•Corazones rotos llenos de amor•

Κεφάλαιο 36

Νεφέλης Point Of View.

Άνοιξα τα μάτια μου αργά.

Βρισκόμουν σε ένα απαίσιο μέρος.
Ήμουν δεμένη με αλυσίδες στα χέρια και στα πόδια. Το ταβάνι ήταν ασταθές, οι τοίχοι βαμμένοι σε ένα λάδι χρώμα και γεμάτοι με μούχλα, ένιωθα την αηδία να με κατακλύζει.
Όμως δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, δεν μπορώ να φύγω από εδώ και σκέφτομαι ότι έκανα την μεγαλύτερη βλακεία της ζωής μου.

Ένιωσα απλά μεγάλη πίεση, επειδή παντού όπου πήγαινα με ακολουθούσαν οι σωματοφύλακες για αυτό έφυγα από το σπίτι, ήθελα απλά να πάω μια βόλτα αλλά που να ήξερα πως θα συνέβαινε αυτό.

Οι καρποί μου είχαν γεμίσει με πληγές αυτό εξαιτίας των αλυσίδων. Ήμουν τραυματισμένη σε πολλά σημεία του σώματος μου, με χτυπούσαν, με χτύπησαν τόσο δυνατά που σχεδόν πέθανα από τον πόνο.

Που είσαι Άγγελε; Σκέφτηκα και άφησα τα δάκρυα μου ελεύθερα. Έχω χάσει το μέτρημα, δεν ξέρω πόσες ώρες είμαι εδώ.

"Για δες την, είναι τόσο αξιολύπητη, τι έγινε η γενναία η Νεφέλη; Που είναι; Νεφέλη στο είπα πως αν μου το παίζεις γενναία πως θα σε καταστρέψω έτσι δεν σου είπα; Και ναι αυτή είναι η μέρα της καταστροφής σου!!".

Είπε η Άννα γελώντας και έκανε νόημα στον Τόλη και άρχισε ξανά να με χτυπά.

Ένιωσα το αίμα να κυλά γοργά από πολλά σημεία του σώματος μου. Τα δάκρυα μου έγιναν περισσότερα και έβλεπα θολά, ζαλιζόμουν και πριν καν το καταλάβω όλα μαύρισαν.

Αντιγόνης Point Of View.

Έφτασα σε αυτό το μέρος που κρατάνε την Νεφέλη, νιώθω την αηδία να με κατακλύζει.
Βρίσκομαι σε ένα παλιό εργοστάσιο.
Έχει σταματήσει να λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια.
Πήρα μια βαθιά ανάσα και άρχισα να πλησιάζω το εργοστάσιο.
Η Νεφέλη ήταν μέσα και δεν ξέρω σε τι κατάσταση θα βρίσκεται τώρα.
Άνοιξα την πόρτα και άρχισε να τρίζει, πήγα στον δεύτερο όροφο όπως μου είπε η Άννα.

Εκεί ήταν η Άννα , η Φωτεινή και ο Τόλης. Μόλις με είδαν μου έκαναν νόημα να πλησιάσω.

"Ήρθες τελικά, χαίρομαι που κράτησες τον λόγο σου".

Είπε η Άννα με ένα τρομακτικό βλέμμα, ένα βλέμμα που δεν είχα ποτέ ξανά δει από εκείνη.

"Είδες; Αφού με ξέρεις πόσο συνεπής είμαι σε όλα όσα λέω και σε όλα όσα κάνω". Της είπα κοιτώντας την με ένα έντονο βλέμμα." Πως πάνε τα πράγματα αυτή η βλαμμένη είναι ζωντανή;". Ρώτησα λίγο αργότερα για να βεβαιωθώ πως είναι καλά.