Kanlı saklambaç

Çıkış yok

Hep beraber okulun çıkış kapısının önüne gelmiştik Ömer kapının koluna elini uzattı kapıyı açmaya çalıştı ama olmadı şok içinde bize baktı. Bir daha denedi bir daha ve bir daha ama olmuyordu kapı açılmıyordu. Sinirle bir nefes verdim.
Ömer
- valla açılmıyor
Bunu duyunca Efe çok sinirlendi. Etrafına bakarak bağırmaya başladı.
- siz bizimle dalga mı geçiyorsunuz şuan biz okuldayken okul kilitli olamaz kimse mi yok ?!
Dilara elleriyle sinirle saçını geriye attı
- şaka mı bu ya
Ömer
- Dilara şaka komik olur bu komik mi cevap veriyorum hayır demekki şaka değil
Barış
-Arkadaşlar şunu anlamanız lazım bizi duyan kimse yok bize yardım edecek kimse buradan kendimiz çıkmalıyız
" haklısın "
Barış haklıydı, artık nasıl bir durumun içimdeysek bizden başka kimse yoktu buradan kendimiz çıkmalıydık.
" kapıyı açmak için herhangi bir şey bulmalıyız ya da diğer bütün çıkışları denemeliyiz"
Arzu
- berfin doğru söylüyor ama gruplar haline ayrılmalıyız böyle ordu gibi dolaşırsak çok zaman kaybederiz
Ömer
- tamam o iş bende hemen ayırıyorum
İlk grup Ece Efe ve Eflal
İkinci grup Dilara defne barış
Üçüncü grup güneş gece Talha ben
Dördüncü grup arzu berfin Burak

Kardeşim gibi sevdiğim arkadaşım ve plotonik aşkımla aynı gruptaydım önce arzuya baktım sonrada burağa o da bana bakıyordu bakıyordu. Çok utanmıştım acaba neden bana bakıyordu ? Bakışlarımı Ömer'e çevirdim hâlâ konuşuyordu onu dinliyormuş gibi yapmaya başladım acaba Burak hâlâ bakıyor muydu ? Gizliden bakmaya çalıştım ama  göremiyordum. Arzu kulağıma doğru eğildi
- bakıyor
Anlamayarak ona baktım
" Ne?"
Ses tonunu daha da alçalttı
- Burak sana bakıyor meraktan çatladığını biliyorum
Gülümsedim. Saçımın önündeki bir tutam saçı kulağımın arkasına attım.
Ömer
- arkadaşlar şimdi herkes grupladığım kişilerle okuldaki tüm kapıların açılıp açılmadığına baksın çıkış bulan yada bulamayan herkes buraya gelsin hadi ayrılıyoruz.
Arzuyla beraber burağın yanına gittik
Arzu
- biz hangi kata gideceğiz
Burak
- birinci kata gideceğiz
Birinci kattayken kapıyı açabilmek için herhangi bir şey arıyorduk. Ama hiç bir şey yoktu. Etrafa bakarken aklıma camları açmaya çalışmadığımız geldi. Hemen camlara doğru yöneldim.Bir camın kolunu tuttum açmaya çalıştım ama olmadı. O kadar sinirlenmiştim ki anlatamam. Sıkıntıyla arkamı döndüm ve sinirli bir sesle
" açılmıyor lanet camlar lanet kapılar açılında gidelim artık offf !
Burak hiç bir şey demeden karşıdaki sınıfa daldı
" Burak ne yapıyorsun "
Burak bir sandalye aldı ve bana döndü
- berfin arzu biraz uzaklaşın camı kırmaya çalışacağım
Geriye doğru birkaç adım attım Burak sandalyeyle cama vurmaya başladı. Kim bilir kaç kez denedi kaç kez vurdu, camlarda kırılmıyordu ve büyük ihtimalle dışarıdaki insanlar da bizi göremiyorlardı.
" Burak camlar kırılmıyor yeter bu kadar "
Burak sandalyeyi bıraktı ve yere oturdu çok yorulmuştu belli oluyordu. Bende yanına oturdum
" Elbet bir çıkış yolu bulacağız hadi artık Ömer çıkış bulmayanlar zemin kata gelsin demişti"
Burak
- belki biraz daha arasak buluruz kapıyı açmak için bir şey
" Burak camı kırmayı demedin olmadı tek bir çizik bile yok hadi zemin kata gidelim "
Ayağa kalktı bana elini uzattı elini tutarak kalktım
Üçümüz beraber zemin kata doğru ilerlemeye başladık. Ömer konuşurken onu yarım yamalak dinlemiştim tek duyduğum bir çıkış ya da kapıyı açmak için bir şey bulamazsanız zemin kata gelin demiş diğer dediği şeylerin hiç birini duymamıştım.
Zemin kata geldiğimizde herkes buradaydı Efe heyecanla ayağa kalktı
- bir şey bulabildiniz mi
Burak
- hayır kapıyı açmak için herhangi bir anahtar yok
Kapıyı kırmak için bir şey yok camlar açılmıyor kırılmıyor
Efe
- bizde de aynı camları açamadık kıramadık kapıyı kırmak için bir şeyde bulamadık

Açık ve netti burada mahsur kalmıştık. Kapılar açılmıyordu kırılmıyordu camlarda aynı şekilde
Kısacası buradan çıkış yoktu

Merhaba sevgili okurlar bu bölümüm çok kısa oldu ama diğer bölüm telafi edeceğim. Daha heyecanlı bölümler gelicek lütfen beklemede kalın
Eğer bir yazım hatası görürseniz özür dilerim
Umarım bu bölümü beğenmişsinizdir