Άνοιξα τα μάτια μου αργά, βρισκόμουν σε αυτό το απαίσιο μέρος, σε εκείνη την αποθήκη που είχα έρθει με τον Άγγελο, εκείνος ήταν ακριβώς δίπλα μου αναίσθητος. Γαμώτο, σκέφτηκα και προσπάθησα να σηκωθώ αλλά ένιωσα το κεφάλι μου να πονά. Κάποιος μας χτύπησε κι εμένα αλλά και τον Άγγελο στο κεφάλι, αυτό θυμάμαι. Μετά από αυτό όλα μαύρα. Ο Άγγελος άνοιξε τα μάτια του πέντε λεπτά αργότερα και με κοίταξε. Έπιασε το κεφάλι του και μια έκφραση πόνου σχηματίστηκε στο πρόσωπο του. Τα ρούχα μας είχαν λερώσει, το πάτωμα ήταν γεμάτο στην σκόνη. Η μυρωδιά αποπνικτική, συνεχίσαμε να κοιτάμε ο ένας τον άλλον ώσπου ο Άγγελος σηκώθηκε από το πάτωμα και πλησίασε την πόρτα.
"Στο διάολο". Έβρισε και συνέχισε γυρίζοντας να με κοιτάξει: "Μας κλείδωσαν".
"Θα πεθάνουμε εδώ μέσα!". Είπα και άρχισα να κλαίω, δεν έβλεπα καλά από το κλάμα. Σκέφτηκα πως δεν έπρεπε να έρθουμε εδώ, ήταν παγίδα. Ο Άγγελος κλώτσησε με δύναμη την πόρτα και ξεφύσηξε δυνατά. Όταν όμως κατάλαβε πως έκλαιγα με πλησίασε αμέσως, κάθισε ξανά κάτω στο πάτωμα ακριβώς εκεί που ήταν προηγουμένως και με τα χέρια του ακούμπησε το πρόσωπο μου.
"Σε παρακαλώ μην το κάνεις αυτό". Μου είπε και συνέχισα να κλαίω.
"Γιατί πες μου γιατί να μην το κάνω αυτό; Γιατί; Άγγελε δεν βλέπεις τι γίνεται; Δεν έπρεπε να μπλεχτείς σε αυτή την ιστορία δεν έπρεπε, αν δεν το έκανες απλά δεν θα βρισκόσουν εδώ σήμερα. Εγώ φταίω που είσαι εδώ!! Και δεν μπορεί κανένας από τους δύο μας να μας σώσει τώρα!! Θα πεθάνουμε εδώ μέσα!!". Είπα με δυσκολία κλαίγοντας.
"Μην το λες αυτό, δεν θέλω να ξανά κατηγορήσεις τον εαυτό σου δεν φταις εσύ που βρίσκομαι εδώ τώρα, ήταν δική μου επιλογή, ήθελα να σε προστατέψω, θέλω να σε προστατέψω μικρή. Δεν θα πεθάνουμε, θα πάνε όλα καλά εμπιστεύσου με". Μου είπε γλυκά και με έσφιξε στην αγκαλιά του.
"Όχι, όχι". Κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά. "Δεν το βλέπεις; Δεν πάει τίποτα καλά, τίποτα! Θα πεθάνουμε σε αυτό το απαίσιο μέρος και δεν θέλω να πάθεις κακό εξαιτίας μου!". Συνέχισα κλαίγοντας περισσότερο από πριν, εκείνος ξεφύσηξε για άλλη μια φορά και πήρε για λίγο το βλέμμα του από πάνω μου κοιτώντας γενικά το δωμάτιο, δεν βρισκόμασταν σε εκείνο το δωμάτιο με τις φωτογραφίες αλλά στο διπλανό. Όμως ήμουν εκατό τις εκατό σίγουρη πως δεν ήμασταν εδώ.
"Γιατί το λες αυτό συνέχεια Νεφέλη; Γιατί ανησυχείς περισσότερο για μένα παρά για εσένα;". Με ρώτησε εκείνος κοιτώντας με έντονα.
"Γιατί". Είπα με σπασμένη φωνή από το κλάμα. "Νοιάζομαι για σένα". Και συνέχισα: "Περισσότερο από μένα".
"Θα πάνε όλα καλά, δεν θα πάθει κανένας μας τίποτα, μην ανησυχείς, όλα θα πάνε καλά". Μου είπε πάλι χωρίς να σχολιάσει αυτό που του είπα προηγουμένως.
Σταματήσαμε να μιλάμε και επικράτησε η σιωπή για λίγο, κοίταζα τα όμορφα μάτια του που με κοιτούσαν έντονα, το βλέμμα του μετακινήθηκε στα χείλη μου και μετά πάλι στα μάτια μου, έκανα τις ίδιες κινήσεις με εκείνον ασυναίσθητα,τα χέρια του έπιασαν το πρόσωπο μου απαλά κι άρχισε να μηδενίζει την απόσταση μεταξύ μας και τότε τα χείλη του συγκρούστηκαν με τα δικά μου σε ένα απαλό και τρυφερό φιλί.
Ένιωθα τα μάγουλα μου να καίνε, σίγουρα είχα κοκκινίσει, δεν ξέρω αν ήταν από το κλάμα ή αν ήταν από το φιλί. Τα χέρια του μετακινήθηκαν στην μέση μου ενώ τα δικά μου μετακινήθηκαν στα μαλλιά του και τα τράβηξα ελαφρά, τον άκουσα να αναστενάζει μέσα στο φιλί μας το οποίο άρχισε να έχει περισσότερη ένταση από πριν.
Τα χείλη του αυτή την φορά με φιλούσαν πιο έντονα, πιο άγρια και λίγο μετά μου δάγκωσε ελαφρά το κάτω χείλος κάνοντας με να αναστενάξω χαμηλά. Συνέχισε για λίγο ακόμα να με φιλάει όμως πιο γλυκά από πριν και τότε διέκοψε το φιλί.
Άγγελος Point Of View.
Με κοίταξε με τα κατακόκκινα της μάτια και πόνεσα μόνο στην όψη της.
Ήταν τόσο αδύναμη, τόσο φοβισμένη, μικροκαμωμένη και ευάλωτη που πραγματικά με έκανε να θέλω να την προστατέψω.
Της χάιδεψα τα μαλλιά και έκλεισε τα μάτια της στο άγγιγμα μου. Δεν ξέρω πόσες ώρες είμαστε εδώ, το κινητό μου έχει κλείσει από μπαταρία.
Στα ξαφνικά άκουσα ένα ήχο στην πόρτα.
Η Νεφέλη άνοιξε τα μάτια της και τότε είδαμε την αστυνομία να μπαίνει μέσα στην αποθήκη.
"Είστε καλά;". Μας ρώτησε ένας αστυνομικός.
"Καλά είμαστε". Απαντήσαμε κι οι δύο ταυτόχρονα και ο αστυνομικός έκανε νόημα να περάσουν μέσα οι συνάδελφοι του για να ψάξουν κάθε σημείο της αποθήκης.
Λίγα λεπτά αργότερα ένας άλλος αστυνομικός είπε σε εκείνον που μας μίλησε προηγουμένως:
"Δεν υπάρχει τίποτα εδώ".
"Τι εννοείτε ότι δεν υπάρχει τίποτα; Πριν υπήρχαν κάποιες φωτογραφίες πάνω στον τοίχο στο διπλανό δωμάτιο!!". Είπε η Νεφέλη νευριασμένα.
"Δεν είδα καμία φωτογραφία". Είπε ο αστυνομικός και κοιτάζαμε ο ένας τον άλλον μην μπορώντας να πιστέψουμε τι είχαμε ακούσει μόλις τώρα.
Πετάχτηκα πάνω σαν ελατήριο και μπήκα στο διπλανό δωμάτιο.
Καμία φωτογραφία, όπως το είπε.
Δεν υπήρχε ούτε μια φωτογραφία μας πάνω σε εκείνο τον τοίχο.
Πριν προλάβω να πω τίποτα οι αστυνομικοί μας έβγαλαν έξω από την αποθήκη.
______
Heyyy... 💕
Τι κάνετε;
Τι θα συμβεί άραγε στο επόμενο κεφάλαιο; 🤔
Τα λέμε..👋
YOU ARE READING
•Corazones rotos llenos de amor•
Mystery / Thriller❌ NOT COPY ❌ Περιγραφή στο πρώτο κεφάλαιο.. ____ #2 in secret 7/8/2022 💕 #6 in lovestory 15/9/2022 💕 #2 in feelings 31/5/2023
