အလင္းေနရမဲ့အေဆာင္ထဲေရာက္ေတာ့ အလင္းေနခဲ့တဲ့အေဆာင္ထက္ ႏွစ္ဆေလာက္ပိုက်ယ္ၿပီး ကုတင္ကလည္း သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္မဲ့ပုံ.....။ အလင္းေတာင္ဘဝင္ျမင့္ခ်င္ေနၿပီ....။ဟိုဟာမေလးက ဘယ္ဆိုးလို႔လဲ..။ အလင္းလည္း ဆီမီးအလင္းေရာင္ေလးနဲ႕အိပ္ရာေပၚလွဲခ်လိဳက္တယ္။
အလင္းအိပ္ေပ်ာ္တစ္ဝက္နိုးတစ္ဝက္မွာ အခန္းထဲကေန ေျခသံလိုလိုၾကားရတယ္......အခန္းထဲမွာပဲေခါက္တုံ႕ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္ေနတာမ်ိဳး...... အလင္းလဲၾကားေပမဲ့ အိပ္ခ်င္ေနတာမို႔ ဂ႐ုမစိုက္ပဲေနလိုက္တယ္။
"ေတာက္........"
မာန္အျပည့္နဲ႕ ေတာက္ေခါက္သံကိုၾကားလိုက္ေတာ့ အလင္းလန့္သြားၿပီး မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့......အခန္းထဲဘယ္သူမွမရွိ......
"ဟင္းးးးး အိမ္ျမႇောက္စုတ္ထိုးတဲ့သံေနမွာ ဘယ္သူမွေတာ့မရွိပါဘူး ျပန္အိပ္တာပဲေကာင္းတယ္" တိုးတိုးေရ႐ြတ္ရင္း အိပ္ရာေပၚလွဲခ်ၿပီး အိပ္လိုက္ေတာ့တယ္။
အိပ္ေပ်ာ္ကာရွိေသးေနာက္ထပ္..........
"ေတာက္....ဟင္းး"
"ထစမ္း...ထစမ္း.......ထစမ္း"
အလင္းလည္းအိပ္မႈံစုံမႊားနဲ႕ထလိုက္ေတာ့ မီးအလင္းေရာင္မႈန္မႈန္ထဲမွာ လူတစ္ေယာက္ရပ္ေနသည္။ထိုလူက အလင္းအိပ္တဲ့ကုတင္နားလမ္းေလွ်ာက္လာသည္။ နီးလာမွျမင္လိုက္ရသည္က.....အလင္းတစ္ကိုယ္လုံး႐ုတ္တရက္အေၾကာေတြေတာင့္တင္းသြားသည္....အျခားမဟုတ္ ထိုလူက ဘယ္လက္မွာဓားတစ္ေခ်ာင္းကိုင္ထားၿပီး ညာဘက္မွာေခါင္းျပတ္တစ္ခုကိုင္ထားသည္။ထိူလူကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ လည္ပင္းငုတ္တိုႀကီးနဲ႕...အလင္းပါးစပ္ကေအာ္ဖို႔ အသံပင္မထြက္ေတာ့......ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႕ၾကည့္ေနတုန္း ထိုလူကိုထားတဲ့ေခါင္းျပတ္က မ်က္လုံးႏွစ္လုံးကဖ်တ္ဆိုပြင့္လာၿပီး မ်က္ေထာင့္နီႀကီးနဲ႕
"ထြက္......သြား....စမ္း....."
"ငါသတ္ပစ္မယ္... မင္းကိုငါသတ္မယ္"
ဓားကိုျမႇောက္လိုက္ေတာ့....အလင္းလဲေၾကာက္အားလန့္အားနဲ႕ ရွိသမွ်အားအကုန္ထုတ္ကာ ထိုလူရင္ဝကိုေစာင့္ကန္ကာ အျပင္ေျပးထြက္ခဲ့သည္။ ေနာက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ လဲက်ေနတဲ့ကိုယ္လုံးႀကီးက ကုန္းထလာတာႀကီးကိုေသြးပ်က္စရာျမင္ရသည္။ေခါင္းျပတ္ႀကီးကေတာ့ တဟားဟား ေအာ္ရီကာေနေတာ့သည္။
YOU ARE READING
စေဝတ္တရာပြည်သို့ တမ်းချင်း
Fantasyအချစ်ဆိုတာ အချိန်မရွေး နေရာမရွေး ချစ်မိသွားတာမျိုး ဦးနှောဏ်ကမချစ်ဖို့ သတိပေးနေတုန်းမှာပဲ နှလုံးသားကချစ်လိုက်မိပြီ လင်းမြတ်မာန် ကျွန်တော့ရဲ့ ပထမဆုံးစိတ်ကူးယဥ်ဇာတ်လမ်းလေးပါ
