•Corazones rotos llenos de amor•

Κεφάλαιο 12

"Τι έγινε Νεφέλη γιατί άσπρισες;". Με ρώτησε με απορία ο Άγγελος και γύρισα να τον κοιτάξω.

"Τίποτα όλα καλά". Άρχισα να ψεύδομαι και εκείνος με πλησίασε έντονα και μου άρπαξε το κινητό από τα χέρια, διάβασε τα μηνύματα κι με κοίταξε με ένα έξαλλο βλέμμα.

"Γαμώτο σου τι όλα καλά; Σε απειλούν τόσο καιρό και αντί να μας πεις κάτι παριστάνεις πως όλα είναι εντάξει!". Φώναξε.

"Το ξέρω πως ήταν λάθος μου να το κρύψω αλλά φοβόμουν δεν μπορείς να με καταλάβεις;". Του είπα απελπισμένα και τον άκουσα να ξεφυσά δυνατά.

"Δεν μπορώ Νεφέλη να σε καταλάβω!! Δεν μπορώ, πως να καταλάβω κάτι τόσο παράλογο; Προτίμησες να δέχεσαι απειλές από κάποιον ενώ έπρεπε να πας στην αστυνομία εξαρχής!!". Συνέχισε στον ίδιο τόνο.

"Η κατάσταση είναι σοβαρή νομίζεις πως μπορώ έτσι απλά να πάω στην αστυνομία; Με απειλεί πως αν μιλήσω στον οποιοδήποτε θα με καταστρέψει!!". Φώναξα κι εγώ.

Τράβηξε τα μαλλιά του απελπισμένα προς τα πίσω και με κοίταξε με μάτια που βγάζουν φωτιές.

"Νεφέλη". Είπε απελπισμένα και συνέχισε: "Που έχεις μπλέξει πες μου!! Που στο διάολο έχεις μπλέξει;".

"Πουθενά γαμώτο πουθενά δεν έχω μπλέξει!!". Είπα απότομα.

"Αλήθεια; Αν δεν έχεις μπλέξει όπως λες τότε δεν θα είχες τέτοια μηνύματα στο κινητό σου, άστα αυτά Νεφέλη και πες μου τι συμβαίνει; Τι έχει γίνει;". Είπε ήρεμος πλέον αλλά ακόμα αναστατωμένος.

"Γιατί επιμένεις τόσο; Αφού δεν πρόκειται να σου πω". Τόνισα νευριασμένα.

"Νοιάζομαι για σένα Νεφέλη γι'αυτό επιμένω, νοιάζομαι αλλά από ότι φαίνεται εσύ δεν θέλεις να σε νοιάζεται κανένας, έχεις και γι'αυτό πρόβλημα, αν πάθεις κάτι γαμώτο θα τρελαθώ!! Θέλω τόσο να σε βοηθήσω αλλά δεν μου λες τίποτα πως να σε βοηθήσω αν δεν ξέρω γαμώτο; Πως; Μάλλον δεν με εμπιστεύεσαι αρκετά". Είπε ο Άγγελος θυμωμένα και κοιτώντας με άγρια.

Γαμώτο πως τα έκανα έτσι, σκέφτηκα.
Πρέπει να του πω την αλήθεια.
Αλλά δεν μπορώ να το κάνω τώρα και δεν σημαίνει πως δεν εμπιστεύομαι τον Άγγελο απλά για το καλό όλων μας πρέπει να μείνουν όλα εκεί που ανήκουν.
Στο παρελθόν.

"Κάποια πράγματα πρέπει να παραμείνουν εκεί που είναι και να μην τα φέρνουμε εδώ". Του είπα ήρεμα και με κοιτούσε με απορία. "Σε εμπιστεύομαι, εσένα ειδικά σε εμπιστεύομαι περισσότερο από όλους απλά καλύτερα θα ήταν να μην σου αποκαλύψω ακόμα τίποτα". Συνέχισα.