Μαρλένας Point Of View.
Προχωρούσα σε ένα σκοτεινό διάδρομο, τα φώτα τρεμόπαιζαν.
Οι τοίχοι ήταν γεμάτοι με μούχλα και υγρασία, το ταβάνι ασταθές και φουσκωμένο.
Ζωύφια παντού στον διάδρομο κάθε λογής, ένιωθα την αηδία να με κατακλύζει όμως δεν μπορούσα να φύγω έπρεπε να τον βρω.
Έπρεπε να τους βρω.
Μου είπαν να μην μπω μέσα μέχρι να επιστρέψουν.
Όμως σαν ξεροκέφαλη που είμαι δεν μπορούσα να μείνω έξω ανησυχώντας για το πότε θα γυρίσουν, φοβόμουν για την κατάληξη. Φοβόμουν πολύ. Τα βήματα μου σταμάτησαν, ήταν αργά για να γυρίσω πίσω. Άκουσα φωνές και χτυπήματα στις πόρτες.
"Ορέστη;". Φώναξα και άρχισα να τρέχω στον διάδρομο.
Τα μάτια μου άνοιξαν απότομα και πετάχτηκα σαν ελατήριο από το κρεβάτι. Ήταν ένα από τα πιο τρομακτικά όνειρα που είχα δει ποτέ μου. Η ανάσα μου ήταν γρήγορη, είχα ιδρώσει και η καρδιά μου ήταν έτοιμη να σπάσει από τον φόβο. Κοίταξα το ρολόι δίπλα μου ήταν τέσσερις το πρωί. Είναι ένα όνειρο σωστά; Σκέφτηκα και προσπάθησα να ηρεμήσω τον εαυτό μου, δεν θα γίνει τίποτα κακό προσπάθησα να καθησυχάσω τον εαυτό μου όσο μπορούσα και κοιτούσα έξω από το παράθυρο του δωματίου μου. Η γειτονιά ήταν ήρεμη, δεν περνούσαν αμάξια, ούτε μηχανάκια. Τα φώτα από τα διπλανά σπίτια ήταν σβηστά, τα μοναδικά φώτα που ήταν ανοικτά ήταν αυτά από τις κολώνες.
Ξεφύσηξα.
Μαρλένα ηρέμησε, ήταν ένα όνειρο.
Ο Ορέστης θα είναι καλά, σίγουρα θα είναι καλά.
Το πρωί δεν άργησε να έρθει, τα παιδιά μαζεύτηκαν στο σπίτι μου.
Η Νεφέλη ήταν πολύ ανήσυχη, δεν ξέρω γιατί. Ποτέ δεν μπορούσα να την καταλάβω και όχι επειδή δεν θέλω να το κάνω, αλλά επειδή ποτέ δεν μου λέει τίποτα. Δεν μπορώ να την βοηθήσω αν δεν ξέρω τι είναι αυτό που την βασανίζει. Οι απειλές σταμάτησαν και στον Άγγελο αλλά και στην Νεφέλη, μπορεί να μας εξήγησαν τα πάντα όμως δεν νομίζω να τελείωσε αυτό το μαρτύριο, σίγουρα αυτός ο τρελός δεν θα σταματήσει εκεί και όσο καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια και δεν κάνουμε κάτι για να μάθουμε ποιος κρύβεται πίσω από όλα αυτά θα ζούμε μια ζωή με τον φόβο πως θα μας την φέρει. Ίσως να προσπαθήσει να μας σκοτώσει ποιος ξέρει τι έχει στο μυαλό του αυτός ο ψυχάκιας.
"Μαρλένα τι έχεις;". Με ρώτησε ο Ορέστης ο οποίος κάθισε ακριβώς δίπλα μου, ήταν τόσο όμορφος. Φορούσε μια άσπρη μπλούζα,ένα μαύρο παντελόνι μέχρι το γόνατο και άσπρα αθλητικά. Τα μαλλιά του ήταν όπως πάντα στο ίδιο σχήμα και τα κάστανα σκούρα μάτια του με κοιτούσαν έντονα.
أنت تقرأ
•Corazones rotos llenos de amor•
غموض / إثارة❌ NOT COPY ❌ Περιγραφή στο πρώτο κεφάλαιο.. ____ #2 in secret 7/8/2022 💕 #6 in lovestory 15/9/2022 💕 #2 in feelings 31/5/2023
