အပိုင်း(34)
"စည်း...သည်းခြေရာရော..."
ကုဋေ ဝိုင်ခွက်ထဲ ဝိုင်ထည့်ရင်းရှာနေသလို
မိုးထက်ကတော့မနေနိုင်စွာ မေးလိုက်သည်။
စည်း လက်သွယ်သွယ် ရှည်ရှည်များက
ဝိုင်ခွက်အား အသာလှုပ်၍ ကြည့်ကောင်း
လှသော နှုတ်ခမ်းတို့က ပြုံးလိုက်ကာ...
"အခန်းထဲမှာ နေသိပ်မကောင်းလို့
သိပ်ထားခဲ့တယ်..."
စည်းအပြောကြောင့် နှစ်ယောက်သား
မျက်ခုံးများပင့်တက်စွာကြည့်လိုက်၍...
"စောစောက အကောင်းကြီးပါ....."
"အခုမကောင်းတာ...."
"အေးပါ မင်းပြောတော့လဲ ယုံရတာပေါ့....
ဒါနဲ့ပြောပါအုံး...မင်းနဲ့သည်းခြေရာ ဘယ်လိုကနေ ဘယ်လိုကံကောင်းပြီး အဲ့ဒီကျွန်းကို
ရောက်သွားတာလဲ...''
ကုဋေအမေးကြောင့် စည်း မျက်ဝန်းများ
အရှေ့က ပြာလဲ့လဲ့ရေကန်ကြီးအား
ကြည့်ကာ ထိုအချိန်ကအဖြစ်အပျက်များအားမြင်ယောက်သွားကာ နှုတ်ခမ်းများက ပြုံးယောင်
သမ်းသွားလျှက်...
"အင်း ကံကောင်းစွာနဲ့ရောက်သွားတာ
ငါတို့ကားထဲက ထွက်နိုင်တော့ အဲ့ဒီကျွန်းနား
ရောက်နေတာ ငါလဲသတိမေ့နေတဲ့သည်းခြေရာကို အဲ့ဒီကျွန်းကြီးပေါ်ဆွဲပြီး ကူးသွားရတာ....''
"မင်းရေကူးတက်လို့ပေါ့စည်းရာ
မဟုတ်ရင် ငါတို့မင်းတို့ကို အခုအချိန်မှာ
မြင်ရမှာမဟုတ်တော့ဘူး...."
"ဟုတ်တယ်စည်း မင်းရေကူးတက်တာ
မင်းအသက်နဲ့သည်းခြေရာအသက်ကို
ကယ်လိုက်တာပဲ....''
မိုးထက်နှင့် ကုဋေအား စည်း တစ်ချက်
ကြည့်၍....
"ငါ့ကိုလဲ သူမကယ်ထားပါတယ်
သူမကြောင့်ပေါ့ မဟုတ်ရင်ငါ
အဖျားမိလောက်ပြီ...."
"မင်းတို့နှစ်ယောက် ဘာတွေနဲ့စား
သောက်ကြလဲ...."
"ကျွန်းပေါ်ဆိုတော့ ငှက်ပျောသီးပဲ
ရှိတယ် အဲဒါနဲ့အသက်ဆက်ရတာပေါ့....''
"ဒါနဲ့မင်း သည်းခြေရာကို ဘယ်လို
အပိုင်ချုပ်လိုက်တာလဲ...."
မိုးထက်အမေးကြောင့် စည်းနှုတ်ခမ်း
များပြုံးယောင်သမ်းသွားသလို
ချက်ချင်း သူမရည်စားဦးကလဲ
ခေါင်းထဲဝင်လာ၍...
