•Corazones rotos llenos de amor•

Κεφάλαιο 1

‼️ ΠΡΟΣΟΧΗ‼️

Η ιστορία δεν βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, χαρακτήρες κτλ. όλα είναι γραμμένα από την δική μου φαντασία.

Ελπίζω να την απολαύσετε καθώς θα διαβάζετε αυτό το βιβλίο και να με στηρίξετε ψηφίζοντας και σχολιάζοντας σε κάθε κεφάλαιο..

Καλή ανάγνωση!!
_____

Τα βήματα της χαμένα, η δύναμη της λιγόστευε.
Φορούσε ένα μπλε φόρεμα που ήταν σκισμένο στο κάτω μέρος του, γεμάτο με χώματα, τα χέρια της γεμάτα από γρατσουνιές, ήταν τραυματισμένη.

Το αίμα έτρεχε βασανιστικά από το δεξί της πλευρό. Η όραση της θόλωνε σιγά σιγά και εκείνη προχωρούσε στο δάσος μόνη και αβοήθητη. Τότε την πλησίασε ένα αγόρι, δεν μπόρεσε να δει το πρόσωπο του ξεκάθαρα, τα μόνα που παρατήρησε ήταν τα μαύρα καλοχτενισμένα του μαλλιά και ένα μενταγιόν που φορούσε στον λαιμό του. Ήταν μια αλεπού. Ένα μενταγιόν με μια αλεπού.

Βοήθησε με. Είπε εκείνη με το ζόρι με την φωνή της να σιγοσβήνει.
Κράτησε τα μάτια σου ανοιχτά μικρή σε παρακαλώ, είμαι εδώ. Της είπε και με τα δύο του χέρια ακούμπησε το πρόσωπο της. Δεν έβλεπε τίποτα πια, βυθίστηκε στο απέραντο σκοτάδι. Πρέπει να τα καταφέρεις, μην τα παρατάς μικρή, ξύπνα.

Είπε εκείνος και η ανησυχία φαινόταν ξεκάθαρα στο πρόσωπο του. Μην σταματάς να παλεύεις, είμαι εδώ θα έρθω σύντομα. Συνέχισε λίγο μετά και έβγαλε το μενταγιόν του, το έβαλε πάνω στα χέρια της και την κοίταξε με δάκρυα στα μάτια. Δεν θα με θυμάσαι όμως έτσι είναι καλύτερα όταν θα έρθω θα σου αλλάξω την ζωή στο υπόσχομαι. Είπε αυτά τα λόγια και εξαφανίστηκε.

Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα κοίταξε το ρολόι δίπλα της: Τέσσερις τα μεσάνυχτα.

Η ανάσα της ήταν γρήγορη, αναρωτιόταν τι στο διάβολο είδε μόλις τώρα. Καυτά δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της, ένιωθε κάθε μέρα την δύναμη της να λιγοστεύει. Όμως εκείνη την μέρα ένιωσε ένα συναίσθημα που δεν μπορούσε να το καταλάβει, ένιωσε μια ηρεμία να την κατακλύζει.

Όλα αυτά όμως για λίγο, για πολύ λίγο.  Μετά βυθίστηκε στο σκοτάδι σε εκείνο το απέραντο σκοτάδι που είχε συνηθίσει χρόνια τώρα. Γιατί; Ρωτούσε καθημερινά, γιατί να πονάω τόσο για ποιο λόγο;

Δεν έπαιρνε από πουθενά απάντηση, απλά συνέχισε να κλαίει καθημερινά για χίλιους δύο λόγους. Για πράγματα που ποτέ δεν είχε εκμυστηρευτεί ποτέ και σε κανέναν.