Embracing his Trapped

KABANATA 013

013

"I'm sorry for not treating you as a priority, I should have believed you right away, you are my wife, I have been with you since childhood, we have both seen each other grow. I never wanted you to feel hurt, I don't expect you to forgive me right away, I can wait Zin, even if it takes a few more days, weeks, months or years, I will wait for you to forgive me"

Hiyang hiyang binasa ni Khai ang apology letter niya sa aking harap ng gumising ako ng Umaga, akala niya pa ay nakalimutan ko iyon dahil ng ang mata ko ay dumilat ay wala na Ang letter sa gilid ng vase, hinahap ko iyon at ang sabi niya ay nilipad daw ng malakas na hangin habang tulog ako pero hindi ako naniwala, pinilit ko siya na ibigay sakin, ayaw niya pa nung una pero sa huli ay binigay niya parin sakin.

Nang makuha ko iyon kanina ay binalak ko na basahin nalang ng mag-isa pero napaisip ako na bakit hindi nalang siya ang magbasa sa harap ko niyon tutal siya din naman ang nagsulat niyon at saka nandito na rin siya.

"Hiyang hiya ka ngayon, bakit kasi hindi mo nalang sinabi sakin kanina? Nag sayang ka pa ng papel at ink" Reklamo ko na may kasamang pang-aasar.

Itinupi ni Khai ang papel at tinago ito sa loob ng cabine, humarap siya sakin at hinawakan ang aking kamay, para akong nakaalala ng nangyari kagabi ng hawakan niya din ang aking kamay, nakaramdam tuloy ako ng kaba baka kasi maulit iyong ginawa namin kagabi.

"I don't have the courage to read that letter in front of you kaya ko sinulat pero sa huli ay babasahin ko din pala iyan sa barapan mo" Ani niya na may bahid pa ng pagrereklamo. Nginiwian ko siya.

"You make a promise kaya dapat na tuparin mo iyon" Pagtataray ko, He nodded, I looked at his finger when he made a sign with fingers promise there.

"Promise" Pangangako niya ng ang daliri namin ay magdikit, nagmukha kaming bata dahil sa ginawa niya, parang dati lang pero ako yung nangako.

Bago kami lumabas ng kwarto ni Khai ay niyakap niya pa ako ng sobrang higpit, tila ayaw akong pakawalan, nakawala lang ako ng nagyaya na ako na lumabas, napansin ko din kasi na madami ng tao sa dalampasigan at saka ang ganda ng panahon ngayon.

Paglabas namin ng kwarto ay nauna na si Khai na pumunta sa Kubo sa labas, maliligo muna ako dahil kakagaling ko lang sa tulog, tapos na rin naman ako kumain dahil kanina ay dumaan dito sila Lola Carol at Silva, naghatid lang sila ng lutong kanin at ulam at umalis na din kaagad.

Nang matapos ako sa pagligo at pag aayos ng sarili ko ay lumabas na ako, kahit na malamig ang panahon ay nag suto parin ako ng strap na dress na nakita ko sa loob ng cabinet, amoy bago pa ito, mukhang kakabili lang, hindi ko alam kung sino may-ari nito pero kung hindi ko ito susuotin ay baka hubot hubad ako, wala akong kasuotan na akin dito sa bahay na ito.

"Ang ganda mo" Pagsalubong ni Khai sakin.

Pinipiglan ko na makaramdam ng kilig o ngumiti sa pagpuri ni Khai sa itsura ko ngayon pero ang hirap labanan, napangiti ako at pakiramdam ko ay ang may mga paro paro sa aking tyan.

I rolled my eyes. "Ang epal mo"

Ngumisi lang si Khai at ganuon nalang ang gulat ko ng hawakan niya ang kamay ko, hindi na iyon bago sakin dahil kanina lang sa kwarto ay ilang beses niya na ginawa iyon sasyang nakakabigla lang dahil na rin siguro ay may mga tao dito na pwedeng makakita.

"Wow, saan galing ang mga prutas na ito? Ang dami yata" Ganuon nalang ang aking pagkabigla ng makapasok ako sa kubo at makita ang napakadaming prutas at ibat-ibang lutong ulam sa table, ibat-ibang prutas iyon, ang iba pa nga yata sa nakikita ko ngayon ay hindi ko pa nakakain.