Wanna Play? (BxB)

(29)

Emir: Ege cevap ver!
Ege: Senin için yaptım.
Emir: Ne?
Ege: Yani bu oyun sonunda ya kurtulacağım ya da senin olacağım. Eğer senin olursam başbaşa yemek yiyebilir miyiz diye düşündüm ve alıştırma yapmak için Cemle yemek yemeye başladım.
Ekrem: Bu çok mantıksız.
Cem: O zaman neden boğazımı sıktın Ege abi?
Ege: Sen yemek istemediğini söyleyince sinirlenmiştim. Sana öyle davrandığım için özür dilerim.
Emir: Bir dakika sen benimle başbaşa yemek yiyebilmek için Cemle alıştırma mı yaptın?
Ege: Evet.
Emir: Neden. Neden benimle başbaşa yemek yemek istiyorsun?
Ege: Belki...
Emir: Belki ne?
Ege: Belki de senden hoşlanmaya başlamışımdır.
Cem: NEE!?
Emir: E-ege belli ki sen uykulusun. Kendine gelince tekrar konuşalım olur mu?
Ege: Üzgünüm ama sana karşı çoktan birşeyler hissetmeye başladım bile.
Şu anki ortam o kadar eğlenceliydi ki. Cemin ağzı açık kalmış , Emir şaşkın şaşkın bakıyordu. Elif ne olduğunu pek anlamadığı için sadece bizim yüzlerimize bakıyordu Ekrem ise... aslında en iyisi Ekremdi. Kıkırdayarak bizi izliyordu. En çokta Cemle Emiri. Şu an Ekremin yerinde olmak için canımı bile verirdim ama maalesef ki hayat bize böyle şanslar sunmuyordu.
Emir: B-ben bir temiz hava alsam iyi olacak.
Emir hızla evden çıkmıştı.
Ekrem: Hayırlı olsun Ege yenge pardon enişte de tanıdık en azından. Emin ellerdesin merak etme.
Ve bütün salonu Ekremin kahkahası kapladı. Cem kendine gelmeye çalışıyordu.
Cem: S-sen şimdi E-emirden mi hoşlanıyorsun!?
Cemin sorusuyla Ekremin kahkahası daha da artmıştı.
Ege: Evet.
Elif: Cem abi neden bu kadar şaşırdın? Ege abi Emir abiden hoşlanıyorsa ne olur ki?
Cem: Ne olmaz ki...
Cemden gelen kısık sesle bende sırıtmaya başlamıştım.
Ege: Eee kahvaltı etmeyecek miyiz?
Elif: Evett kahvaltı yapalımm. Ben çok acıktım.
Ege: Senin için çok güzel bir sofra hazırladım prensesim.
Ekrem: Aman Ege sakın Emirin yanında bunu deme. Kıskançlıktan çatlar sonra. Hahahaha.
Ege: Hadi siz sandalyeye oturun ben Emiri çağırıp geliyorum.
Mutfaktan çıkarak dış kapıya gittim ve kapıyı açtım. Emir bahçede bir oradan bir buraya adımlıyordu. Gülümseyerek yanına gittim.
Ege: Emirr hadi kahvaltıya gelmeyecek misin?
Emir: Cidden benden hoşlanıyor musun?
Ege: Sen hâlâ orada mısın?
Yana baktığımda Cemin mutfak camından bizi izlediğini gördüm. O zaman birazcık ortalık karışmalıydı öyle değil mi? Emire doğru ilerledim ve tam önünde durdum. Ellerimle yüzünü kavradım ve onu dudaklarından öptüm. Evet şu an beni taciz eden abimi kendi isteğimle öpüyordum. Bundan daha garip ne olabilirdi ki? Emirin gözleri şokla açılırken hızla beni itmişti.
Emir: Ege bu gerçekten sen misin?
Ege: Neden? Ne var ki bende?
Emir: Normalde bana küfür eder hiç yaklaşmazsın ama şu an-
Ege: Şu an sana aşığım ve geçmişi unutmak istiyorum.
Arkamı dönüp eve doğru ilerlemeye başladım.
Ege: Hadi yemekler soğudu.
Emir: G-geliyorum.
Emirle yaşadığımız olaydan sonra kahvaltı etmiş , çocukları okula bırakmıştık. Emir işe gitmişti ve bende Yunusların yanına gidiyordum.
Ege: Ben geldim.
Rüzgar: Sonunda amına koyim açlıktan ölüyorum burda.
Ege: Tamam sakin ol. Bak getirdim yemeğini.
Elimdeki yiyecekleri onlara uzattım. Rüzgar yemeği alır almaz yemeye başlamıştı. Emirle ilgili olan düşüncelerimi onlara söylemek istiyordum ama ne diyeceğimi bilemiyordum.
Yunus: Birşey mi oldu Ege? Teminden beri iç çekip duruyorsun.
Ege: Olma- aslında oldu ve size nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum.
Yunus: Bizden çekinmene gerek yok Ege. Her zaman yanındayız.
Ege: Çok kötü birşey yapmış olsam bile mi?
Rüzgar: Anlat bakayım ne oldu.
Ege: Şey ben...
Yunus: Sen ne?
Ege: B-ben aşık oldum.
Ikisi de bana bakmış ve yemek yemeye devam etmişlerdi.
Rüzgar: Aşık olmak doğal birşey Ege. Bunun nesini abarttın bu kadar anlamadım.
Yunus: Hem sen kaç haftadır buradasın kime aşık oldun ki?
Ege: Ben Emire aşık oldum.
Rüzgar: Öhöhö!
Rüzgarın yediği yemek boğazında kalmıştı.
Rüzgar: N-ne!!?
Yunus: Siktir lan! Şaka mı bu?
Değildi. Hemde hiç şaka değildi...