𝐩𝐞𝐚𝐜𝐡 𝐰𝐢𝐧𝐭𝐞𝐫🌸

❄🍑پارت بیستم:کورومی،عروسکی که به درد و دل کریس گوش میده!

در خونه رو باز کرد
چمدونشو همونجا پشت در ول کرد و وارد خونه شد،بدون اینکه نیم نگاهی به خونه یا مامان سرپا شده اش بندازه راه پله رو در پیش گرفت و ازشون بالا رفت

صدای دوییدن و راه افتادن مامانش پشت سرش و شنید ولی اهمیتی نداد و با عصبانیت زیاد وارد اتاقش شد

×کریس چقدر زود برگشتی! اتفاقی افتاده؟

جوابی به مامانش نداد و با حرص و حرارت زیاد بدنش پالتوش رو در آورد و با تمام زوری که داشت کف اتاق پرتش کرد
چندتا دکمه بالای لباسشو باز کرد تا هوایی به بدن عرق کرده اش بخوره

بدون توجه به سوالای پیاپی مامانش،ساکشو از داخل کمدش بیرون کشید و روی تخت پرتش کرد
سمت قفسه کتاب و پرونده هاش رفت و همرو روی دستش بلند کرد
با تمام حرصی که داشت محکم داخل ساک پرت کرد و بعضی هاشون روی زمین ولو شدن

×کریس معلوم هست چته؟چرا اینجوری میکنی؟

وقتی مامانش بازوشو گرفت،با چشمای قرمز شده و عصبانیش سمتش برگشت و با سرعت دستشو از دست ظریف مامانش بیرون کشید

_مامان خواهش میکنم هیچی نگو!

از بین دندونای کلید شده اش غرید!
دلش نمیخواست موقع عصبانیت فراوونش چیزی به مامانش بگه و دلش رو بشکنه

خانوم وو با تعجب دستشو پایین برد،تاحالا همچین حالی رو از پسرش ندیده بود و براش عجیب بود

کریس از داخل کشوی تختش،لپتاپ گرون قیمتشو بیرون کشید و اونم داخل ساک پرتاب کرد
و اصلا توجهی نکرد که ممکنه بهش آسیب برسه

زیپ بزرگ ساکشو کشید و اونو روی شونه اش انداخت
مامانشو از کنار در به طرف دیگه هول داد و با عجله و سراسیمه از پله ها پایین دویید

خانوم وو به خودش اومد و باعجله پشت سرش راه افتاد
نگرانی و دلشوره بدی توی دلش راه افتاده بود
تاحالا حتی یکبار هم پسر خوش خندش رو انقدر عصبانی ندیده بود جوری که چشماش قرمز کرده باشه و رگ پیشونیش بیرون زده باشه

×کریس حداقل بگو کجا میری؟منو بیخبر نذار!

_میرم خونه خودم!

صدای خش دار و گرفته اش تن خانوم وو رو به لرزه انداخت
اما چیز اضافی ای نگفت تا حال پسرشو بدتر نکنه

×مراقب خودت باش ریسی!

🍭💕🦄🌸🍯🍡

قدم های بلند و تقریبا عجله ایشو سمت در ورودی خونه که خانوم وو جلوش منتظر وایساده بود برداشت

=سلام مینسوکا خیلی خوش اومدی!

مینسوک لبخندی به چهره مهربون خانوم وو زد و تعظیم با احترامی کرد،از نظرش همون قدر که خانوم وو خوش برخورد و فوق العاده بود کریس گند اخلاق و مزخرف بود!