•Corazones rotos llenos de amor•

Κεφάλαιο 37

Αντιγόνης Point Of View.

"Μίλησες στην Νεφέλη;". Με ρώτησε η Φωτεινή.

"Ναι της μίλησα, την έκανα να φοβηθεί. Δεν έκανα σωστά;".

Της απάντησα και η Άννα με τον Τόλη με κοίταξαν περίεργα. Τα βήματα τους με πλησίασαν απειλητικά.

"Νόμιζες πως δεν θα σε παίρναμε χαμπάρι Αντιγόνη; Ξέρουμε πως μας πρόδωσες, έχουμε κάμερες σε όλο το κτήριο και ακούσαμε την συζήτηση που είχες με την Νεφέλη".

Είπε ο Τόλης και άρχισαν να με τραβάνε μαζί με την Αννα, με πήγαν στο δωμάτιο που ήταν η Νεφέλη και με έδεσαν σε μια καρέκλα, μου έβαλαν αλυσίδες στα χέρια γέλασαν σατανικά και έβγαλαν από τον λαιμό μου το κολιέ και το έκαναν κομμάτια. Κάθισαν και οι τρεις απέναντι μας και η Νεφέλη με κοίταζε με ένα τρομαγμένο βλέμμα.

"Αχ πόσο ανόητη ήσουν Αντιγόνη ήρθες στο στόμα του λύκου νομίζοντας πως δεν θα σε παίρναμε χαμπάρι; Κάνεις μεγάλο λάθος, τώρα όμως επειδή μας πρόδωσες θα μας το πληρώσεις ακριβά, θα έχεις την ίδια τύχη με αυτή την ηλίθια". Είπε η Άννα δείχνοντας την Νεφέλη.

" Θυμάσαι τότε στην αποθήκη που σε κλειδώσαμε μαζί με τον Άγγελο; Όταν ξυπνήσατε έλειπαν όλες οι φωτογραφίες από τον τοίχο. Ήμασταν σίγουροι πως κάποιος θα μας έβρισκε. Ήμουν στην αποθήκη την ίδια στιγμή που ήσασταν και εσείς. Σας χτύπησα στο κεφάλι και σας μετέφερα στο διπλανό δωμάτιο, πήρα όλες τις φωτογραφίες που ήταν στον τοίχο και βγήκα έξω από την αποθήκη και μετά σας κλείδωσα μέσα,πόσο τρομακρατημένα ήταν τα πρόσωπα σας τότε". Είπε ο Τόλης γελώντας και μείναμε να τον κοιτάμε σοκαρισμένες η Νεφέλη και εγώ.

Το μόνο πράγμα που με ένοιαζε αυτή την στιγμή ήταν να μας σώσουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα γινόταν πριν να συμβεί τίποτα κακό.

Άγγελος Point Of View.

"Που ήσουν τόσο καιρό;". Την ρώτησα και την αγκάλιασα σφιχτά.

Μου χάιδεψε τα μαλλιά και με κοίταξε με ένα λυπημένο βλέμμα. Μου έλειψε πολύ, έχω να την δω τόσο καιρό που πραγματικά δεν μπορώ να περιγράψω το πόσο μου έλειψε. Είναι ίδια όπως την θυμάμαι. Γλυκιά και ήρεμη.

"Όλα αυτά τα χρόνια κρυβόμουν από τον πατέρα σου, ξέρω πως δεν έχω καμιά δικαιολογία αλλά δεν μπορούσα να έρθω να σε βρω, ήξερα  που ήσουν και πως ήσουν και ήθελα να έρθω να σε πάρω και εσένα κι την αδελφή σου όμως δεν μπορούσα να το κάνω αυτό επειδή φοβόμουν πως ο πατέρας σου θα με έβρισκε και θα μου έκανε για άλλη μια φορά κακό, όταν όμως έμαθα πως οι δύο σας ήσασταν μαζί στο ίδιο σπίτι με μια καινούργια οικογένεια και πως ήσασταν καλά ηρέμησα λίγο". Είπε ήρεμα, όμως τα μάτια της δάκρυσαν.