အပိုင်း(4)
"ဟင်...."
သည်း မျက်ဝန်းများဖွင့်လိုက်သည်နှင့်
အရင်ဆုံး မြင်လိုက်ရသည့် အဖြူရောင်
မျက်နှာကျက်ကြီးပင်။
"ငါ...ငါ ဘယ်ရောက်တာလဲ..."
ထိုနောက် သည်း သူမကိုယ်သူမ
အသဲအသန်ပြန်စဥ်းစားမှာ...
"ဟုတ်တယ်... သူခိုး...သူခိုး....
ငါ အဲဒီသူခိုးကိုရိုက်နေတာ...
ဒင်းပြေးသွားပြီလား
တွေ့မယ်..."
သည် အံလေးကြိတ်ကာ ကုတင်လေး
ပေါ်က ဆင်းလိုက်ချိန်...ထိုအချိန် ဘေးလိုက်ကာ တစ်ဖက်ကနေ တံခါးအပြင်ထွက်
ဖို့ အပြင်သို့ ချောင်းနေသော လုကြောင့်...
"ဟင်...သူခိုး...သူခိုး..."
သည်းတစ်ယောက် ဘာမှစဥ်းစားမနေတော့ဘဲ ထိုလူအား ပြေးတက်စီးလိုက်ကာ...
အနောက်ကနေ သူ့ကိုယ်ကြီးအားခွစီးလိုက်ကာ လည်ပင်းအားဖက်ထား၍
လက်တစ်ဖက်ကလဲ သူ့ကျောပြင်ကြီးအားယထုနေကာ...
"သူခိုး..သူခိုး...ရှင်ဘယ်ပြေးမှာလဲ
နောက်ခိုးအုံးမလား...ကဲဟယ်..ကဲဟယ်..."
"ဟေ့ မင်းငါ့အပေါ်က ဆင်းစမ်း...''
"ဘယလို့ဆင်းရမှာလဲ သူခိုးကြီး...
ရှင် ထွက်ပြေးမလို့လား မရဘူး
သည်းခြေရာတဲ့ တစ်ခြေရာပဲရှ်ိတယ်..."
စည်းတစ်ယောက် ဒေါသတွေကလဲ
ထွက်ကာ အံကြိတ်ထား၍...
"ကျစ် မင်းဘာသာဘာဖြစ်ဖြစ် စိတ်မဝင်စားဘူး အခုချက်ချင်း ငါ့ပေါ်ကဆင်း..."
"မဆင်းဘူး.. သူခိုးကြီး....ရှင်
ဘာလို့ သူများပစ္စည်းခိုးလဲ
အခု ကြောက်နေပြီမဟုတ်လား...
ဒါဆို အစက မခိုးနဲ့လေ...ကောင်းကောင်း
မွန်မွန်လုပ်စားပါလား...သူခိုးကြီးရဲ့
ရှင့်ကို သည်းဆုံးမပေးမယ်..."
"ဟာ...မင်း...''
ပြောပြီး စည်းဂုတ်အား ကိုက်လိုက်သော
သူမကြောင့် စည်းတစ်ယောက် ဒေါသများ
ပိုထွက်လာကာ မျက်နှာကြီးမှာလဲ ရဲတက်လာ၍...
"မင်း ဆင်းမှာလား မဆင်းဘူးလား..."
"မဆင်းဘူး..''
ထိုအခါ စည်း သည်းခံနိုင်စွမ်း
ကုန်ခမ်းသွားကာ သူမကိုယ်လေးအား
လက်တစ်ဖက်ဖြင့် အနောက်ကနေ
ဆွဲလှည့်ချိန် ခွရက်လေး သူ့အရှေ့ ခါးအား
ခွပြီး လည်ပင်းအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ချိတ်ကာဖတ်ထာား၍ သူ့အား မျက်ဝန်းအပြူးသား ဖြင့် ပြူးကာ ကြည့်နေသော သူမ။
