Φορούσε ένα μπλε φόρεμα που ήταν σκισμένο στο κάτω μέρος του, γεμάτο με χώματα, τα χέρια της γεμάτα από γρατσουνιές, ήταν τραυματισμένη το αίμα έτρεχε βασανιστικά από το δεξί της πλευρό. Η όραση της θόλωνε σιγά σιγά και εκείνη προχωρούσε στο δάσος μόνη και αβοήθητη. Τότε την πλησίασε ένα αγόρι, δεν μπόρεσε να δει το πρόσωπο του ξεκάθαρα, τα μόνα που παρατήρησε ήταν τα μαύρα καλοχτενισμένα του μαλλιά και ένα μενταγιόν που φορούσε στον λαιμό του. Ήταν μια αλεπού. Ένα μενταγιόν με μια αλεπού.
Βοήθησε με. Είπε εκείνη με το ζόρι με την φωνή της να σιγοσβήνει.
Κράτησε τα μάτια σου ανοιχτά μικρή σε παρακαλώ, είμαι εδώ. Της είπε και με τα δύο του χέρια ακούμπησε το πρόσωπο της. Δεν έβλεπε τίποτα πια, βυθίστηκε στο απέραντο σκοτάδι. Πρέπει να τα καταφέρεις, μην τα παρατάς μικρή, ξυπνά. Είπε εκείνος και η ανησυχία φαινόταν ξεκάθαρα στο πρόσωπο του. Μην σταματάς να παλεύεις, είμαι εδώ θα έρθω σύντομα. Συνέχισε λίγο μετά και έβγαλε το μενταγιόν του, το έβαλε πάνω στα χέρια της και την κοίταξε με δάκρυα στα μάτια και μετά εξαφανίστηκε.
Ένιωσε το κασκόλ πάνω στο λαιμό της να την πνίγει, ταράχτηκε πολύ, νόμιζε πως θα σταματήσει να αναπνέει, έβαλε τα χέρια της πάνω στο κασκόλ και προσπάθησε να το βγάλει από το λαιμό της. Γελούσαν μαζί της, επειδή κάποιος την έκανε ρεζίλι στο προαύλιο του σχολείου. "Κλαψιάρα".
Την έλεγαν και την έδειχναν, γελούσαν με τον πόνο της. Δεν έκανε τίποτα σκεφτόταν σε αυτούς γιατί να της το κάνουν αυτό; Σκέφτηκε. Η ανάσα της γρήγορη, οι χτύποι της καρδιάς της αυξήθηκαν και το πρόσωπο της είχε ιδρώσει. Σώσε με, φώναξε και ήταν βυθισμένη μέσα στο νερό, σε ένα μέρος που δεν είχε ποτέ ξανά δει μέχρι τώρα. Ένα σπίτι, κοντά στην θάλασσα μέσα σε αυτό μια οικογένεια που δεν γνώριζε. Ποιοι είναι; Σκέφτηκε και είδε ένα νεαρό άνδρα μέσα στο σπίτι, μελαχρινός με καστανά μάτια.
"Νεφέλη;". Την φώναξε γλυκά.
Πετάχτηκα πάνω σαν ελατήριο από το κρεβάτι, τρομαγμένη, τα μάτια μου είχαν γεμίσει με δάκρυα. Τι στο καλό συμβαίνει γιατί βλέπω συνεχώς αυτό το όνειρο;
Δεν μπορώ να καταλάβω. Είναι λες και κάτι θέλει να μου πει. Αλλά δεν ξέρω τι.
Κοίταξα το ρολόι δίπλα μου η ώρα ήταν δέκα το βράδυ, κοιμόμουν πολλές ώρες, είχα έρθει στις 12 το πρωί και κοιμήθηκα κατευθείαν. Άνοιξα το κινητό μου και είδα εκατοντάδες αναπάντητες κλήσεις και μηνύματα από την Μαρλένα.
Από: Μαρλένα.
Που είσαι Νεφέλη; Σε περιμένουμε στο σπίτι μου να έρθεις να μας κάνεις παρέα.
Είσαι καλά; Αν δεις το μήνυμα στείλε μου ανησυχώ.
أنت تقرأ
•Corazones rotos llenos de amor•
غموض / إثارة❌ NOT COPY ❌ Περιγραφή στο πρώτο κεφάλαιο.. ____ #2 in secret 7/8/2022 💕 #6 in lovestory 15/9/2022 💕 #2 in feelings 31/5/2023
