လြတ္လပ္လပ္ကူးမရ ေရစီးအတိုင္း လူကပါေနၿပီး လိုရာမေရာက္ တျဖည္းျဖည္း အသက္ရႉၾကပ္လာသည္။
အလင္းသတိထားမိလိုက္တာက ေရတံခြန္တစ္ခုေပၚကေန ျပဳတ္က်လာတာပဲ အဲ့ေနာက္ဘာမွသတိမရေတာ့ပါ။
မ်က္ႏွာကို ေရစက္ေတြလာလာစင္ေနတာေၾကာင့္ အလင္း မ်က္လုံးကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္မိသည္ ေဘးနားပတ္ပတ္လည္ သစ္ပင္ေတြမို႔ ေတာထဲပဲဟုေတြးလိုက္သည္။
ေရတံခြန္ေပၚက ျပဳတ္က်လာေတာင္ မေသ၍ကံေကာင္းသည္ဟုဆိုရမည္။
ကူမားတို႔ ကံသစ္တို႔ တိုးေမာင္တို႔လည္း ဘယ္ေသာင္ကမ္းဆိုက္ေနလဲမသိ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ျပန္ေတြ႕မွာပါဟု ေတြးရင္း မတ္တပ္ရပ္ဖို႔ ထလိုက္ေတာ့ ဘယ္ဘက္ေပါင္က ဆစ္ကခနဲ႕ နာသြားသည္။
ေရထဲက်တဳန္း ခိုင္းမိတာျဖစ္မယ္ထင္ ေပါင္မွာ ေလးလက္မေလာက္ရွိသည့္ ျခစ္ရာကိုေတြ႕ရသည္။
သူနဲ႕ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ အလင္းေက်ာပိုးအိတ္နဲ႕ ရိုင္ဖယ္ေသနတ္ ေက်ာပိုးအိတ္ဆီေရာက္ဖို႔ အားတင္းသြားရသည္။
ေက်ာပိုးအိတ္က ေရလုံမို႔ အထဲကပစၥည္းေတြေရစိုမွာစိတ္မပူပါ။
ေဆးသေတၱာအေသးစားထဲက ပစၥည္းေတြထုပ္ ေဆးထည့္ၿပီး ပတ္တီးစီးထားလိုက္သည္။
ထိုခ်ိန္ အလင္းေနာက္က သစ္ပင္ကေန အသံတစ္ခုၾကားလိုက္သည္။
လက္ကလည္း အျမန္ ေသနတ္ကိုေကာက္ကိုင္ၿပီး အသံလာရာဘက္ကို ခ်ိန္ထားလိုက္သည္။
ေတာေကာင္ေတာ့မျဖစ္နိုင္ ေတာေကာင္ဆို သူေသတာၾကာေနၿပီ
"ဘယ္သူလဲ "
"သစ္ပင္ေနာက္က ထြက္ခဲ့"
အေတာ္ေလးၾကာမွ သစ္ပင္ေနာက္ကေန အရိပ္ေလးတစ္ခုထြက္လာတယ္
အလင္း အံ့ၾသသြားသည္ ထြက္လာတာက မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ၿပီးေတာ့ ဝတ္တဲ့ အဝတ္စားေတြက အလင္းတို႔နဲ႕မတူ ေရွးေခတ္က ဝတ္တဲ့အဝတ္စားပုံစံမ်ိဳး ခ်ိန္ထားတဲ့ေသနတ္ကိုေအာက္မခ်ေသးပါ
ထိုမိန္းကေလးကို မယုံရဲေသး ဒီလိုေတာလယ္ေခါင္ထဲ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရွိေနတယ္ဆိုတာ မျဖစ္နိုင္ ဝတၳဳထဲကလို သူေယာင္မယ္လားလို႔ေတာင္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေတြးမိေသးတယ္။
"ဒီမွာရွင့္"
ထိုမိန္းကေလးဆီကေန အသံထြက္လာသည္
"ေမာင္ႀကီးက ဘယ္အရပ္ကေနလာခဲ့တာလဲ"
"ျမတ္စြာဘုရား "
ဘယ္လိုႀကီးေမးလိုက္တာတုန္းဟ
"မႏၱေလးကေန လာတာပါ ဒီေနရာက ဘာေနရာလဲ"
"ပုဏၰမီတို႔႐ြာက ဂဂၤါ႐ြာေလ ေစဝတ္တရာပြည်ရဲ့ အစြန္အဖ်ားက႐ြာေလးပါ"
"ဟမ္ ေစဝတၱရာျပည္ ဟုတ္လား"
"ဟုတ္တယ္"
YOU ARE READING
စေဝတ္တရာပြည်သို့ တမ်းချင်း
Fantasyအချစ်ဆိုတာ အချိန်မရွေး နေရာမရွေး ချစ်မိသွားတာမျိုး ဦးနှောဏ်ကမချစ်ဖို့ သတိပေးနေတုန်းမှာပဲ နှလုံးသားကချစ်လိုက်မိပြီ လင်းမြတ်မာန် ကျွန်တော့ရဲ့ ပထမဆုံးစိတ်ကူးယဥ်ဇာတ်လမ်းလေးပါ
