Memories of the Wind (Passion Series #3)

Chapter 4

"Wow!" I wowed seeing my place became scenic and beautiful than I expected. "Ang ganda, bagay talaga sa bahay ko!" I exclaimed, looking at the canvases around my wall.

Since Jaxxon gave the paintings to me, I decided to place the canvases on the surroundings. Ang canvas na ginawa niya kanina ay nasa aking silid, doon ko naisipan na ilagay. Hindi napapawi ang ngiti sa aking labi habang isa-isang tinatapunan ng tingin ang mga nakasabit na mga canvas sa dingding. Pagkapasok ng mga bisita ay siguradong iyon ang unang kukuha sa atensyon nila. Nakakamangha lang, hindi ko lubos naisip na may ganitong talento si Jaxxon. Ang hirap talagang nakawin ang mga talentong mayroon siya, eh.

The canvas he made earlier took three hours until it done. Katulad sa mga naunang canvases ay nilagyan niya rin iyon ng kaniyang buong pangalan at signatura. Furthermore, I noticed that he's not considering his middle initial as part of his name. Wala talaga siyang middle initial na nilalagay sa mga larawan kaya hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam kung ano ang gitnang letra ng pangalan niya pero hindi bale na...

"Thank you for appreciating those canvases I made," he broke the atmosphere between us.

"No, thank your for making them for me," I thanked him. "Sino ba'ng hindi mag-a-appreciate sa mga gawa mo? Nakakamangha at napakaganda, feeling ko nga ay artist talaga ang gumawa ng mga iyon, eh. Kung hindi mo lang ako ipininta kanina, baka hindi mapatunayan na ikaw gumawa niyon," I even joked at him. "Kuhang-kuha talaga ang bawat anggulo at pati ang kulay.. ilang kulay lang ng pinta ang nakita ko kanina, eh. You're good at mixing colors, the contrast and the vignette on one of your canvases... Paano mo nagawa iyon? Ang galing mo!"

"I was ten years old when my grandmother taught me how to paint," he shared out of nowhere. "She helped me with mixing colors and she taught me to study every parts of the picture before painting it. My grandma was once a painter. Tinuruan niya lang ako magpinta para kahit papaano ay may alam din ako sa mga ganito pero sinabi niya naman sa akin na kung ano raw ang pangarap ko, iyon ang ipagpatuloy ko."

"That's good," I commented, nodding my head. "Follow what's on your heart, Jaxxon."

He chuckled. "Yeah, that's why I follow you everywhere you go."

Namula ako dahil sa narinig mula sa kaniya pero mabilis ko ring kinalabit ang sarili ko para hindi mapahiya sa kaniya. Good thing that my day with him went well. Hindi naman ako nakaramdam ng pagkabagot dahil naaliw ako sa kaniya. Nanood na lang ako ng Netlix nang sinabi niyang tatapusin niya muna ang pag-aayos ng kaniyang kagamitan dahil may iilan pa siyang mga gamit na hindi niya pa nailalagay sa kung saang parte ng silid. Hinayaan ko na lang siya dahil ayaw niya namang magpatulong sa akin.

The next day, Jaxxon have to go to his work early. Even though he don't have much time, he prepared me a breakfast and the leftover foods are for lunch. Sinabi ko naman sa kaniya na okay lang dahil sanay naman ako na hindi nagbre-breakfast at nagla-lunch pero nagpupumilit siya kaya pinagbigyan ko na lang. He even told me that he'll try to get back here as early as possible so he can cook our dinner. I answered him, telling him that he should take his time. Hindi ko naman talaga siya pinipilit na ipagluto ako, eh, kahit prutas lang ang kainin ko buong araw ay ayos lang sa akin.

I don't really usually eating rice. Diet kasi ako dapat, pero minsan ay hindi talaga maiwasan na maghanap ako ng makakain. I am going to restaurants, resto, or any kind of cafeteria if I feel that I am starving to death. Kahit nga ano mang pilit na kain ko ay hindi talaga ako tumataba, marami nga siguro akong bulate sa tiyan, eh.

Aside from eating, I have limitations in everything. Is it right to let them control me like this? Minsan talaga ay sumosobra na ang pagbabawal nila sa akin. Naabot ko nga ang parangap kong maging modelo pero.. tama ba ito? Hindi naman kasi habangbuhay ay ganito, hindi ba? Minsan ay napapaisip na talaga ako, aanhin ko ang pangarap kong naabot kung wala naman akong kalayaan, hindi ba?