Dear Leila | COMPLETED

CHAPTER 17

dirleyla17

"Welcome ho sa Mindoro Sir....... Ma'am"

I took a deep breath before stepping my feet on the ground. Malamig na simoy ng hangin ang sumalubong sa akin kasabay ang ingay ng mga tao at mga sasakyan sa paligid ko.

My knees were shaking.

And my heart starts to beat faster.
Namamasyal ang mga mata ko. Sinusuring mabuti ang bawat sulok ng lugar....... Ang itsura ng lahat ng mga tao at ang bawat pangyayari sa paligid. With a little hope inside my heart I continue walking. Katulad ng huling punta ko sa lugar na ito hinayaan ko lang Ang aking mga paa sa kung saan ako nito gustong dalhin.
Habang lumalayo ang naabot ko until unting binabalot ng lungkot ang aking pagkatao.

The place looks so familiar but the feeling wasn't.

"Let's eat first" napatingin ako kay Daddy ng magsalita ito sa tabi ko. Dahil sa pangungulit ko sa kanya ay napapayag ko rin siya na pumunta kami ng Mindoro. "Magtanong lang ako kung saan magandang kumain--"

"Ah Dad I know a place where we can eat" sabi ko kay Daddy dahilan para matigilan ito.

"Leila--"

"Dad give me this day please ...... " I pleaded. Iniisip ko pa lang na pupunta kami ni Daddy ng Mindoro ay sobrang Dami na kaagad ng naisip ko na puntahan at gawin.

Sa huli ay napapayag ko din si Daddy. Sumakay kami sa sasakyan niya papunta sa isang fast food restaurant.
Jollibee. The first place where I saw him.

Dad ordered the food for us. Habang ako nmaa ay naghanap ng pwede nmaing pwestuhan. I smiled when I saw a vacant table on the side near the glass wall.

I sat there and I started to reminisce about our first....... first conversation...... first quarrell...... first joke...... first smile...... first annoyance.

After a minute ay umupo na si Daddy sa harap ko kasunod nmaan niya ang Isang crew na may dala ng ibang inorder na pagkain ni Daddy.

We ate in silence. Hindi ko alam kung napapansin ba ni Daddy na parati akong tumitingin sa labs habang kumakain kami. Nagbabaka sakali na makita ko si Lucas. Pero natapos na kaming kumain ni Daddy ay ni anino ni Lucas ay Hindi ko nakikita.

"So where we will go next?" tanong sa akin ni Daddy paglabas namin ng fast food restaurant. He really doing his promise na ibigay sa akin Ang Araw na ito.

"Let's go to Pola Dad" sagot ko. Tumango na lang sa akin si Daddy at hindi na siya magsalita pa. Pagkatapos ay sabay kaming naglakad papunta a sasakyan niya. Dad searched the location first before he drove the car.

Habang nasa biyahe ay binuksan ko ang bintana ng kotse para pagmasdan ang mga tanawin na dinadaanan namin. Muling sumalubong ang simoy ng hangin sa akin at Hindi ko napigilan ang sarili nakuhanan ng litrato ang bawat magandang view na nadadaanan namin.

Matagal ang naging biyahe namin ni Daddy bago kami tuluyang makarating sa Pola. Pagkarating namin sa mismong bayan nito ay ilang beses na huminto si Daddy sa pagmamaneho para magtanong ng direksyon dahil napakaraming pasikot sikot doon.

This place looks so familiar to me. At habang pinagmamasdan ko ang mga ito ay muling dinalaw ng lungkot ang dibdib ko dahil ang bawat bahay na nakikita ng mga mata ko ay may ala alang ibinabalik sa akin.

Ang tradisyunal nitong disenyo.

Ang mga sinaunang kagamitan.

Ang kulay nito na halos kumupas na.

Parang ibinabalik ulit ako sa nakaraan.

Ang ganda parang Ikaw napakagandang binibini.