•Corazones rotos llenos de amor•

Κεφάλαιο 39

Πήγαμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε στο νοσοκομείο και οι γιατροί τον έβαλαν στα γρήγορα στο χειρουργείο.

Όλοι μας καθόμασταν στις καρέκλες περιμένοντας με αγωνία. Δεν σταμάτησα να κλαίω, ένιωθα τα μάτια μου να τσούζουν από το κλάμα και ένιωθα για άλλη μια φορά την δύναμη μου να λιγοστεύει. Οι γιατροί περιποιήθηκαν και τα δικά μας τραύματα, όμως το μόνο που με ένοιαζε ήταν να γίνει ο Άγγελος καλά.

Λίγη ώρα αργότερα οι γιατροί άρχισαν να τρέχουν σαν τρελοί στο διάδρομο και μπήκαν στο χειρουργείο. Πλησίασα το δωμάτιο που ήταν ο Άγγελος και κοίταξα από το παραθυράκι. Το μηχάνημα έκανε σαν τρελό, οι παλμοί του είχαν αρχίσει να μειώνονται επικίνδυνα, ένας γιατρός προσπαθούσε να τον επαναφέρει και ένιωθα την καρδιά μου να σπάει σε χίλια κομμάτια σε αυτή του την εικόνα και πριν καν το καταλάβω λιποθύμησα.

Ώρες αργότερα άνοιξα τα μάτια μου και βρισκόμουν σε ένα δωμάτιο. Δίπλα μου ήταν η Αντιγόνη και η Κατερίνα.

"Νεφέλη είσαι καλά;". Είπαν ταυτόχρονα όταν ξύπνησα  αλλά δεν απάντησα καν στην ερώτηση τους, το μόνο που με ένοιαζε ήταν ο Άγγελος.

"Ο Άγγελος είναι καλά; Που είναι ο Άγγελος;". Είπα τρομοκρατημένη και τα δάκρυα άρχισαν να κυλάνε βροχή από τα μάτια μου.

"Είναι εντάξει, διέφυγε τον κίνδυνο. Ήταν σοβαρά τραυματισμένος αλλά τελικά τα κατάφερε". Είπε η Κατερίνα και ηρέμησα, χωρίς καν να περιμένω πετάχτηκα από το κρεβάτι.

"Σε ποιο δωμάτιο είναι;". Ρώτησα.

"Στο 22, απλά περίμενε μην ζαλιστείς ξανά, πήγαινε σε λίγο". Είπε η Αντιγόνη αλλά δεν την άκουσα και πήγα κατευθείαν στο δωμάτιο που ήταν ο Άγγελος.

Άνοιξα την πόρτα και τον είδα να μιλάει με μια κυρία. Δεν την είχα ξανά δει, πήρε το βλέμμα του από εκείνη την γυναίκα και με κοίταξε γλυκά.

"Νεφέλη". Είπε και προσπάθησε να σηκωθεί από το κρεβάτι αλλά έκανε ένα μορφασμό πόνου.

"Θα σας αφήσω να μιλήσετε, θα τα πούμε αργότερα γιε μου". Είπε αυτή η γυναίκα και όταν άκουσα την τελευταία λέξη, έμεινα με γουρλωμένα μάτια.

"Έλα εδώ". Μου είπε ο Άγγελος και άνοιξε τα χέρια του, τον πλησίασα και με αγκάλιασε.

"Είσαι καλά;". Με ρώτησε και έμεινα να τον κοιτάω περίεργα, με ρωτάει αν είμαι καλά από την στιγμή που εκείνος κόντεψε να πάθει κάτι πολύ κακό εξαιτίας μου και τώρα βρίσκεται ακριβώς μπροστά μου τραυματισμένος  και δεν τον νοιάζει καθόλου ο εαυτός του;